Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης
Όταν «έσκασε» η κρίση εμείς οι Έλληνες νομίζαμε πως βρισκόμασταν στο επίκεντρο μίας διεθνούς συνωμοσίας καταστροφής συγκεκριμένων «πεφωτισμένων» εθνών και ψάχναμε συμμάχους, ήτοι άλλους λαούς που αντιμετώπισαν και αυτοί οικονομικά προβλήματα.
Σήμερα, όχι και πολλά χρόνια μετά, όλες αυτές οι χώρες βαδίζουν στην κανονικότητα (εάν δεν την έχουν ήδη συνηθίσει) και εμείς ασχολούμαστε με τα ίδια εδώ και σχεδόν μία δεκαετία.
Σήμερα, όχι και πολλά χρόνια μετά, όλες αυτές οι χώρες βαδίζουν στην κανονικότητα (εάν δεν την έχουν ήδη συνηθίσει) και εμείς ασχολούμαστε με τα ίδια εδώ και σχεδόν μία δεκαετία.
Υπάρχει, όμως, μία εξαίρεση στην όλη υπόθεση και αυτή δεν είναι άλλη από την Ιταλία η οποία έχει προκαλέσει τριγμούς το τελευταίο διάστημα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Μην βιαστούμε, η Ιταλία δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με εμάς, δεν αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με εμάς και φυσικά δεν έχει την ίδια δυναμική με εμάς.
Ας κάνουμε μία μικρή σύγκριση. Η Ιταλία έχει 60 εκατομμύρια πληθυσμό ενώ εμείς με το ζόρι 10, ενώ το ΑΕΠ της είναι 10πλάσιο του ελληνικού αφού εμείς είμαστε καθηλωμένοι στα 177 δισ. ευρώ και της Ιταλίας πάνω από 1,6 τρισεκατομμύρια ευρώ!
Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα της Ιταλίας;
Όπως αναφέρει το αμερικανικό περιοδικό Politico, η Ιταλία οφείλει σε μεγάλο βαθμό την… κατάντια της στην δειλία των πολιτικών της την τελευταία 20ετία. Οποιαδήποτε σύσταση από την ΕΕ παρερμηνευόταν ως ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας την ώρα που ο λαϊκισμός δεν άφηνε τους πολιτικούς να προβούν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Η ιταλική περίπτωση είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες: ανελαστική αγορά εργασίας, και υπερβολικές δαπάνες του κράτους που αντισταθμίζονταν με υψηλή φορολογία εμπόδιζαν την οικονομία να εκσυγχρονιστεί και να ακολουθήσει το παράδειγμα του Βορρά.
Τι κι αν η Ιταλία μπορούσε να είναι το φωτεινό αστέρι του Νότου;
Όχι, οι Ιταλοί έπρεπε να βλέπουν συνωμοσίες μπροστά τους οι οποίες εμπόδισαν κάθε μεταρρυθμιστικό έργο από το 2011 και μετά και έσπειραν το έδαφος για να φτάσουμε στο σήμερα όπου κυβερνώνται από λαϊκιστές της ακροδεξιάς και της αριστεράς.
Η Ελλάδα δεν είναι δρόμος για την Ιταλία, αφού αποτελούμε μία ειδική περίπτωση που θα μας προστατεύει για καιρό ακόμα η φοβικότητα των Ευρωπαίων. Η Ρώμη εάν συνεχίσει έτσι ...
θα συναντηθεί με το Μπουένος Άιρες και θα γίνει η «Αργεντινή» της Ευρώπης. Λέγκα του Βορρά και Κίνημα των 5 Αστέρων δείχνουν πως είναι ανίκανοι να προβούν σε φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις αλλά επιλέγουν έναν άκαμπτο λαϊκιστικό προϋπολογισμό λατινοαμερικανικού Τύπου.
Κι αν η Αργεντινή ΤΩΡΑ έχει αρχίσει να φιλελευθεροποιεί την οικονομία της (με βάρβαρο ομολογουμένως τρόπο), η Ιταλία δεν έχει αφενός τον χρόνο, ούτε και την ανοχή των πολιτών της για τέτοιες αλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου