ΔΙΕΘΝΗΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Τα μέσα πειθούς του πολιτικού συστήματος

Γράφει ο   Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς

Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Από τη στιγμή που μια αγέλη ζώων ή «μάζα ανθρώπων» συναθροιστεί, τοποθετείται ενστικτωδώς γύρω από έναν «αρχηγό». Επειδή η μάζα είναι αγέλη, η βούληση του αρχηγού είναι απόλυτη και γύρω από αυτήν διαμορφώνονται όλες οι απόψεις.
 

Ο Gustave Le Βon στην «Ψυχολογία των μαζών» αναφέρει ότι ο αρχηγός δεν μπορεί να είναι διανοούμενος ή ουμανιστής, αλλά άνθρωπος της δράσης.  

Δεν μπορεί επίσης να είναι οξυδερκής, επειδή η οξυδέρκεια οδηγεί στην αμφιβολία και, συνεπώς, στην αδράνεια. 

Πίσω από τους αρχηγούς πάντα κρύβονται ολιγομελείς ομάδες οικονομικών συμφερόντων που τους κατευθύνουν. Οι αρχηγοί στρατολογούνται μέσα από το πλήθος των «νευρωτικών» και «ψυχωτικών», από αυτούς τους «ημιπαράφρονες» που κινούνται στα όρια της τρέλας όπου η λογική είναι ανίσχυρη απέναντι στη δύναμη της πεποίθησή τους να άρχουν.  

Το πλήθος επειδή δεν έχει ίδιαν «βούληση» πάντα υπακούει στη θέληση του αρχηγού, όσο παράλογη κι αν είναι. 

Οι αρχηγοί δεν έχουν ιδέες και αρχές. Η εξουσία αποτελεί αυτοσκοπό και δικαίωση γι’ αυτούς και συνεπώς αλλάζουν εύκολα πεποιθήσεις, πράττοντας το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζονταν πριν.

 

Συχνά, αν και όχι πάντα, οι αρχηγοί είναι ψευδορήτορες που κολακεύουν τα χαμηλά ένστικτα της μάζας επειδή επιδιώκουν προσωπικά οφέλη. Γνωρίζουν τη δύναμη της «πίστης» και πάντα τη χρησιμοποιούν προς όφελός τους, χωρίς οι ίδιοι να πιστεύουν σε τίποτα παρά μόνο στον ναρκισσισμό τους. Ο αρχηγός γνωρίζει ότι τα άτομα που αποτελούν τη μάζα, πλέον της ειδικότητάς τους με την οποία βιοπορίζουν, δεν έχουν καμία άλλη σαφή πεποίθηση και γνώση.

Η πλειονότητα της μάζας προτιμά κάποιος άλλος να σκέφτεται αντί αυτής και συνεπώς αδυνατεί να κατευθύνει τον εαυτό της.  

Οσο πιο δεσποτική είναι η εξουσία του αρχηγού τόσο πιο εύκολα επιβάλλεται. Ο αρχηγός ρυθμίζει την εργασία, τους μισθούς, τις συντάξεις, τους φόρους, καθώς και τη διανομή του πλούτου, πάντα προς όφελός του.  

Η δίψα της μάζας για υπακοή από ένστικτο την κάνει να υποτάσσεται στον πλέον αμοραλιστή και χυδαίο από το πλήθος των αυτόκλητων αρχηγών, ενώ πάντα η μάζα ψηφίζει και φέρνει στην εξουσία τους βασανιστές της.

 

Η αποστολή του αρχηγού είναι η διαρκής εξαπάτηση της μάζας ώστε αυτή όχι μόνο να μην επαναστατεί, αλλά να είναι και ευχαριστημένη από την πνευματική και την υλική εξαθλίωση που της επιβάλλει ο αρχηγός μέσω του πολιτικού συστήματος.

 

Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν «εταιρίες διαχείρισης εξουσίας» και, συνεπώς, η μακροβιότητά τους στην πολιτική αρένα εξαρτάται από την ικανότητά τους να εξαπατούν τη μάζα. 

Τα μέσα εξαπάτησης είναι η «διαβεβαίωση», η «επανάληψη» και η «μετάδοση».
 

Η διαβεβαίωση έχει συνθηματολογικό χαρακτήρα. Οσο πιο λακωνική και φτωχή σε επιχειρήματα είναι τόσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός διείσδυσης στη μάζα. Εδώ πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι κατάλληλες «λέξεις» και η «εικόνα». Η μάζα δεν αντιλαμβάνεται ότι διαφορετικές λέξεις έχουν την ίδια ουσία.

 

Η λέξη «τρόικα» φέρει αρνητικούς συνειρμούς και συνεπώς αντικαταστάθηκε από τη λέξη «θεσμοί». Ενώ η ουσία και το περιεχόμενό της λέξης είναι θάνατος και εξανδραποδισμός, η νέα λέξη χρησιμοποιείται εντελώς φυσιολογικά από τη μάζα, χωρίς καμία θυμική αποστροφή. 

Οι εικόνες επίσης χρησιμοποιούνται το ίδιο παραπλανητικά. Στους σταθμούς του μετρό σήμερα προβάλλονται τηλεοπτικές εικόνες της Κατοχής και του ΕΑΜ ώστε να ταυτιστεί το πολιτικό σύστημα στο συλλογικό θυμικό με μία αντιστασιακή και ηρωική εποχή.
 

Εικόνες αθλιότητας στους προσφυγικούς καταυλισμούς με γέροντες και παιδιά αποσκοπούν στο να απενοχοποιήσουν τη μαζική εισβολή και την αντικατάσταση του πληθυσμού. Η διαβεβαίωση μέσω των λέξεων και των εικόνων προβάλλεται μαζικά από τον Τύπο και τα ηλεκτρονικά μέσα και αποσκοπεί στη «μετάδοση», δηλαδή στην «πειθώ» και την «αποδοχή».

Το σφυροκόπημα είναι συνεχές.  


Οι μάζες...


 καθοδηγούνται με πρότυπα και όχι με λογική και επιχειρήματα. 


Η εμβόλιμη δράση της εικόνας στο υποσυνείδητο της μάζας είναι σαφής.  

Ποιος μπορεί σήμερα να αντισταθεί στην αντιγραφή τηλεοπτικών συμπεριφορών ή στο πολιτικώς ορθόν;

 

Ο Gustave Le Βon λοιπόν, 123 χρόνια μετά την έκδοση του μνημειώδους έργου του «Ψυχολογία των μαζών», ερμηνεύει με επιστημονικό τρόπο την επιτυχή εφαρμογή της κοινωνικής μηχανικής από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα εξουσίας στη χώρα μας μέσα από το γεγονός ότι στην Ελλάδα των Μνημονίων, της δυστοπίας και του θανάτου δεν υπάρχει απολύτως καμία πολιτική αντίδραση από τη μάζα στον εξανδραποδισμό της και στη βιολογική της εξαφάνιση.