Η περίπτωση του Τζαμάλ Κασόγκι επιβεβαιώνει και προεκτείνει το φρικιαστικό περιεχόμενο των εικόνων της ταινίας «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ» του Δανού σκηνοθέτη Λαρς φον Τρίερ. Οπου ο Ματ Ντίλον με χειρουργική ακρίβεια, σκοτώνει, διαμελίζει πλήθος αθώων περαστικών. Φτάνοντας στο ύψιστο σημείο ασταμάτητου και ασυγκράτητου κανιβαλισμού, να πυροβολεί, εν ψυχρώ τα δύο παιδιά του και τη σύζυγό του, σημαδεύοντας τους από διόπτρα. Ανατριχιαστικό και εμετικό
Ο Κασόγκι, ως γνωστόν, ήταν πολίτης Σαουδικής Αραβίας, κάτοχος αμερικανικού διαβατηρίου και αρθρογράφος της Washington Post.
Επίσης γνωστό ότι μέσα στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας όχι απλώς εκτελέστηκε αλλά και το σώμα του τεμαχίστηκε, ίσως και να «εξαερώθηκε» υπό την εποπτεία ιατρού, προφανώς επιγόνου ενός Γιόζεφ Μένγκελε
Το αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς «ανθρωποφαγίας» αντιμετωπίστηκε ως εξής.
Από τη μια ο πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ περίπου είπε ότι «είναι επαρκείς οι διευκρινήσεις», αναφερόμενος στις αρχές της «φίλης» Σαουδικής Αραβίας.
Ο δε πρίγκιψ Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν αναρωτήθηκε, με ψυχραιμία παρόμοια με εκείνη το Αδόλφου Χίτλερ «προς τι η αναστάτωση;» Σα να λέει «μα ποιο το κακό που κάναμε;»
Παράλληλα με όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα το 2018 τα υπόλοιπα και εκλεκτά μέλη του Δυτικού πολιτισμού σφυρίζουν αδιάφορα.
Οπως ακόμα και τα νήπια αντιλαμβάνονται οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, τόσο μα τόσο ευαίσθητοι σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν να λαμβάνουν από τους σαουδάραβες καμιά εκατοστή και πλέον δισεκατομμύρια από την πώληση οπλικών συστημάτων. Τώρα για τη ζωή κάποιου δημοσιογράφου θα ενδιαφερθούμε;
Οπως επίσης αντιλαμβάνεστε όλα μα όλα είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων.
Και όπως αντιλαμβάνεστε η Σαουδική Αραβία, θεωρείται όχι μόνο η πιο φανατική, φονταμενταλιστική των Αραβικών χωρών, αλλά και η πλέον σκοταδιστική. Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Μπιν Λάντεν και οι «λεβέντες» του προέρχονται απ αυτή την «πολιτισμένη» περιοχή. Καθόλου τυχαίο ότι οι περισσότεροι καμικάζι που γκρέμισαν τους δίδυμους και έστειλαν στον τάφο χιλιάδες Αμερικανούς, ήταν Σαουδάραβες. Καθόλου τυχαίο ότι την επομένη του χτυπήματος των δίδυμων πύργων, απογειώθηκε πολυτελές αεροσκάφος, φορτωμένο με εκλεκτά μέλη της Σαουδαραβικής αριστοκρατίας με προορισμό τα πάτρια, «πολιτισμένα» εδάφη!
Με απλά λόγια η «πτωχή πλην τιμία Ελλάς» είναι η κολλητή της Αμερικής.
Αν μπορούσαμε ας κάναμε και διαφορετικά. Η Ελλάς δεν έβγαλε τσιμουδιά για το συμβάν. Αν μπορούσε ας το τολμούσε. Κανένα συστημικό κόμμα δεν άρθρωσε κουβέντα. Και από πάνω όλοι εμείς, οι Δυτικοί και πολιτισμένοι, όχι μόνο αδιαφορήσαμε για τον τεμαχισμό του Κασόγκι. Οχι μόνο το προσπεράσαμε. Αλλά αμφιβάλλω πόσοι εξ ημών και υμών το διαβάσαμε!
Αμφιβάλλω μάλιστα, αν ακόμα κι αυτό το σχόλιο των μερικών αράδων, θα διαβαστεί και θα προκαλέσει κάποια ίχνη ανατριχίλας
Το τελικό «δια ταύτα» είναι κι αυτό αντιληπτό:
Αν και έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από την εποχή των σπηλαίων, ο ανθρώπινος πολιτισμός, φυσικά και ο Δυτικός, διάγει περίοδο διακριτικής βαρβαρότητας. Και εντελώς κυνικά, η απάθειά μας, σημαίνει κάτι ακόμα πιο ανατριχιαστικό «μωρέ δε πα να τους διαμελίζουν; Εμένα τι με κόφτει. Αρκεί να μην έρθουν οι κανίβαλοι στο δικό μου σπίτι». Μωρέ θα έρθουν. Και θα είναι ντάλα μεσημέρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου