• Κάποτε οι λαϊκοί κωμικοί μας, αυτοί που είχαν
μεγάλη απήχηση στο κοινό, απέφευγαν να αποφαίνονται σαν Δαλάι Λάμες
επί παντός επιστητού – κοινωνικού, πολιτικού, οικονομικού κ.λπ.
• Υπήρχε επίγνωση των ορίων, σίγουρα μια κάποια σεμνότητα.
• Τις τελευταίες
δεκαετίες, της παρακμής, «ξεπεράστηκε» κι αυτό. Το τηλεοπτικό
«Κατηχητικό» από δημοφιλείς κωμικούς –με το «Ηθικόν Δίδαγμα» και το
«Ρητόν», με την προπαγάνδα τη «στρατευμένη» στον Μαμωνά της
τηλεθέασης– έγινε κανόνας και γνώρισε δόξες σε ΜΜΕ και «κοινωνικά
δίκτυα». (Για να μην αναφερθούμε στη Βουλή, ή ακόμα και στην
κυβέρνηση, όπου επίσης γνωρίζουν κατά καιρούς στάδιον δόξης λαμπρόν
διάφορες «λαϊκές φίρμες»).
• Μην κοιτάτε που τώρα τελευταία έχουν
λουφάξει –όχι και καταντροπιασμένοι, εικάζω βασίμως– οι πάμπολλοι
καλλιτέχνες, ιδίως ηθοποιοί, τραγουδιστές και τραγουδοποιοί, που
μέχρι πρόπερσι σφάζονταν στην «προοδευτική» ποδιά του Τσίπρα.
• Ο Χάρρυ Κλυνν, σατιρικός πηγαίος και μίμος απολαυστικός όσο ασκούσε
την τέχνη του, δεν αποτέλεσε εξαίρεση στα χρόνια του λυκόφωτος.
Δεν ξέρω αν με τους τρόπους αυτούς –τους τρόπους «αλ τσαντίρι», για να είμαι σαφέστερος– ταλαντούχοι άνθρωποι δίνουν «κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα» που συνέλεγαν επί χρόνια με το χάρισμα και τη δουλειά τους, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι το προσπαθούν. Πολύ και επίμονα. Κι ακατανόητα, ίσως.
• Στην κατηγορία αυτή δεν ανήκει, φυσικά, ο
Μίκης – αυτός είναι μια κατηγορία μονάχος του, σε όλα. Καμιά φορά
όμως, όχι και πολύ σπάνια, μας μπερδεύει λιγάκι. Οπως με την
πρόσφατη δήλωσή του με αφορμή τη «Μακεδονία του Ιλιντεν», όπου αφού τα
βάζει με τους «εθνικόφρονες της Δεξιάς και του Κέντρου»
–αποφαινόμενος μάλιστα ότι «τελικά η εθνικοφροσύνη είναι εφτάψυχη»–
υποστηρίζει από την άλλη, και με υψηλό ύφος, ότι «Αυτή τη στιγμή το
κυρίαρχο θέμα είναι το Πατριωτικό - Εθνικό μας συμφέρον» και εντέλει
αφορίζει: «Υποχώρηση στο όνομα (των Σκοπίων, εννοείται) αποτελεί πράξη
εθνικής μειοδοσίας».
• Μήπως, πράγματι, «τελικά η εθνικοφροσύνη είναι εφτάψυχη»;
(Για να εξηγούμαστε: Προσωπικά δεν έχω και ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα, εμπόδιο ή πλέγμα, να αισθάνομαι και να δηλώνω πατριώτης. Το να «καταγγέλλουμε» όσους διαφωνούν με τις απόψεις μας ως «προδότες», «μειοδότες», «γερμανοτσολιάδες» ή «κομμουνιστοσυμμορίτες» και όλ’ αυτά τα συριζέικα, σιχαίνομαι. Ολ’ αυτά που χαρακτήριζαν την παλιά, ελεεινή «εθνικοφροσύνη» αλλά και τη νεόκοπη, καθώς φαίνεται. • Κλείνει η παρένθεση).
•Βγαίνει τώρα και ο μετριοπαθής γενικά κ. Πιτσιόρλας και δηλώνει με αφορμή τον άθλιο ξυλοδαρμό Μπουτάρη ότι «πρέπει να κλείσουμε αυτή την καταπακτή» – δηλαδή, όλ’ αυτά τα «προδότες», «μειοδότες» κ.λπ.
• Τώρα, όμως, το λέει κι αυτός. Τώρα που αυτά εκτοξεύονται και εναντίον των συριζαίων πια. Τότε που μια τέτοια δήλωση θα είχε αξία και πραγματικό βάρος, τότε που οι ομόσταυλοί του κραύγαζαν νυχθημερόν τα μισαλλόδοξα, καίγοντας άμα λάχει και την Αθήνα, τότε δεν τολμούσε να τα πει.
• Τώρα; • Τώρα κούφια, άχρηστα λόγια.
•Ή όχι και τόσο άχρηστα; • Αν σκεφτεί κανείς τι συνεχίζουν ακόμα να λένε οι ομόσταυλοί του στην κυβέρνηση – ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που όποτε παθαίνει θρασαμνησία αναρωτιέται:
«Ποιοι εξαπολύουν διαρκώς, κάθε μέρα, ακραίες κατηγορίες για προδότες, και μειωμένης εθνικής συνειδήσεως Eλληνες; • Ποιοι έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους εργολάβο του έθνους • και επικηρύσσουν εκείνους που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά; • Ποιοι, με δυο λόγια, ανοίγουν τον δρόμο στη βία;».
•Αλτσχάιμερ η κατάσταση.
•Κι είναι πολύ νέος ακόμη.
•Ή πολύ θρασίμι.
• Υπήρχε επίγνωση των ορίων, σίγουρα μια κάποια σεμνότητα.
Δεν ξέρω αν με τους τρόπους αυτούς –τους τρόπους «αλ τσαντίρι», για να είμαι σαφέστερος– ταλαντούχοι άνθρωποι δίνουν «κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα» που συνέλεγαν επί χρόνια με το χάρισμα και τη δουλειά τους, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι το προσπαθούν. Πολύ και επίμονα. Κι ακατανόητα, ίσως.
• Μήπως, πράγματι, «τελικά η εθνικοφροσύνη είναι εφτάψυχη»;
(Για να εξηγούμαστε: Προσωπικά δεν έχω και ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα, εμπόδιο ή πλέγμα, να αισθάνομαι και να δηλώνω πατριώτης. Το να «καταγγέλλουμε» όσους διαφωνούν με τις απόψεις μας ως «προδότες», «μειοδότες», «γερμανοτσολιάδες» ή «κομμουνιστοσυμμορίτες» και όλ’ αυτά τα συριζέικα, σιχαίνομαι. Ολ’ αυτά που χαρακτήριζαν την παλιά, ελεεινή «εθνικοφροσύνη» αλλά και τη νεόκοπη, καθώς φαίνεται. • Κλείνει η παρένθεση).
•Βγαίνει τώρα και ο μετριοπαθής γενικά κ. Πιτσιόρλας και δηλώνει με αφορμή τον άθλιο ξυλοδαρμό Μπουτάρη ότι «πρέπει να κλείσουμε αυτή την καταπακτή» – δηλαδή, όλ’ αυτά τα «προδότες», «μειοδότες» κ.λπ.
• Τώρα, όμως, το λέει κι αυτός. Τώρα που αυτά εκτοξεύονται και εναντίον των συριζαίων πια. Τότε που μια τέτοια δήλωση θα είχε αξία και πραγματικό βάρος, τότε που οι ομόσταυλοί του κραύγαζαν νυχθημερόν τα μισαλλόδοξα, καίγοντας άμα λάχει και την Αθήνα, τότε δεν τολμούσε να τα πει.
• Τώρα; • Τώρα κούφια, άχρηστα λόγια.
•Ή όχι και τόσο άχρηστα; • Αν σκεφτεί κανείς τι συνεχίζουν ακόμα να λένε οι ομόσταυλοί του στην κυβέρνηση – ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που όποτε παθαίνει θρασαμνησία αναρωτιέται:
«Ποιοι εξαπολύουν διαρκώς, κάθε μέρα, ακραίες κατηγορίες για προδότες, και μειωμένης εθνικής συνειδήσεως Eλληνες; • Ποιοι έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους εργολάβο του έθνους • και επικηρύσσουν εκείνους που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά; • Ποιοι, με δυο λόγια, ανοίγουν τον δρόμο στη βία;».
•Αλτσχάιμερ η κατάσταση.
•Κι είναι πολύ νέος ακόμη.
•Ή πολύ θρασίμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου