Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
Το πρόβλημα δεν είναι οι Πράξεις Νομοθετικού
Περιεχομένου.
Οσο κι αν είναι υποκριτική η στάση των πρώην συγκυβερνώντων κομμάτων, που τις καταγγέλλουν σήμερα ενώ τις είχαν για ψωμοτύρι όσο κυβερνούσαν.
Οσο κι αν είναι διπλά υποκριτική η στάση της σημερινής κυβέρνησης, η οποία, σε μια επίδειξη πολιτικού κυνισμού, ακολουθεί κατά γράμμα την τακτική των προηγούμενων, που, ως αντιπολίτευση, κατακεραύνωνε.
Αν οι ΠΝΠ εξυπηρετούν επείγουσες ανάγκες, ας χρησιμοποιούνται κι ας είναι στα όρια της συνταγματικότητας. Αν είναι να μη χρεοκοπήσει η χώρα, ας έρθει άλλη μία ΠΝΠ.
Πρόβλημα δεν είναι ούτε το γεγονός ότι η κυβέρνηση κάνει εσωτερικό δανεισμό δεσμεύοντας και το τελευταίο ευρώ από τους φορείς του Δημοσίου κι ας φανταζόμαστε όλοι για πόσα «πραξικοπήματα» θα έκανε λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, αν έκανε το ίδιο η προηγούμενη κυβέρνηση. Αν είναι να μη χρεοκοπήσει η χώρα, ας το καταπιούμε κι αυτό. Ας σταματήσει, επιτέλους, ο λαϊκισμός των αντιπολιτευομένων όταν παύουν να είναι κυβέρνηση.
Το πρόβλημα με τη σημερινή κυβέρνηση είναι άλλο, μάλλον είναι σοβαρότερο και έχει μια διπλή διάσταση:
- Ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ:
Bρισκόταν στον κόσμο του, ακόμα και ορισμένες μέρες πριν από τις εκλογές. Είναι απλώς ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανιζόταν βέβαιος(!) ότι η Μέρκελ δεν θα αρνιόταν να αποδεχθεί τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος που το είπε έδειχνε, στην καλύτερη περίπτωση, αφέλεια (εδώ) και, στη χειρότερη, εξαπάτηση του εκλογικού σώματος.
- Ως κυβέρνηση:
Eπιτρέπει ακόμα σε υπουργούς, βουλευτές και άλλους να καλλιεργούν τη θεωρία ότι οι Ευρωπαίοι έχουν σχεδιάσει «πραξικόπημα» (εδώ η ανάπτυξη αυτής της θεωρίας), επειδή δεν αποδέχονται τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που οι ίδιοι πίστευαν ότι θα αποδέχονταν.
Όμως, η θεωρία αυτή είναι εξαρχής έωλη. Αν ήταν οι Γερμανοί και οι λοιποί Ευρωπαίοι να δώσουν λεφτά χωρίς μέτρα, θα είχαν κάνει αυτό το χατίρι στον Σαμαρά, που ήταν πιο φιλικός γι’ αυτούς από τον Τσίπρα. Αλλά δεν του το έκαναν. Επιπλέον, είχαν προειδοποιήσει εξαρχής ότι θα έδιναν το υπόλοιπο της δόσης που οφείλουν μόνο αν η Ελλάδα εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει. Ειδικά οι Γερμανοί το έλεγαν μέρα παρά μέρα.
Οι δικοί μας νόμιζαν ότι είναι αλλιώς τα πράγματα και ότι αρκούσε το εκλογικό αποτέλεσμα για να αλλάξουν την τακτική τους οι Ευρωπαίοι. Όμως, αυτό ήταν μια φαντασίωση του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του, οι απέναντι δεν είχαν δώσει κανένα τέτοιο σήμα.
Επομένως, για ποιο «πραξικόπημα» μιλάνε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
«Πραξικόπημα» ήταν (και) αυτό που έκαναν στον Σαμαρά και τον οδήγησαν στην αντιπολίτευση;
Αστειότητες. Οι δανειστές έλεγαν πάντα τα ίδια, οι του ΣΥΡΙΖΑ ονειροβατούσαν (ή κορόϊδευαν).
Πώς γίνεται, διάβολε, στα μέσα του Γενάρη ο Τσίπρας (όλοι ήξεραν ότι θα ήταν σίγουρα πρωθυπουργός στις 26 του μήνα) να είναι βέβαιος ότι η Μέρκελ θα έλεγε «ναι σε όλα» και δυο μήνες μετά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να βλέπουν «πραξικοπήματα»;
Το πρόβλημα είναι στο δικό τους μυαλό.
Υπάρχει και κάτι χειρότερο από όλα αυτά:
Χειρότερο και από τις ΠΝΠ και από τον εσωτερικό δανεισμό είναι να νομίζει η κυβέρνηση ότι αυτά θα της λύσουν το πρόβλημα. Ακόμη κι αν μαζέψει όλα τα λεφτά από κάθε σεντούκι του Δημοσίου της φτάνουν, με το ζόρι, για ένα-δυο μήνες.
Αν η Μέρκελ βάλει λίγο νερό στο κρασί της και πει ένα μικρότερο «όχι», δηλαδή δώσει ένα μέρος της δόσης (αυτό είναι το πιθανότερο και, φυσικά, το ευκταίο), έχει καλώς. Μια προσωρινή λύση θα δοθεί. Και μετά;
Εχει κάποια απάντηση η κυβέρνηση;
Αν δεν έχει, όσες ΠΝΠ κι αν φέρει, όσα σεντούκια κι αν αδειάσει, όσα «πραξικοπήματα» κι αν φανταστεί, το αδιέξοδό της θα γίνει τέλειο.
Ας αφήσουν τις φαντασιώσεις, ας παραμερίσουν τα προπαγανδιστικά τους, ας πουν όλη την αλήθεια και ας πάρουν αποφάσεις. Όσο σκληρές κι αν είναι, είναι προτιμότερες από τον στρουθοκαμηλισμό. Αυτός θα οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις. Και τότε καμιά προπαγάνδα δεν θα πιάνει. Όλους θα μιας πιάσει από τον λαιμό ο εφιάλτης της χρεοκοπίας, με όποια μορφή κι αν έρθει.
Οσο κι αν είναι υποκριτική η στάση των πρώην συγκυβερνώντων κομμάτων, που τις καταγγέλλουν σήμερα ενώ τις είχαν για ψωμοτύρι όσο κυβερνούσαν.
Οσο κι αν είναι διπλά υποκριτική η στάση της σημερινής κυβέρνησης, η οποία, σε μια επίδειξη πολιτικού κυνισμού, ακολουθεί κατά γράμμα την τακτική των προηγούμενων, που, ως αντιπολίτευση, κατακεραύνωνε.
Αν οι ΠΝΠ εξυπηρετούν επείγουσες ανάγκες, ας χρησιμοποιούνται κι ας είναι στα όρια της συνταγματικότητας. Αν είναι να μη χρεοκοπήσει η χώρα, ας έρθει άλλη μία ΠΝΠ.
Πρόβλημα δεν είναι ούτε το γεγονός ότι η κυβέρνηση κάνει εσωτερικό δανεισμό δεσμεύοντας και το τελευταίο ευρώ από τους φορείς του Δημοσίου κι ας φανταζόμαστε όλοι για πόσα «πραξικοπήματα» θα έκανε λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, αν έκανε το ίδιο η προηγούμενη κυβέρνηση. Αν είναι να μη χρεοκοπήσει η χώρα, ας το καταπιούμε κι αυτό. Ας σταματήσει, επιτέλους, ο λαϊκισμός των αντιπολιτευομένων όταν παύουν να είναι κυβέρνηση.
Το πρόβλημα με τη σημερινή κυβέρνηση είναι άλλο, μάλλον είναι σοβαρότερο και έχει μια διπλή διάσταση:
- Ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ:
Bρισκόταν στον κόσμο του, ακόμα και ορισμένες μέρες πριν από τις εκλογές. Είναι απλώς ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανιζόταν βέβαιος(!) ότι η Μέρκελ δεν θα αρνιόταν να αποδεχθεί τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος που το είπε έδειχνε, στην καλύτερη περίπτωση, αφέλεια (εδώ) και, στη χειρότερη, εξαπάτηση του εκλογικού σώματος.
- Ως κυβέρνηση:
Eπιτρέπει ακόμα σε υπουργούς, βουλευτές και άλλους να καλλιεργούν τη θεωρία ότι οι Ευρωπαίοι έχουν σχεδιάσει «πραξικόπημα» (εδώ η ανάπτυξη αυτής της θεωρίας), επειδή δεν αποδέχονται τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που οι ίδιοι πίστευαν ότι θα αποδέχονταν.
Όμως, η θεωρία αυτή είναι εξαρχής έωλη. Αν ήταν οι Γερμανοί και οι λοιποί Ευρωπαίοι να δώσουν λεφτά χωρίς μέτρα, θα είχαν κάνει αυτό το χατίρι στον Σαμαρά, που ήταν πιο φιλικός γι’ αυτούς από τον Τσίπρα. Αλλά δεν του το έκαναν. Επιπλέον, είχαν προειδοποιήσει εξαρχής ότι θα έδιναν το υπόλοιπο της δόσης που οφείλουν μόνο αν η Ελλάδα εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει. Ειδικά οι Γερμανοί το έλεγαν μέρα παρά μέρα.
Οι δικοί μας νόμιζαν ότι είναι αλλιώς τα πράγματα και ότι αρκούσε το εκλογικό αποτέλεσμα για να αλλάξουν την τακτική τους οι Ευρωπαίοι. Όμως, αυτό ήταν μια φαντασίωση του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του, οι απέναντι δεν είχαν δώσει κανένα τέτοιο σήμα.
Επομένως, για ποιο «πραξικόπημα» μιλάνε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
«Πραξικόπημα» ήταν (και) αυτό που έκαναν στον Σαμαρά και τον οδήγησαν στην αντιπολίτευση;
Αστειότητες. Οι δανειστές έλεγαν πάντα τα ίδια, οι του ΣΥΡΙΖΑ ονειροβατούσαν (ή κορόϊδευαν).
Πώς γίνεται, διάβολε, στα μέσα του Γενάρη ο Τσίπρας (όλοι ήξεραν ότι θα ήταν σίγουρα πρωθυπουργός στις 26 του μήνα) να είναι βέβαιος ότι η Μέρκελ θα έλεγε «ναι σε όλα» και δυο μήνες μετά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να βλέπουν «πραξικοπήματα»;
Το πρόβλημα είναι στο δικό τους μυαλό.
Υπάρχει και κάτι χειρότερο από όλα αυτά:
Χειρότερο και από τις ΠΝΠ και από τον εσωτερικό δανεισμό είναι να νομίζει η κυβέρνηση ότι αυτά θα της λύσουν το πρόβλημα. Ακόμη κι αν μαζέψει όλα τα λεφτά από κάθε σεντούκι του Δημοσίου της φτάνουν, με το ζόρι, για ένα-δυο μήνες.
Αν η Μέρκελ βάλει λίγο νερό στο κρασί της και πει ένα μικρότερο «όχι», δηλαδή δώσει ένα μέρος της δόσης (αυτό είναι το πιθανότερο και, φυσικά, το ευκταίο), έχει καλώς. Μια προσωρινή λύση θα δοθεί. Και μετά;
Εχει κάποια απάντηση η κυβέρνηση;
Αν δεν έχει, όσες ΠΝΠ κι αν φέρει, όσα σεντούκια κι αν αδειάσει, όσα «πραξικοπήματα» κι αν φανταστεί, το αδιέξοδό της θα γίνει τέλειο.
Ας αφήσουν τις φαντασιώσεις, ας παραμερίσουν τα προπαγανδιστικά τους, ας πουν όλη την αλήθεια και ας πάρουν αποφάσεις. Όσο σκληρές κι αν είναι, είναι προτιμότερες από τον στρουθοκαμηλισμό. Αυτός θα οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις. Και τότε καμιά προπαγάνδα δεν θα πιάνει. Όλους θα μιας πιάσει από τον λαιμό ο εφιάλτης της χρεοκοπίας, με όποια μορφή κι αν έρθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου