Ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία και ένα έθνος αντιμετωπίζουν ένα
κορυφαίο ζήτημα έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί αυτό σχετίζεται με την
πορεία που επιλέγει να έχει το έθνος αυτό στην Ιστορία.
Στις αρχές
της δεκαετίας του 20ού αιώνα, όταν εμφανίστηκε στον μακρινό ορίζοντα το
φάσμα της ολοκληρωτικής διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι
οθωμανικές ελίτ στο κράτος και στον στρατό άρχισαν να εξυφαίνουν το
σχέδιο της «καθαρής Τουρκίας», δηλαδή της δημιουργίας ενός
μουσουλμανικού εθνικού κράτους στα εδάφη της Ανατολής. Μόνο που υπήρχε
ένα «πρόβλημα». Στα εδάφη της Ανατολής δεν κατοικούσαν μόνο μουσουλμάνοι
και Τούρκοι. Οι Τούρκοι, μάλιστα, ήταν σχεδόν ισχνή μειοψηφία ανάμεσα
σε Κούρδους, Αρμενίους, Ελληνες, Ασσυρίους, Αραβες, Καυκάσιους και άλλες
φυλές ων ουκ έστιν αριθμός!
Αρα, με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να
εξαλειφθούν από τα εδάφη της Ανατολίας σε πρώτη φάση οι χριστιανικοί
πληθυσμοί και σε δεύτερη φάση να περάσουν όλοι οι μουσουλμανικοί λαοί
μέσα από την «πρέσα» του τουρκικού σωβινισμού και να γίνουν όλοι «καλοί,
εργατικοί και έξυπνοι Τούρκοι»!!!
Στο πλαίσιο αυτής της «λογικής», που έγινε κανονικό σχέδιο επιχειρήσεων, όλες οι φάσεις του οποίου εξετάστηκαν με κάθε λεπτομέρεια στα συνέδρια των Νεοτούρκων που έγιναν στη Θεσσαλονίκη το 1908, το 1909, το 1910 και το 1911 κεκλεισμένων των θυρών και τα πρακτικά τους σε μεγάλο βαθμό έχουν μείνει μυστικά έως σήμερα, έγινε η Γενοκτονία των Αρμενίων, που ξεκίνησε με το προγκρόμ της 24ης Απριλίου 1914 και ολοκληρώθηκε με τις μαζικές σφαγές και τους αναγκαστικούς διωγμούς, με «τελικό» προορισμό την έρημο της Ντερ αλ Ζορ της σημερινής Συρίας, όπου χάθηκαν και οι τελευταίοι από το 1.500.000 Αρμενίων της Ανατολής.
Στο πλαίσιο αυτής της «λογικής», που έγινε κανονικό σχέδιο επιχειρήσεων, όλες οι φάσεις του οποίου εξετάστηκαν με κάθε λεπτομέρεια στα συνέδρια των Νεοτούρκων που έγιναν στη Θεσσαλονίκη το 1908, το 1909, το 1910 και το 1911 κεκλεισμένων των θυρών και τα πρακτικά τους σε μεγάλο βαθμό έχουν μείνει μυστικά έως σήμερα, έγινε η Γενοκτονία των Αρμενίων, που ξεκίνησε με το προγκρόμ της 24ης Απριλίου 1914 και ολοκληρώθηκε με τις μαζικές σφαγές και τους αναγκαστικούς διωγμούς, με «τελικό» προορισμό την έρημο της Ντερ αλ Ζορ της σημερινής Συρίας, όπου χάθηκαν και οι τελευταίοι από το 1.500.000 Αρμενίων της Ανατολής.
Το ίδιο διάστημα εξολοθρεύτηκαν 700.000
Ασσύριοι, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε ξεκινήσει ο μεγάλος διωγμός
των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, που κατέληξε
στην εξολόθρευση περίπου 2.000.000 Ελλήνων, στη γενοκτονία του
Ελληνισμού της Ανατολής.
Να υπογραμμίσουμε πως ό,τι έγινε στα εδάφη της Ανατολής με πρωταγωνιστές τους Νεότουρκους είχε σχεδιαστεί «εν ψυχρώ» με κάθε λεπτομέρεια εν καιρώ ειρήνης, προτού καν αρχίσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις, και είχε επενδυθεί με θρησκευτικό μανδύα, είχε ονομαστεί «Τζιχάντ», δηλαδή ιερός πόλεμος εναντίον των απίστων.
Να υπογραμμίσουμε πως ό,τι έγινε στα εδάφη της Ανατολής με πρωταγωνιστές τους Νεότουρκους είχε σχεδιαστεί «εν ψυχρώ» με κάθε λεπτομέρεια εν καιρώ ειρήνης, προτού καν αρχίσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις, και είχε επενδυθεί με θρησκευτικό μανδύα, είχε ονομαστεί «Τζιχάντ», δηλαδή ιερός πόλεμος εναντίον των απίστων.
Τις
παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη φάση της εκτέλεσης του
αποτρόπαιου σχεδίου, έπαιξαν συμβουλευτικό ρόλο οι Γερμανοί, με τους
οποίους η Τουρκία είχε συμμαχήσει.
Ολη αυτή η βάρβαρη, απεχθής και αποτρόπαια επιχείρηση, που καταπάτησε κάθε έννοια ανθρωπισμού και ανθρώπινου δικαιώματος, θα μπορούσε να κλειστεί στη φράση που λέει ο λαός μας «Ηρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα», αφού οι Τούρκοι, που ήταν εισβολείς στα εδάφη της Ανατολής, δεν αρκέστηκαν να διώξουν, αλλά εξολόθρευσαν δύο αυτόχθονες λαούς, τους Αρμενίους και τους Ασσυρίους, και έναν λαό, τους Ελληνες, που είχαν παρουσία 3.000 ετών σε αυτά.
Επειδή σ' αυτήν τη χώρα είμαστε αναγκασμένοι να μιλούμε και να γράφουμε για τα αυτονόητα, να σημειώσουμε ότι το τουρκικό κράτος και οι ελίτ της Τουρκίας, αμετανόητα για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Νεότουρκοι, όχι μόνο αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής, όχι μόνο επιτίθενται σε όποιον αγωνίζεται και επιδιώκει τη διεθνοποίηση και τη διεθνή αναγνώριση, αλλά συνεχίζουν την πολιτική των Νεότουρκων με όχι και τόσο διαφορετικούς τρόπους και μέσα. Για να εξαλείψουν και τους τελευταίους Ασσυρίους και τους Κούρδους Γεζίντι που κατοικούν στα εδάφη της Μεσοποταμίας (Ιράκ - Συρία) και να απομειώσουν την κουρδική απειλή, στηρίζουν με κάθε τρόπο τους τζιχαντιστές του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι καταστρέφουν ακόμα και μνημεία που θυμίζουν τους λαούς αυτούς, όπως πυρπόλησαν και έκαψαν οι Τούρκοι τη Σμύρνη, για να μη θυμίζει την ένδοξη ελληνική παρουσία στην περιοχή της Ιωνίας.
Για να γυρίσουμε στην αρχή του άρθρου μας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το κράτος και οι ελίτ αντιμετώπισαν την τέλεση των εγκλημάτων αλλά και -μετά την ολοκλήρωσή της- τη γενοκτονία ως γεγονός με τρόπο που συνάδει με τη λογική «σφάξε με, πασά μου, ν' αγιάσω», γι' αυτό συνεχίστηκαν οι σφαγές και η πολιτική της εθνοκάθαρσης στους Ελληνες της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου, γι' αυτό η εισβολή και η κατοχή της Κύπρου και η εθνοκάθαρση των εγκλωβισμένων, γι' αυτό ο εκτουρκισμός των Πομάκων και των Ρομά στη Θράκη, γι' αυτό η επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο.
Για να μη συνεχιστεί η εθνική κατρακύλα, για να ανακτήσουν το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ την εθνική και την ηθική τους υπόσταση:
Ολη αυτή η βάρβαρη, απεχθής και αποτρόπαια επιχείρηση, που καταπάτησε κάθε έννοια ανθρωπισμού και ανθρώπινου δικαιώματος, θα μπορούσε να κλειστεί στη φράση που λέει ο λαός μας «Ηρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα», αφού οι Τούρκοι, που ήταν εισβολείς στα εδάφη της Ανατολής, δεν αρκέστηκαν να διώξουν, αλλά εξολόθρευσαν δύο αυτόχθονες λαούς, τους Αρμενίους και τους Ασσυρίους, και έναν λαό, τους Ελληνες, που είχαν παρουσία 3.000 ετών σε αυτά.
Επειδή σ' αυτήν τη χώρα είμαστε αναγκασμένοι να μιλούμε και να γράφουμε για τα αυτονόητα, να σημειώσουμε ότι το τουρκικό κράτος και οι ελίτ της Τουρκίας, αμετανόητα για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Νεότουρκοι, όχι μόνο αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής, όχι μόνο επιτίθενται σε όποιον αγωνίζεται και επιδιώκει τη διεθνοποίηση και τη διεθνή αναγνώριση, αλλά συνεχίζουν την πολιτική των Νεότουρκων με όχι και τόσο διαφορετικούς τρόπους και μέσα. Για να εξαλείψουν και τους τελευταίους Ασσυρίους και τους Κούρδους Γεζίντι που κατοικούν στα εδάφη της Μεσοποταμίας (Ιράκ - Συρία) και να απομειώσουν την κουρδική απειλή, στηρίζουν με κάθε τρόπο τους τζιχαντιστές του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι καταστρέφουν ακόμα και μνημεία που θυμίζουν τους λαούς αυτούς, όπως πυρπόλησαν και έκαψαν οι Τούρκοι τη Σμύρνη, για να μη θυμίζει την ένδοξη ελληνική παρουσία στην περιοχή της Ιωνίας.
Για να γυρίσουμε στην αρχή του άρθρου μας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το κράτος και οι ελίτ αντιμετώπισαν την τέλεση των εγκλημάτων αλλά και -μετά την ολοκλήρωσή της- τη γενοκτονία ως γεγονός με τρόπο που συνάδει με τη λογική «σφάξε με, πασά μου, ν' αγιάσω», γι' αυτό συνεχίστηκαν οι σφαγές και η πολιτική της εθνοκάθαρσης στους Ελληνες της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου, γι' αυτό η εισβολή και η κατοχή της Κύπρου και η εθνοκάθαρση των εγκλωβισμένων, γι' αυτό ο εκτουρκισμός των Πομάκων και των Ρομά στη Θράκη, γι' αυτό η επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο.
Για να μη συνεχιστεί η εθνική κατρακύλα, για να ανακτήσουν το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ την εθνική και την ηθική τους υπόσταση:
Aς πάψουν να δαιμονοποιούν και ας συνταχτούν με εκείνους
που αγωνίζονται για την αναγνώριση της γενοκτονίας και ας διδαχτούν από
τους αγώνες του αρμενικού λαού, μέρες που είναι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου