Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αδυσώπητος πόλεμος ανάμεσα σε όσους πιστεύουν ότι κανένα όραμα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτή τη χώρα και εκείνους οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «αυτά δεν γίνονται».
Πολλά από τα πράγματα που θαυμάζουμε σε αυτή τη χώρα βρέθηκαν στο στόχαστρο μανιώδους αντίδρασης από μια ετερόκλητη συμμαχία. Το Μουσείο της Ακρόπολης, το Πάρκο Νιάρχου, μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις για τις οποίες είμαστε περήφανοι, πέρασαν από χίλια προβλήματα μέχρι να γίνουν πραγματικότητα. Τις πολέμησαν πολιτικάντηδες που τρέμουν το πολιτικό κόστος, εμμονικοί ακτιβιστές κάθε είδους, εξουσιομανείς δημόσιοι υπάλληλοι, μέσα ενημέρωσης, ισχυρά συμφέροντα κ.ά. πολλοί. Η πολυνομία και η γραφειοκρατία κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη σε όποιον θέλει να δημιουργήσει σε αυτόν τον τόπο. Οι δικαστικές εμπλοκές είναι συνήθως χρονοβόρες και επαναλαμβανόμενες. Οιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος μπορεί να οχυρωθεί πίσω από το «δημόσιο συμφέρον» και να στερήσει θέσεις εργασίας από δεκάδες συμπολίτες μας.
Θέλει θάρρος και ενίοτε θράσος για να μπορέσει κάποιος να επιμείνει και να επιβιώσει έχοντας τόσα εμπόδια στον δρόμο του. Ενας από τους λόγους που τυγχάνουν σημαντικής αναγνώρισης οι επιχειρηματίες που τολμούν κάτι μεγάλο, είναι ακριβώς γιατί όλοι ξέρουν τι έχουν περάσει για να φτάσουν εκεί.
Η κοινωνία ωριμάζει μετά την περίοδο της επίπλαστης ευμάρειας και την απότομη φτωχοποίηση που ακολούθησε. Οι φοιτητές θέλουν να μάθουν γράμματα, όχι να συμμετάσχουν σε πηγαδάκια και καταλήψεις. Οι πολίτες θέλουν δουλειές. Ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας βρίσκει τρόπους να δημιουργήσει και να αφήσει την κρίση πίσω του.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες, που μένουν καθηλωμένες από διάφορα βαρίδια. Εχουμε μέσα μας και το όραμα με το ρίσκο και την άρνηση. Είναι και τα δύο κομμάτια του νεοελληνικού DNA. Χρειαζόμαστε όμως τώρα πρότυπα· παραδείγματα Ελλήνων που ονειρεύτηκαν και πέτυχαν. Κατόπιν, πρέπει να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας...
να γκρεμίσουν ό,τι εμποδίζει τέτοιους ανθρώπους να κάνουν πράξη όσα οραματίζονται.
Να αφήσουμε τους οπαδούς τού «αυτό δεν γίνεται» χωρίς όπλα και απήχηση, ώστε να πάει επιτέλους η χώρα μπροστά, όπως της αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου