Tου Μιχάλη Τσιντσίνη
Δεν είναι και καμιά ανακάλυψη. Ο Καραϊσκάκης «δεν είχε διόλου εις την γλώσσαν του χαλινόν» (Αινιάν). «Αι ηπιώτεραι των ύβρεων» που εξέφερε το ηρωικό του στόμα «ήσαν σαπιοκοιλιά και παλιογελάδα» (Βλαχογιάννης). Με έναν αιρετικό αναχρονισμό για αυτή την αιρετική προσωπικότητα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι καταγραφές του ιδιώματός του τον καταξιώνουν ως χαρισματικό αρχιτρόλ avant la lettre.
Τα πραγματικά τρολ, που ασχολούνται αρειμανίως με τον Καραϊσκάκη τα τελευταία εικοσιτετράωρα, σκανδαλίστηκαν από ένα κείμενο για τη σεξουαλική ζωή του που είχε αναρτήσει στον ιστότοπό της η Επιτροπή 2021.
Οι σατανικές συμπτώσεις ήταν πολλές: Πάλι ένα κείμενο ιερόσυλο – όπως εκείνο για τον Καποδίστρια· πάλι του καθηγητή Αριστείδη Χατζή· πάλι γραμμένο σε ανύποπτο χρόνο και αποκομμένο από τα συμφραζόμενά του.
Το σχόλιο για τον σεξουαλικό βίο του Καραϊσκάκη είχε αναρτηθεί από τον Χατζή στο facebook – σε έναν χώρο όπου δεν ισχύουν οι κανόνες της επιστημονικής τεκμηρίωσης ούτε καν της καθωσπρέπει γλώσσας.
Τα αλυσιδωτά ατυχήματα ήταν τόσο κραυγαλέα, που η ανάρτηση από την Επιτροπή έμοιαζε ή με δολιοφθορά ή με σκόπιμη πρόκληση.
Μπορεί η Επιτροπή να κάνει «ΕΔΕ» για να ανακαλύψει πώς βρέθηκε πάλι να πυροδοτεί άλλο ένα διαδικτυακό ξεμάλλιασμα.
Το σχόλιο για τον σεξουαλικό βίο του Καραϊσκάκη είχε αναρτηθεί από τον Χατζή στο facebook – σε έναν χώρο όπου δεν ισχύουν οι κανόνες της επιστημονικής τεκμηρίωσης ούτε καν της καθωσπρέπει γλώσσας.
Τα αλυσιδωτά ατυχήματα ήταν τόσο κραυγαλέα, που η ανάρτηση από την Επιτροπή έμοιαζε ή με δολιοφθορά ή με σκόπιμη πρόκληση.
Μπορεί η Επιτροπή να κάνει «ΕΔΕ» για να ανακαλύψει πώς βρέθηκε πάλι να πυροδοτεί άλλο ένα διαδικτυακό ξεμάλλιασμα.
Η εσωτερική ανάκριση δεν μπορεί να απαντήσει στο πραγματικό πρόβλημα: Γιατί η Επιτροπή έχει καταλήξει να απασχολεί τη δημόσια σφαίρα περισσότερο για τις αναρτήσεις της παρά για το (κυοφορούμενο) έργο της;
Γιατί το θέμα είναι πάντα η ίδια;
Πρέπει μήπως να σιγήσει;
Πρέπει μήπως να σιγήσει;
Πρέπει να αποσυρθεί από τα κοινωνικά δίκτυα και να κρυφτεί πίσω από μια πρόσοψη ιδρυματικής σοβαροφάνειας; Ή πρέπει, όπως λένε, να αφήσει τα σοβαρά και να ασχοληθεί μόνο με τα πανηγύρια;
Κανείς δεν περιμένει από την Επιτροπή να ετοιμάσει μια σιδερωμένη, «τελική» ιστορική αφήγηση. Γι’ αυτό και είναι υπερβολικό να αντιμετωπίζονται οι δημοσιεύσεις της σαν να ήταν πορίσματα της επίσημης Ιστορίας. Το πεδίο που θα μπορούσε ο φορέας να διανοίξει ανάμεσα στη μουσειακή δυσκινησία και το βαρέλι του φολκλόρ –ανάμεσα στις δάφνες και τη φέτα Καλαβρύτων– είναι η σπορά νέων ερωτημάτων.
Το εγχείρημα σπαταλιέται όχι επειδή προσπαθεί, όπως του καταλογίζουν, να ξαναγράψει την Ιστορία (αλίμονο αν η εθνική συνείδηση ήταν τόσο εύθραυστη ώστε να μπορεί να τη διαβρώσει η αναψηλάφηση της λίμπιντο του Καραϊσκάκη). Δεν φταίνε οι ιδέες που θέτει σε κυκλοφορία η Επιτροπή.
Κανείς δεν περιμένει από την Επιτροπή να ετοιμάσει μια σιδερωμένη, «τελική» ιστορική αφήγηση. Γι’ αυτό και είναι υπερβολικό να αντιμετωπίζονται οι δημοσιεύσεις της σαν να ήταν πορίσματα της επίσημης Ιστορίας. Το πεδίο που θα μπορούσε ο φορέας να διανοίξει ανάμεσα στη μουσειακή δυσκινησία και το βαρέλι του φολκλόρ –ανάμεσα στις δάφνες και τη φέτα Καλαβρύτων– είναι η σπορά νέων ερωτημάτων.
Το εγχείρημα σπαταλιέται όχι επειδή προσπαθεί, όπως του καταλογίζουν, να ξαναγράψει την Ιστορία (αλίμονο αν η εθνική συνείδηση ήταν τόσο εύθραυστη ώστε να μπορεί να τη διαβρώσει η αναψηλάφηση της λίμπιντο του Καραϊσκάκη). Δεν φταίνε οι ιδέες που θέτει σε κυκλοφορία η Επιτροπή.
Φταίει ότι...
δεν υπάρχει κεντρική ιδέα. Υπάρχει μόνο μια αναπαραγωγή από φαντεζί σπαράγματα και (αυτο)διαφημιστικά στιγμιότυπα.
Δεν φταίει ότι το πρότζεκτ είναι αναθεωρητικό – ή τάχα ελιτίστικο.
Δεν φταίει ότι το πρότζεκτ είναι αναθεωρητικό – ή τάχα ελιτίστικο.
Φταίει ότι παραμένει ασυνάρτητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου