Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη
Ο κοινωνικός αυτοματισμός έκανε πάντα τη δουλειά του. Είναι το άλλο πρόσωπο του «διαίρει και βασίλευε» που λειτουργεί άριστα για τις εκάστοτε εξουσίες.
Οταν μια κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει σκληρά και συνήθως άδικα μέτρα σε κάποιο επαγγελματικό κλάδο, τότε αναδεικνύει τα δήθεν προνόμιά του, έτσι ώστε να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά άλλων επαγγελματικών κλάδων. Είναι μια πάγια και πολύ αποδοτική τακτική, αφού στο τέλος η βρόμικη δουλειά γίνεται «από τους άλλους», με τους κυβερνώντες να μένουν στο απυρόβλητο.
Η σημερινή κυβέρνηση συγκεκριμένα είναι άριστη στο να δημιουργεί κοινωνικούς πόλους σύγκρουσης. Κατά καιρούς πολλοί επαγγελματίες έχουν περάσει από το ιεροδικείο της πρώτης φοράς Αριστερά, με τους δημοσιογράφους να παραμένουν πάντα στο κέντρο του κάδρου. Πριν από αρκετό καιρό ήταν οι δικηγόροι, οι επιστήμονες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που την ενοχλούσαν με τις κινητοποιήσεις τους. Τότε, είχε χαρακτηριστεί υποτίθεται απαξιωτικά το κίνημα τους, ως το «κίνημα της γραβάτας». Η κυβερνητική γραμμή ήταν ξεκάθαρη: Η αστική τάξη επαναστατεί γιατί της κόβουν προνόμια που δεν έχετε όλοι οι υπόλοιποι. Και ακολουθούσαν οι διαρροές για φοροδιαφυγή και για υψηλά εισοδήματα. Μέχρι που οι κυβερνώντες αντιλήφθηκαν την τεράστια ζημιά και την αδικία που έκαναν με τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και τώρα, που αποφάσισαν εκ των υστέρων να τις μειώσουν, περηφανεύονται κιόλας για το κατόρθωμά τους.
Μετά τα διεφθαρμένα ΜΜΕ και το κίνημα της γραβάτας, τώρα η κυβέρνηση κάνει παιχνίδι με το «κίνημα του ράσου»:
Ξαφνικά 10.000 κληρικοί σε όλη τη χώρα βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα και μάλιστα με τον πιο βίαιο και υποτιμητικό τρόπο.
Η κυβέρνηση θέλει να διώξει τους ιερείς για να βάλει άλλους στη θέση τους. Οχι στις εκκλησίες, βέβαια, αλλά στη «γη της επαγγελίας», το Δημόσιο.
Το μήνυμα είναι κυνικά ξεκάθαρο:
Θα διώξω παπάδες αλλά θα προσλάβω γιατρούς, δασκάλους, καθαρίστριες. Και κάτω από αυτό, προβάλλει ένα άλλο μήνυμα, κρυφό υποτίθεται αλλά που το γνωρίζουν όλοι: οι μεν (ιερείς) δεν είναι ψηφοφόροι μου, οι δε (όλοι οι υπόλοιποι) είναι ή μπορεί να γίνουν αφού τους τάζω ελπίδα.
Απλά μαθήματα χειραγώγησης μιας κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου