ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΑΛΕΞΗ ΡΑΜΠΟΤΑ
Άλλη μια μέρα και δεν υπάρχει συμφωνία, άλλη μια μέρα που η Οικονομία, δηλαδή ο κάθε πολίτης/καταναλωτής/επιχειρηματίας παραμένει στην αδράνεια, χωρίς να ξέρει τι του ξημερώνει.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες μαθητές συμμετείχαν στις Πανελλαδικές εξετάσεις έχοντας ένα μέλλον μπροστά τους πιο αβέβαιο από ποτέ.
5 μήνες τώρα γίνεται ένα σόου, δηλώσεων, εντυπώσεων, μαγκιάς και υψηλού πνεύματος.
Την ώρα που αναλαμβάνει η μνημονιακή Παναρίτη την εκπροσώπηση της χώρας στο ΔΝΤ, ο Λαφαζάνης παίρνει το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να πετάξει στη Ρωσία.
Να κάνει τι;
Να δει αν υπάρχει ακόμα η Σοβιετική Ένωση που οραματίζεται;
Και ο Πάνος Καμμένος δηλώνει πως είναι πατριωτικό καθήκον η ψήφιση της συμφωνίας.
Τελικά δεν έχει σημασία το περιεχόμενο, αρκεί να είναι πατριωτικό. Όμως δεν γίνεται για το τίποτα αυτή η καθυστέρηση, η κυβέρνηση έχει θέσει κόκκινες γραμμές και θα τις υποστηρίξει μέχρι τέλους. Γραμμές που δεν κατάλαβε ποτέ και κανένας ποιες είναι και πού μπαίνουν.
Λένε πως αποτελεί κόκκινη γραμμή η μείωση των συντάξεων, παρότι ακόμα και σήμερα οι συντάξεις προνομιακών ταμείων όπως της ΔΕΗ και του ΟΤΕ χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους μας.
Φαίνεται πώς είναι προτιμότερο για την Κυβέρνηση να πληρώνει ο άνεργος όταν αγοράζει το φαγητό του με υψηλότερο ΦΠΑ, παρά να αγγιχθούν τα «δικαιώματα» των συνταξιούχων.
Όχι δεν αναφέρομαι στις συντάξεις των €300, 500 και 700, αλλά σε συντάξεις που είναι το τριπλάσιο του βασικού μισθού, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτονται από τις εισφορές, και την λυπητερή καταλήγουν να την πληρώνουν οι απλοί πολίτες μέσω φόρων υπέρ τρίτων και αυξημένης φορολογίας.
Άραγε τι μέλλον έχει μια χώρα όπου οι εργαζόμενοί της παίρνουν λιγότερα χρήματα από τους συνταξιούχους της;
Οι απολύσεις στο δημόσιο, οι καθαρίστριες, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο «Λουράντος» και μερικές ακόμα κόκκινες μουτζούρες είναι οι γραμμές της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα είναι οι γραμμές με τους ψηφοφόρους που έφεραν την Κρατιστερά στην εξουσία.
Μια Κρατιστερά που αντί να καταστρώνει ένα πλάνο για την αναμόρφωση της Υγείας, περιφέρει τα λείψανα μιας Αγίας από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.
Που τα μέλη της κυβέρνησής της έχουν μετατρέψει το λιτό βίο σε ιδιωτικά τζετ, σουίτες και ακριβές ανακαινίσεις.
Που στιγματίζει την αριστεία και δίνη τη χαριστική βολή στην Παιδεία.
Μια Κρατιστερά που Υπουργός της είναι ο Πάνος Καμμένος.
Όλα όμως αυτά έχουν έναν κοινό γνώμονα, να διατηρηθεί στη ζωή μια σάπια γενιά ελαφρώς εργαζομένων, αμειβομένων ως βαρέα και ανθυγιεινά.
Κάθε μέρα που περνάει και ένας απόστρατος 45άρης θα παίρνει σύνταξη, ενώ ένας εικοσάρης αστυνομικός θα ζει με €700
Κάθε μέρα που ένας μεγαλοχειρουργός πενηντάρης θα αφήνεται να παίρνει φακελάκι όταν ο ειδικευόμενος γιατρός παίρνει €900
Κάθε μέρα που ο υπάλληλος μιας ΔΕΚΟ δουλεύοντας 5 ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν νέο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα
Κάθε μέρα που θα απαγορεύεται σε έναν νέο να ξεκινήσει μια επιχείρηση, να ανοίξει το δικό του φαρμακείο, να πάρει τη δική του άδεια ταξί
Κάθε τέτοια μέρα η κοινωνία διαλέγει να πετάξει στα σκουπίδια μια ολόκληρη γενιά, για να ευνοήσει τα χαϊδεμένα παιδιά της Μεταπολίτευσης.
Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση:
Πώς θα σωθούν τα προνόμια αυτής της γενιάς.
Το μόνο που ακούει κάποιος είναι συντάξεις, ασφαλιστικό, απολύσεις.
Πού βρίσκονται οι νέοι εργαζόμενοι σε αυτή τη διαπραγμάτευση;
Ακόμα και έτσι, όμως, αυτή η διαπραγμάτευση πρέπει να τελειώνει. Πρέπει να επιστρέψει η κανονικότητα. Θα φτωχύνουμε και άλλο, ναι, αλλά πρέπει επιτέλους να μπει ένα σημείο εκκίνησης ή μάλλον επανεκκίνησης. Αυτό που δεν αντέχει πια άλλο κανένας είναι η συντήρηση αυτού του σαθρού οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Θέλει να δει το μέλλον όχι με αισιοδοξία, αλλά με πεποίθηση ότι σιγά-σιγά τα πράγματα θα γίνονται καλύτερα. Ότι θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί για να ξαναφτιάξει τη ζωή του, χωρίς να έρχεται ένας νέος φόρος κάθε μέρα και να του κόβει τα πόδια.
Με απλά λόγια:
«Πόσα θέλετε; Πάρτε τα και αφήστε μας να φτιάξουμε το μέλλον μας από το μηδέν»
Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση:
Πώς θα σωθούν τα προνόμια μιας σάπιας γενιάς ελαφρώς εργαζομένων, όπου ένας υπάλληλος ΔΕΚΟ δουλεύοντας 5 ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν νέο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα.
Η ερώτηση βεβαίως δεν απευθύνεται στους δανειστές, αλλά στις τέσσερεις διαδοχικές κυβερνήσεις που πέρασαν στον καιρό της κρίσης.
Η αληθινή ερώτηση είναι:
«Πόσα χρειάζεται ακόμα αυτή η γενιά της Μεταπολίτευσης?»
«Πόσα ακόμα χρειάζονται οι κομματικοί αφισοκολλητές σας μέχρι να φτάσει το βιολογικό τέλος αυτής της προνομιούχας γενιάς και να απαλλαγεί η Ελλάδα από τους χειρότερους σκελετούς της;»
Η τιμωρία της Ελλάδας, όμως, δεν θα έρθει από καμία τρόικα ή Ευρωπαϊκή Ένωση:
Η φυγή των νέων έχει ξεκινήσει. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει με τη ζωή του αργόσχολους καλομαθημένους διαδηλωτές.
Η Ελλάδα σύντομα θα γίνει ένα έθνος συνταξιούχων. Ελπίζω κάποια στιγμή, όταν έχει έρθει νομοτελειακά το τέλος αυτής της σουρεαλιστικής κοινωνίας και υπάρξει χώρος για την επιστροφή όλου αυτού του απίστευτα καταρτισμένου δυναμικού να σηματοδοτήσει την αναγέννηση της χώρας μας. Ενός δυναμικού, που γαλουχημένο στον πραγματικό κόσμο, θα φέρει ίσως τη μεγαλύτερη αλλαγή νοοτροπίας στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας
Και εγώ ένας από αυτούς είμαι. Γι’ αυτό και τούτο είναι το τελευταίο άρθρο που γράφω. Η μάχη που έδωσα δεν με έβγαλε νικητή. Αυτή η κρίση ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία συνειδητοποίησης και αλλαγής. Δυστυχώς, βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Τα μυαλά δεν αλλάζουν, γιατί το διακύβευα είναι μεγάλο.
Θα τους αφήσω λοιπόν και εγώ να απολαύσουν τα λείψανα της χώρας την οποία κατέστρεψαν.
Στο πρώτο μου άρθρο σε αυτό το site (“Μια αριστερά χωρίς αριστερούς“) μιλούσα για την μετατροπή της Αριστεράς σε ένα κρατικιστικό, φαύλο μόρφωμα.
Η Κρατιστερά του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε την ταφόπλακα στον προδιαγεγραμμένο θάνατο της Αριστεράς. Όπως η ΝΔ «σκότωνε» το φιλελευθερισμό πριν από μερικά χρόνια.
Ελπίζω η νέα Ελλάδα να απαλλαγεί από ιδεολογίες και ιδεοληψίες.
«Να ξέρεις ότι προτού φύγω έκανα τα πάντα για να μείνω»
(Αγνώστου).
Άλλη μια μέρα και δεν
υπάρχει συμφωνία, άλλη μια μέρα που η Οικονομία, δηλαδή ο κάθε
πολίτης/καταναλωτής/επιχειρηματίας παραμένει στην αδράνεια, χωρίς να
ξέρει τι του ξημερώνει. Την ίδια στιγμή χιλιάδες μαθητές συμμετείχαν
στις Πανελλαδικές εξετάσεις έχοντας ένα μέλλον μπροστά τους πιο αβέβαιο
από ποτέ.
5 μήνες τώρα γίνεται ένα σόου, δηλώσεων, εντυπώσεων, μαγκιάς και υψηλού
πνεύματος. Την ώρα που αναλαμβάνει η μνημονιακή Παναρίτη την εκπροσώπηση
της χώρας στο ΔΝΤ, ο Λαφαζάνης παίρνει το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για
να πετάξει στη Ρωσία. Να κάνει τι; Να δει αν υπάρχει ακόμα η Σοβιετική
Ένωση που οραματίζεται; Και ο Πάνος Καμμένος δηλώνει πως είναι
πατριωτικό καθήκον η ψήφιση της συμφωνίας. Τελικά δεν έχει σημασία το
περιεχόμενο, αρκεί να είναι πατριωτικό.
Όμως δεν γίνεται για το τίποτα αυτή η καθυστέρηση, η κυβέρνηση έχει
θέσει κόκκινες γραμμές και θα τις υποστηρίξει μέχρι τέλους. Γραμμές που
δεν κατάλαβε ποτέ και κανένας ποιες είναι και πού μπαίνουν. Λένε πως
αποτελεί κόκκινη γραμμή η μείωση των συντάξεων, παρότι ακόμα και σήμερα
οι συντάξεις προνομιακών ταμείων όπως της ΔΕΗ και του ΟΤΕ
χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους
μας.
Φαίνεται πώς είναι προτιμότερο για την Κυβέρνηση να πληρώνει ο άνεργος
όταν αγοράζει το φαγητό του με υψηλότερο ΦΠΑ, παρά να αγγιχθούν τα
«δικαιώματα» των συνταξιούχων. Όχι δεν αναφέρομαι στις συντάξεις των
€300, 500 και 700, αλλά σε συντάξεις που είναι το τριπλάσιο του βασικού
μισθού, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτονται από τις εισφορές, και την
λυπητερή καταλήγουν να την πληρώνουν οι απλοί πολίτες μέσω φόρων υπέρ
τρίτων και αυξημένης φορολογίας. Άραγε τι μέλλον έχει μια χώρα όπου οι
εργαζόμενοί της παίρνουν λιγότερα χρήματα από τους συνταξιούχους της;
Οι απολύσεις στο δημόσιο, οι καθαρίστριες, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο
«Λουράντος» και μερικές ακόμα κόκκινες μουτζούρες είναι οι γραμμές της
κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα είναι οι γραμμές με τους ψηφοφόρους που
έφεραν την Κρατιστερά στην εξουσία. Μια Κρατιστερά που αντί να
καταστρώνει ένα πλάνο για την αναμόρφωση της Υγείας, περιφέρει τα
λείψανα μιας Αγίας από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Που τα μέλη της
κυβέρνησής της έχουν μετατρέψει το λιτό βίο σε ιδιωτικά τζετ, σουίτες
και ακριβές ανακαινίσεις. Που στιγματίζει την αριστεία και δίνη τη
χαριστική βολή στην Παιδεία. Μια Κρατιστερά που Υπουργός της είναι ο
Πάνος Καμμένος.
Όλα όμως αυτά έχουν έναν κοινό γνώμονα, να διατηρηθεί στη ζωή μια σάπια
γενιά ελαφρώς εργαζομένων, αμειβομένων ως βαρέα και ανθυγιεινά. Κάθε
μέρα που περνάει και ένας απόστρατος 45άρης θα παίρνει σύνταξη, ενώ ένας
εικοσάρης αστυνομικός θα ζει με €700, κάθε μέρα που ένας
μεγαλοχειρουργός πενηντάρης θα αφήνεται να παίρνει φακελάκι όταν ο
ειδικευόμενος γιατρός παίρνει €900, κάθε μέρα που ο υπάλληλος μιας ΔΕΚΟ
δουλεύοντας 5 ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν
νέο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, κάθε μέρα που θα απαγορεύεται σε
έναν νέο να ξεκινήσει μια επιχείρηση, να ανοίξει το δικό του φαρμακείο,
να πάρει τη δική του άδεια ταξί, κάθε τέτοια μέρα η κοινωνία διαλέγει να
πετάξει στα σκουπίδια μια ολόκληρη γενιά, για να ευνοήσει τα χαϊδεμένα
παιδιά της Μεταπολίτευσης.
Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση. Πώς θα σωθούν τα προνόμια αυτής
της γενιάς. Το μόνο που ακούει κάποιος είναι συντάξεις, ασφαλιστικό,
απολύσεις. Πού βρίσκονται οι νέοι εργαζόμενοι σε αυτή τη διαπραγμάτευση;
Ακόμα και έτσι, όμως, αυτή η διαπραγμάτευση πρέπει να τελειώνει. Πρέπει
να επιστρέψει η κανονικότητα. Θα φτωχύνουμε και άλλο, ναι, αλλά πρέπει
επιτέλους να μπει ένα σημείο εκκίνησης ή μάλλον επανεκκίνησης.
Αυτό που δεν αντέχει πια άλλο κανένας είναι η συντήρηση αυτού του σαθρού
οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Θέλει να δει το μέλλον όχι με
αισιοδοξία, αλλά με πεποίθηση ότι σιγά-σιγά τα πράγματα θα γίνονται
καλύτερα. Ότι θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί για να ξαναφτιάξει τη
ζωή του, χωρίς να έρχεται ένας νέος φόρος κάθε μέρα και να του κόβει τα
πόδια. Με απλά λόγια, «Πόσα θέλετε; Πάρτε τα και αφήστε μας να φτιάξουμε
το μέλλον μας από το μηδέν»
Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση. Πώς θα σωθούν τα προνόμια μιας
σάπιας γενιάς ελαφρώς εργαζομένων, όπου ένας υπάλληλος ΔΕΚΟ δουλεύοντας 5
ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν νέο εργαζόμενο
στον ιδιωτικό τομέα.
Η ερώτηση βεβαίως δεν απευθύνεται στους δανειστές, αλλά στις τέσσερεις
διαδοχικές κυβερνήσεις που πέρασαν στον καιρό της κρίσης. Η αληθινή
ερώτηση είναι «Πόσα χρειάζεται ακόμα αυτή η γενιά της Μεταπολίτευσης»
«Πόσα ακόμα χρειάζονται οι κομματικοί αφισοκολλητές σας μέχρι να φτάσει
το βιολογικό τέλος αυτής της προνομιούχας γενιάς και να απαλλαγεί η
Ελλάδα από τους χειρότερους σκελετούς της;»
Η τιμωρία της Ελλάδας, όμως, δεν θα έρθει από καμία τρόικα ή Ευρωπαϊκή
Ένωση. Η φυγή των νέων έχει ξεκινήσει. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος
να πληρώνει με τη ζωή του αργόσχολους καλομαθημένους διαδηλωτές. Η
Ελλάδα σύντομα θα γίνει ένα έθνος συνταξιούχων.
Ελπίζω κάποια στιγμή, όταν έχει έρθει νομοτελειακά το τέλος αυτής της
σουρεαλιστικής κοινωνίας και υπάρξει χώρος για την επιστροφή όλου αυτού
του απίστευτα καταρτισμένου δυναμικού να σηματοδοτήσει την αναγέννηση
της χώρας μας. Ενός δυναμικού, που γαλουχημένο στον πραγματικό κόσμο, θα
φέρει ίσως τη μεγαλύτερη αλλαγή νοοτροπίας στη σύγχρονη ιστορία της
Ελλάδας Και εγώ ένας από αυτούς είμαι. Γι’ αυτό και τούτο είναι το
τελευταίο άρθρο που γράφω.
Η μάχη που έδωσα δεν με έβγαλε νικητή. Αυτή η κρίση ήταν η μεγαλύτερη
ευκαιρία συνειδητοποίησης και αλλαγής. Δυστυχώς, βρισκόμαστε ξανά στο
ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Τα μυαλά δεν αλλάζουν, γιατί το
διακύβευα είναι μεγάλο. Θα τους αφήσω λοιπόν και εγώ να απολαύσουν τα
λείψανα της χώρας την οποία κατέστρεψαν.
Στο πρώτο μου άρθρο σε αυτό το site (“Μια αριστερά χωρίς αριστερούς“)
μιλούσα για την μετατροπή της Αριστεράς σε ένα κρατικιστικό, φαύλο
μόρφωμα. Η Κρατιστερά του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε την ταφόπλακα στον
προδιαγεγραμμένο θάνατο της Αριστεράς. Όπως η ΝΔ «σκότωνε» το
φιλελευθερισμό πριν από μερικά χρόνια. Ελπίζω η νέα Ελλάδα να απαλλαγεί
από ιδεολογίες και ιδεοληψίες.
«Να ξέρεις ότι προτού φύγω έκανα τα πάντα για να μείνω» (Αγνώστου).
Διαβάστε ακόμη: Πώς να χρεοκοπήσεις μια χώρα.
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/before-i-go/ ]
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/before-i-go/ ]
Άλλη μια μέρα και δεν
υπάρχει συμφωνία, άλλη μια μέρα που η Οικονομία, δηλαδή ο κάθε
πολίτης/καταναλωτής/επιχειρηματίας παραμένει στην αδράνεια, χωρίς να
ξέρει τι του ξημερώνει. Την ίδια στιγμή χιλιάδες μαθητές συμμετείχαν
στις Πανελλαδικές εξετάσεις έχοντας ένα μέλλον μπροστά τους πιο αβέβαιο
από ποτέ.
5 μήνες τώρα γίνεται ένα σόου, δηλώσεων, εντυπώσεων, μαγκιάς και υψηλού
πνεύματος. Την ώρα που αναλαμβάνει η μνημονιακή Παναρίτη την εκπροσώπηση
της χώρας στο ΔΝΤ, ο Λαφαζάνης παίρνει το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για
να πετάξει στη Ρωσία. Να κάνει τι; Να δει αν υπάρχει ακόμα η Σοβιετική
Ένωση που οραματίζεται; Και ο Πάνος Καμμένος δηλώνει πως είναι
πατριωτικό καθήκον η ψήφιση της συμφωνίας. Τελικά δεν έχει σημασία το
περιεχόμενο, αρκεί να είναι πατριωτικό.
Όμως δεν γίνεται για το τίποτα αυτή η καθυστέρηση, η κυβέρνηση έχει
θέσει κόκκινες γραμμές και θα τις υποστηρίξει μέχρι τέλους. Γραμμές που
δεν κατάλαβε ποτέ και κανένας ποιες είναι και πού μπαίνουν. Λένε πως
αποτελεί κόκκινη γραμμή η μείωση των συντάξεων, παρότι ακόμα και σήμερα
οι συντάξεις προνομιακών ταμείων όπως της ΔΕΗ και του ΟΤΕ
χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους
μας.
Φαίνεται πώς είναι προτιμότερο για την Κυβέρνηση να πληρώνει ο άνεργος
όταν αγοράζει το φαγητό του με υψηλότερο ΦΠΑ, παρά να αγγιχθούν τα
«δικαιώματα» των συνταξιούχων. Όχι δεν αναφέρομαι στις συντάξεις των
€300, 500 και 700, αλλά σε συντάξεις που είναι το τριπλάσιο του βασικού
μισθού, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτονται από τις εισφορές, και την
λυπητερή καταλήγουν να την πληρώνουν οι απλοί πολίτες μέσω φόρων υπέρ
τρίτων και αυξημένης φορολογίας. Άραγε τι μέλλον έχει μια χώρα όπου οι
εργαζόμενοί της παίρνουν λιγότερα χρήματα από τους συνταξιούχους της;
Οι απολύσεις στο δημόσιο, οι καθαρίστριες, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο
«Λουράντος» και μερικές ακόμα κόκκινες μουτζούρες είναι οι γραμμές της
κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα είναι οι γραμμές με τους ψηφοφόρους που
έφεραν την Κρατιστερά στην εξουσία. Μια Κρατιστερά που αντί να
καταστρώνει ένα πλάνο για την αναμόρφωση της Υγείας, περιφέρει τα
λείψανα μιας Αγίας από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Που τα μέλη της
κυβέρνησής της έχουν μετατρέψει το λιτό βίο σε ιδιωτικά τζετ, σουίτες
και ακριβές ανακαινίσεις. Που στιγματίζει την αριστεία και δίνη τη
χαριστική βολή στην Παιδεία. Μια Κρατιστερά που Υπουργός της είναι ο
Πάνος Καμμένος.
Όλα όμως αυτά έχουν έναν κοινό γνώμονα, να διατηρηθεί στη ζωή μια σάπια
γενιά ελαφρώς εργαζομένων, αμειβομένων ως βαρέα και ανθυγιεινά. Κάθε
μέρα που περνάει και ένας απόστρατος 45άρης θα παίρνει σύνταξη, ενώ ένας
εικοσάρης αστυνομικός θα ζει με €700, κάθε μέρα που ένας
μεγαλοχειρουργός πενηντάρης θα αφήνεται να παίρνει φακελάκι όταν ο
ειδικευόμενος γιατρός παίρνει €900, κάθε μέρα που ο υπάλληλος μιας ΔΕΚΟ
δουλεύοντας 5 ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν
νέο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, κάθε μέρα που θα απαγορεύεται σε
έναν νέο να ξεκινήσει μια επιχείρηση, να ανοίξει το δικό του φαρμακείο,
να πάρει τη δική του άδεια ταξί, κάθε τέτοια μέρα η κοινωνία διαλέγει να
πετάξει στα σκουπίδια μια ολόκληρη γενιά, για να ευνοήσει τα χαϊδεμένα
παιδιά της Μεταπολίτευσης.
Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση. Πώς θα σωθούν τα προνόμια αυτής
της γενιάς. Το μόνο που ακούει κάποιος είναι συντάξεις, ασφαλιστικό,
απολύσεις. Πού βρίσκονται οι νέοι εργαζόμενοι σε αυτή τη διαπραγμάτευση;
Ακόμα και έτσι, όμως, αυτή η διαπραγμάτευση πρέπει να τελειώνει. Πρέπει
να επιστρέψει η κανονικότητα. Θα φτωχύνουμε και άλλο, ναι, αλλά πρέπει
επιτέλους να μπει ένα σημείο εκκίνησης ή μάλλον επανεκκίνησης.
Αυτό που δεν αντέχει πια άλλο κανένας είναι η συντήρηση αυτού του σαθρού
οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Θέλει να δει το μέλλον όχι με
αισιοδοξία, αλλά με πεποίθηση ότι σιγά-σιγά τα πράγματα θα γίνονται
καλύτερα. Ότι θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί για να ξαναφτιάξει τη
ζωή του, χωρίς να έρχεται ένας νέος φόρος κάθε μέρα και να του κόβει τα
πόδια. Με απλά λόγια, «Πόσα θέλετε; Πάρτε τα και αφήστε μας να φτιάξουμε
το μέλλον μας από το μηδέν»
Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση. Πώς θα σωθούν τα προνόμια μιας
σάπιας γενιάς ελαφρώς εργαζομένων, όπου ένας υπάλληλος ΔΕΚΟ δουλεύοντας 5
ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν νέο εργαζόμενο
στον ιδιωτικό τομέα.
Η ερώτηση βεβαίως δεν απευθύνεται στους δανειστές, αλλά στις τέσσερεις
διαδοχικές κυβερνήσεις που πέρασαν στον καιρό της κρίσης. Η αληθινή
ερώτηση είναι «Πόσα χρειάζεται ακόμα αυτή η γενιά της Μεταπολίτευσης»
«Πόσα ακόμα χρειάζονται οι κομματικοί αφισοκολλητές σας μέχρι να φτάσει
το βιολογικό τέλος αυτής της προνομιούχας γενιάς και να απαλλαγεί η
Ελλάδα από τους χειρότερους σκελετούς της;»
Η τιμωρία της Ελλάδας, όμως, δεν θα έρθει από καμία τρόικα ή Ευρωπαϊκή
Ένωση. Η φυγή των νέων έχει ξεκινήσει. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος
να πληρώνει με τη ζωή του αργόσχολους καλομαθημένους διαδηλωτές. Η
Ελλάδα σύντομα θα γίνει ένα έθνος συνταξιούχων.
Ελπίζω κάποια στιγμή, όταν έχει έρθει νομοτελειακά το τέλος αυτής της
σουρεαλιστικής κοινωνίας και υπάρξει χώρος για την επιστροφή όλου αυτού
του απίστευτα καταρτισμένου δυναμικού να σηματοδοτήσει την αναγέννηση
της χώρας μας. Ενός δυναμικού, που γαλουχημένο στον πραγματικό κόσμο, θα
φέρει ίσως τη μεγαλύτερη αλλαγή νοοτροπίας στη σύγχρονη ιστορία της
Ελλάδας Και εγώ ένας από αυτούς είμαι. Γι’ αυτό και τούτο είναι το
τελευταίο άρθρο που γράφω.
Η μάχη που έδωσα δεν με έβγαλε νικητή. Αυτή η κρίση ήταν η μεγαλύτερη
ευκαιρία συνειδητοποίησης και αλλαγής. Δυστυχώς, βρισκόμαστε ξανά στο
ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Τα μυαλά δεν αλλάζουν, γιατί το
διακύβευα είναι μεγάλο. Θα τους αφήσω λοιπόν και εγώ να απολαύσουν τα
λείψανα της χώρας την οποία κατέστρεψαν.
Στο πρώτο μου άρθρο σε αυτό το site (“Μια αριστερά χωρίς αριστερούς“)
μιλούσα για την μετατροπή της Αριστεράς σε ένα κρατικιστικό, φαύλο
μόρφωμα. Η Κρατιστερά του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε την ταφόπλακα στον
προδιαγεγραμμένο θάνατο της Αριστεράς. Όπως η ΝΔ «σκότωνε» το
φιλελευθερισμό πριν από μερικά χρόνια. Ελπίζω η νέα Ελλάδα να απαλλαγεί
από ιδεολογίες και ιδεοληψίες.
«Να ξέρεις ότι προτού φύγω έκανα τα πάντα για να μείνω» (Αγνώστου).
Διαβάστε ακόμη: Πώς να χρεοκοπήσεις μια χώρα.
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/before-i-go/ ]
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/before-i-go/ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου