Του Μανόλη Καψή
Η τελευταία φορά που η εσωτερική φωνή του Δημήτρη Παπαδημούλη ξύπνησε, ήταν το μακρινό 2012 όταν ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε εκείνο το ανεκδιήγητο "Δεν πειράζει ας βγουν και μια φορά από την πίσω πόρτα”.
Η τελευταία φορά που η εσωτερική φωνή του Δημήτρη Παπαδημούλη ξύπνησε, ήταν το μακρινό 2012 όταν ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε εκείνο το ανεκδιήγητο "Δεν πειράζει ας βγουν και μια φορά από την πίσω πόρτα”.
Ήταν τότε, στο δεύτερο μνημόνιο, όταν διάφορα αγανακτισμένα στοιχεία πολιορκούσαν τη Βουλή και απειλούσαν να εισβάλουν στο Κοινοβούλιο. Οι βουλευτές που ψήφισαν τότε το μνημόνιο διάσωσης της χώρας, όντως βγήκαν από την πίσω πόρτα. Όσοι τόλμησαν να βγουν από την κεντρική έξοδο της Βουλής, δέχθηκαν επιθέσεις και κινδύνευσαν. Ήταν μια ήττα της Δημοκρατίας και μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, των αγανακτισμένων, των ψεκασμένων και της Χρυσής Αυγής. Και του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, σε μια ξαφνικά εκλαμψία, θυμήθηκε προς στιγμήν τον παλαιό του εαυτό και ήταν ο μόνος από τον χώρο της ριζοσπαστικής, που αντέδρασε με θυμό -άντε μην υπερβάλουμε- με ενόχληση, στη σαφώς ολοκληρωτικού χαρακτήρα, αντιδημοκρατική δήλωση του αρχηγού του.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, σε μια ξαφνικά εκλαμψία, θυμήθηκε προς στιγμήν τον παλαιό του εαυτό και ήταν ο μόνος από τον χώρο της ριζοσπαστικής, που αντέδρασε με θυμό -άντε μην υπερβάλουμε- με ενόχληση, στη σαφώς ολοκληρωτικού χαρακτήρα, αντιδημοκρατική δήλωση του αρχηγού του.
Ξαφνική κρίση συνείδησης; Κάτι ζητούσε;
Άγνωστο. Πάντως έκτοτε κατάπιε τα πάντα. Και τα ταμπούρλα και τους ζουρνάδες, και τα φετίχ και τις απειλές και τις ύβρεις. Ακόμα και τον Βαρουφάκη, ακόμα και τα ταξίδια στη Βενεζουέλα, στο Πεκίνο και στη Μόσχα αδελφές, όλα τα κάταπιε και δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ. Σαν καλός μαθητής μπορεί να μην μετείχε στις άθλιες καμπάνιες στις οποίες πρωτοστατούσαν άλλοι συνάδελφοί του -για πολλά μπορείς να τον κατηγορήσεις όχι όμως για ανοησία...- αλλά δεν έβγαλε κιχ. Γι' αυτό και ανταμείφθηκε.
Άλλωστε αυτή η κρίση συνείδησης από το μακρινό 2012, δεν ήταν αρκετή για να κάμψει τη βαριά δυσφορία που προκαλεί το όνομά του -το βαριά δυσφορία είναι αυτό που ονομάζουν οι αγγλοσάξονες understatement- στους κύκλους της ανανεωτικής αριστεράς. Στους μαθητές του Λεωνίδα Κύρκου, που αποχώρησαν από τον Συνασπισμό το 2010.
Τότε, ο μόνος επώνυμος από τον χώρο εκείνο των παλαιών Ρηγάδων, που δεν ακολούθησε τον Φώτη Κουβέλη προς την έξοδο, ήταν ο κ. Παπαδημούλης. Μάλιστα οι κακές γλώσσες λένε ότι αν και τους διαβεβαίωνε ότι θα ακολουθήσει, την τελευταία στιγμή έκανε πίσω. Πηγαίνετε εσείς και ακολουθώ, τους είπε...Δεν ήρθε ποτέ. Οι περισσότεροι δεν θα του το συγχωρήσουν έκτοτε και θα μνημονεύουν τη στάση του σαν μνημείο πολιτικού αριβισμού. Αλλά εκείνος ανταμείφθηκε.
Η επιλογή του, για τους γνωρίζοντες τα ενδότερα του χώρου της αριστεράς, ήταν μια επιλογή καριέρας. Η σταδιοδρομία στον μοναχικό χώρο της ανανεωτικής αριστεράς- που διέλυσε οριστικά αργότερα ο Φώτης Κουβέλης - ήταν ένα στοίχημα. Αντίθετα ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε επαγγελματικές διεξόδους.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ολοκληρώνει τον κύκλο του στον χώρο της πολιτικής, διαγράφοντας μια αξιοπρεπή πορεία στο Εθνικό Κοινοβούλιο, δυο θητείες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και έχοντας εκλεγεί μάλιστα και Αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής. Ολοκληρώνει όμως τον κύκλο του στην πολιτική, κάτω από έναν ορυμαγδό αρνητικών σχολίων για τον φουσκωμένο λογαριασμό του στην Τράπεζα, για τις αγορές δεκάδων ακινήτων στις οποίες προχώρησε και για την εν γένει επενδυτική του δραστηριότητα. Εχει γίνει το αγαπημένο πρόσωπο των γελοιογράφων, έχει γίνει σύνθημα (το γνωστό "Κανένα Σπίτι στα Χέρια του Παπαδημούλη”), έχει γίνει trend στα social media.
Άλλωστε αυτή η κρίση συνείδησης από το μακρινό 2012, δεν ήταν αρκετή για να κάμψει τη βαριά δυσφορία που προκαλεί το όνομά του -το βαριά δυσφορία είναι αυτό που ονομάζουν οι αγγλοσάξονες understatement- στους κύκλους της ανανεωτικής αριστεράς. Στους μαθητές του Λεωνίδα Κύρκου, που αποχώρησαν από τον Συνασπισμό το 2010.
Τότε, ο μόνος επώνυμος από τον χώρο εκείνο των παλαιών Ρηγάδων, που δεν ακολούθησε τον Φώτη Κουβέλη προς την έξοδο, ήταν ο κ. Παπαδημούλης. Μάλιστα οι κακές γλώσσες λένε ότι αν και τους διαβεβαίωνε ότι θα ακολουθήσει, την τελευταία στιγμή έκανε πίσω. Πηγαίνετε εσείς και ακολουθώ, τους είπε...Δεν ήρθε ποτέ. Οι περισσότεροι δεν θα του το συγχωρήσουν έκτοτε και θα μνημονεύουν τη στάση του σαν μνημείο πολιτικού αριβισμού. Αλλά εκείνος ανταμείφθηκε.
Η επιλογή του, για τους γνωρίζοντες τα ενδότερα του χώρου της αριστεράς, ήταν μια επιλογή καριέρας. Η σταδιοδρομία στον μοναχικό χώρο της ανανεωτικής αριστεράς- που διέλυσε οριστικά αργότερα ο Φώτης Κουβέλης - ήταν ένα στοίχημα. Αντίθετα ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε επαγγελματικές διεξόδους.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ολοκληρώνει τον κύκλο του στον χώρο της πολιτικής, διαγράφοντας μια αξιοπρεπή πορεία στο Εθνικό Κοινοβούλιο, δυο θητείες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και έχοντας εκλεγεί μάλιστα και Αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής. Ολοκληρώνει όμως τον κύκλο του στην πολιτική, κάτω από έναν ορυμαγδό αρνητικών σχολίων για τον φουσκωμένο λογαριασμό του στην Τράπεζα, για τις αγορές δεκάδων ακινήτων στις οποίες προχώρησε και για την εν γένει επενδυτική του δραστηριότητα. Εχει γίνει το αγαπημένο πρόσωπο των γελοιογράφων, έχει γίνει σύνθημα (το γνωστό "Κανένα Σπίτι στα Χέρια του Παπαδημούλη”), έχει γίνει trend στα social media.
Οι απαντήσεις του για τα non paper που δήθεν μοιράζει η Νέα Δημοκρατία με σκοπό την πολιτική του εξόντωση, αντιμετωπίζονται με θυμηδία. Οι πληροφορίες φέρουν ακόμα και τον Αλέξη Τσίπρα να έχει ενοχληθεί από τη συμπεριφορά του ευρωβουλευτή του.
Για όσους εξεπλάγησαν πάντως, κακώς εξεπλάγησαν. Η στάση του είναι...
Για όσους εξεπλάγησαν πάντως, κακώς εξεπλάγησαν. Η στάση του είναι...
συνεπής.
Η κατάληξη, είναι απολύτως συνεπής με την αρχική του στάση απέναντι στην πολιτική. Μια επιλογή καριέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου