Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Τρεις μήνες στο Μαξίμου, ο Αλέξης Τσίπρας, δεν
έμαθε, απλώς, τα κατατόπια, φρόντισε να αλλάξει και τη διακόσμηση.
Κακώς. Διότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι είναι ο
Σαμαράς εκεί μέσα. Το είπε και στη συνέντευξη προς τον Νίκο
Χατζηνικολάου: οι προηγούμενοι του έστησαν παγίδα και οι δανειστές
σπέρνουν ναρκοπέδια.
Αναμενόμενο. Στην Ελλάδα οι πρωθυπουργοί απλώνουν τα πούλια τους πάνω στην «καμένη γη» που τους κληροδότησαν οι προκάτοχοί τους.
Ο Τσίπρας δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια. Διότι ακόμα και το ηθικό του πλεονέκτημα αφαιρείται από τη λογική.
Μιλώντας για καμένη γη, δεν μπορείς να αφήνεις τη φωτιά και να ασχολείσαι με τον εμπρηστή.
Ας είναι.
Τι μάθαμε από τη συνέντευξη Τσίπρα;
Όχι πολλά. Ποτέ δεν μαθαίνεις πολλά από τις συνεντεύξεις των Ελλήνων πρωθυπουργών. Όμως εδώ ο Τσίπρας ήταν υποχρεωμένος να ανοίξει χαρτιά. Τα κράτησε κλειστά. Άφησε, βέβαια, ανοιχτό το ενδεχόμενο του δημοψηφίσματος. Σιγά, αυτό το κάνει και ο Μητρόπουλος, ο Σκουρλέτης το έχει στο στόμα σαν τσίχλα.
Πήγαμε για ύπνο παίρνοντας στο μαξιλάρι την αφήγηση ενός πρωθυπουργού που, κυρίως, αποθέτει ευθύνες και μομφή στον προκάτοχό του και στους δανειστές. Ούτε μικρό παιδί δεν κοιμίζεις πλέον με αυτό το παραμύθι.
Δύο ώρες συνέντευξη και δεν ακούσαμε μία πρόταση από το περίφημο σχέδιό μας. Έτσι, για να βγούμε από τη νύστα.
Η χρήση κάρτας στις συναλλαγές, οι γνωστές αποκρατικοποιήσεις και καμιά κορώνα για τη φοροδιαφυγή. Ούτε λέξη, ας πούμε, για τον τετραγωνισμό του κύκλου που απαιτεί το ασφαλιστικό.
Ο πρωθυπουργός είπε για τον συναισθηματικό κόσμο του Βαρουφάκη περισσότερα από όσα είχε για τα μέτρα που προτίθεται να λάβει. Κλωτσάει τη μπάλα στην εξέδρα ενώ, υποτίθεται, πρέπει να κάνει παιχνίδι. Ακόμα και αν όλα δείχνουν ότι πάει προς συμφωνία, εκείνος αρνείται να το παραδεχθεί.
Απάντησε, βέβαια, στις ερωτήσεις των πολιτών. Μπράβο του. Όμως στις ερωτήσεις του (εξαιρετικού) Χατζηνικολάου απάντησε με την ηχώ των προεκλογικών του συνθημάτων.
Αναμενόμενο. Στην Ελλάδα οι πρωθυπουργοί απλώνουν τα πούλια τους πάνω στην «καμένη γη» που τους κληροδότησαν οι προκάτοχοί τους.
Ο Τσίπρας δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια. Διότι ακόμα και το ηθικό του πλεονέκτημα αφαιρείται από τη λογική.
Μιλώντας για καμένη γη, δεν μπορείς να αφήνεις τη φωτιά και να ασχολείσαι με τον εμπρηστή.
Ας είναι.
Τι μάθαμε από τη συνέντευξη Τσίπρα;
Όχι πολλά. Ποτέ δεν μαθαίνεις πολλά από τις συνεντεύξεις των Ελλήνων πρωθυπουργών. Όμως εδώ ο Τσίπρας ήταν υποχρεωμένος να ανοίξει χαρτιά. Τα κράτησε κλειστά. Άφησε, βέβαια, ανοιχτό το ενδεχόμενο του δημοψηφίσματος. Σιγά, αυτό το κάνει και ο Μητρόπουλος, ο Σκουρλέτης το έχει στο στόμα σαν τσίχλα.
Πήγαμε για ύπνο παίρνοντας στο μαξιλάρι την αφήγηση ενός πρωθυπουργού που, κυρίως, αποθέτει ευθύνες και μομφή στον προκάτοχό του και στους δανειστές. Ούτε μικρό παιδί δεν κοιμίζεις πλέον με αυτό το παραμύθι.
Δύο ώρες συνέντευξη και δεν ακούσαμε μία πρόταση από το περίφημο σχέδιό μας. Έτσι, για να βγούμε από τη νύστα.
Η χρήση κάρτας στις συναλλαγές, οι γνωστές αποκρατικοποιήσεις και καμιά κορώνα για τη φοροδιαφυγή. Ούτε λέξη, ας πούμε, για τον τετραγωνισμό του κύκλου που απαιτεί το ασφαλιστικό.
Ο πρωθυπουργός είπε για τον συναισθηματικό κόσμο του Βαρουφάκη περισσότερα από όσα είχε για τα μέτρα που προτίθεται να λάβει. Κλωτσάει τη μπάλα στην εξέδρα ενώ, υποτίθεται, πρέπει να κάνει παιχνίδι. Ακόμα και αν όλα δείχνουν ότι πάει προς συμφωνία, εκείνος αρνείται να το παραδεχθεί.
Απάντησε, βέβαια, στις ερωτήσεις των πολιτών. Μπράβο του. Όμως στις ερωτήσεις του (εξαιρετικού) Χατζηνικολάου απάντησε με την ηχώ των προεκλογικών του συνθημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου