Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αν μπορούσε ο Πρωθυπουργός, οι εκλογές θα
γίνονταν τον Μάιο ή τον Οκτώβριο 2019 και όχι με τέσσερις κάλπες (που
λέει ο Καμμένος…) αλλά με δεκατέσσερις.
Οσο περισσότερες είναι οι κάλπες τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μπερδευτεί κανένας ψηφοφόρος!
Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Πρωθυπουργός μπορεί αυτό που θα ήθελε.
Κάθε μέρα που περνάει η κυβέρνηση κλείνει τον κύκλο της. Η ανόρθωση
ούτε φαίνεται στον ορίζοντα. Και η πολιτική συγκυρία όχι μόνο δεν
βελτιώνεται (όπως ήλπιζαν πέρυσι μετά το κλείσιμο της β' αξιολόγησης…)
αλλά επιδεινώνεται.
Στα οικονομικά προστέθηκαν και τα εθνικά!
Φυσικά μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση θα πάρει λογικά μια ανάσα.
[Να θυμίσω πως μόνο τρεις φορές είχαμε στην Ελλάδα σοβαρά
γεγονότα μήνα Ιούλιο και τη μια διαλύθηκε η Δημοκρατία (1965), την άλλη
χάθηκε η μισή Κύπρος (1974) και την τρίτη παραλίγο να βγούμε από την
Ευρώπη (2015)!]
Αλλά η επιστροφή θα είναι σκληρή.
Ούτως η άλλως, το 9μηνο Σεπτέμβριος 2018 - Μάιος 2019 είναι
εκλογικό. Και το προεκλογικό κλίμα λειτουργεί συνήθως ως
αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η κυβέρνηση κινδυνεύει να οδηγηθεί σε
εκλογές όχι επειδή το επιλέγει, αλλά επειδή δεν θα μπορεί να κάνει
διαφορετικά.
Ο κυβερνητικός εταίρος πάντως έχει καταφανώς εξαντλήσει τα όριά του και η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ τις αντοχές της.
Από τους 155 σημερινούς βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας
είναι ζήτημα αν καμία εξηνταριά θα επιστρέψουν στη Βουλή. Οι
σκοπιμότητες λοιπόν περιορίζονται και η πίεση αυξάνει.
Στην πραγματικότητα ο Πρωθυπουργός πληρώνει ό,τι πολιτεύεται εδώ και καιρό χωρίς ουσιαστικό σενάριο και αφήγημα.
Πότε καθυστερεί την αξιολόγηση, πότε τρέχει την αξιολόγηση.
Πότε
τσακώνεται με το ΔΝΤ, πότε παρακαλάει το ΔΝΤ.
Πότε λύνει το Σκοπιανό,
πότε πληρώνει το Σκοπιανό.
Πότε ανοίγει τη Novartis, πότε μαζεύει τη Novartis.
Πότε διαφημίζει «καθαρή έξοδο», πότε κατεβάζει τον πήχη.
Πότε ψάχνει συμμαχίες, πότε τσακώνεται με όλον τον κόσμο.
Δεν βγάζεις άκρη.
Χωρίς αφήγημα όμως δεν υπάρχει ακροατήριο.
Και αυτό είναι το στρατηγικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ:
Το αντισυστημικό ακροατήριο έχει κουνήσει μαντίλι ενώ το συστημικό ακροατήριο περιμένει να τους μαυρίσει.
Τελευταία τους ελπίδα ήταν να διασπάσουν την αντιπολίτευση. Δεν το κατάφεραν.
Τι μένει;
Η ημερομηνία των εκλογών. Και η αφορμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου