Παρότι φαίνεται ότι στα οικονομικά θέματα θα τα καταφέρει, η μεγάλη
πρόκληση του Εμμανουελ Μακρόν είναι να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις
στα δυο καίρια γαλλικά και ευρωπαϊκά ζητήματα. Το μεταναστευτικό και την
προστασία της κοινωνίας από τον ισλαμιστικό φανατισμό.
Μεταναστευτικό Vs εθνική ταυτότητα
Βάσει των στατιστικών το μεγάλο άγχος Γάλλων και Ευρωπαίων είναι το
μεταναστευτικό το οποίο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ουσιαστικό
θέμα της ταυτότητας.
Όπως μας λένε πηγές της καθημερινότητας η κυρίαρχη γραμμή ρήξης της
γαλλικής και ευρωπαϊκής κοινωνίας είναι το θέμα της μετανάστευσης. Ο
Γαλλικός νόμος “Άσυλο και μετανάστευση” επανέφερε στην επικαιρότητα την
παλιά ιδεολογική διαμάχη που θεωρούσαν πολλοί ότι είχε εκλείψει στην
Γαλλία.
Παρότι δε οι βουλευτές του κόμματος του Μακρόν διαλαλούσαν πάντα το
«ούτε δεξιά ούτε αριστερά», εν τούτοις, μόλις είδαν τον ανωτέρω νόμο που
περιόρισε το παραδοσιακό δικαίωμα του ασύλου, αντέδρασαν έντονα.
Κάποιοι από αυτούς αποχώρησαν από το κόμμα ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ο πρώην σοσιαλιστής βουλευτής Κλεμέντ, που είχε προσχωρήσει στον
Μακρονισμό ήταν ένας από αυτούς, που το ιδεολογικό τους παρελθόν
αντέδρασε. Οι παλιές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ξύπνησαν. Το δείχνει και
η ψηφοφορία του νόμου στην Βουλή: 228 υπέρ, 193 εναντίον και 24
απουσίες.
Το μεταναστευτικό είναι πια μια πανίσχυρη πραγματικότητα που αυτόματα
στα μυαλά των Γάλλων και ευρωπαίων πολιτών συνδέεται με τους μετανάστες
μουσουλμάνους.
Η αριστερά, πιο ανεκτική λόγω της διεθνιστικής της ιδεολογίας (σημειώνω: ουτοπίας), υπήρξε πάντα θετική σε αυτό το ζήτημα.
Απειλή για τη Γαλλία του Μακρόν
Από την στιγμή όμως που το κόμμα των Λεπέν μετέτρεψε το θέμα σε
κεντρική γραμμή του προγράμματος του, υποχρεώθηκαν και τα άλλα κόμματα
να προσαρμόσουν την γραμμή τους μιας και έμπαινε ζήτημα Γαλλικής
ταυτότητας.
Ειδικά δε από το 1990, η γνωστή φράση «Μετανάστευση, μεγάλη τύχη για
την Γαλλία», προκάλεσε αντιδράσεις και στην Αριστερά. Ο Μίσελ Ροκάρ
δήλωσε τότε: “Δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε όλη την μιζέρια του κόσμου. Η
Γαλλία πρέπει να παραμείνει χώρα πολιτικού ασύλου μόνο και τίποτα
περισσότερο”.
Άλλωστε ο πρωθυπουργός εκείνης της περιόδου στο όνομα της “συνοχής
της Γαλλικής κοινωνίας” δεν δίστασε να διώξει παρά πολλούς από τους
“μετανάστες” που δεν είχαν νόμιμα χαρτιά. Ενώ πολλοί Γάλλοι πολιτικοί
δήλωναν ότι ήδη ο αριθμός των νόμιμων είναι τόσο μεγάλος.
Ξεκουμπιστείτε
Όταν δε η Μαρίν Λεπέν από το 2007 άρχισε να ισχυροποιείται βασίζοντας
την πολιτική της στην υπεράσπιση των “ξεχασμένων” Γάλλων, όλοι
παρατήρησαν το πιο παράδοξο. Απομακρυνόταν από την φιλελεύθερη γραμμή
του πατέρα της στην οικονομία. Και ταυτιζόταν με τον Μελανσόν που είχε
τις ίδιες οικονομικές θέσεις γύρω από το σλόγκαν “ξεκουμπιστείτε”.
Όπως και να έχει το μεταναστευτικό παραμένει το κύριο πρόβλημα
Γαλλίας και Ευρώπης. Η αρχική ιδέα του πολυπολιτισμού που θέλει τον
καθένα να ζει σε άλλη χώρα μόνο στην κοινότητα του δημιουργώντας έτσι
ένα πολύ-κοινοτικό σύστημα
που είναι έτοιμο για πόλεμο και μισητές πράξεις αντιδημοκρατικές,
δείχνει να έχει αποτύχει. Τουλάχιστον στην ως τώρα μορφή του.
Αυτό που επανέρχεται ως ουσιαστικό θέμα είναι πλέον...
Ανάμεσα σε όσους συνεχίζουν να πιστεύουν στην πολυπολιτισμική συνάθροιση. Και σε όσους αμφιβάλλουν και θέλουν την ενσωμάτωση, διεξάγεται σήμερα ένας άγριος πόλεμος. Και θα διεξάγεται για πολύ ακόμα. Καθότι Γάλλοι και Ευρωπαίοι δεν δείχνουν εύκολα διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το θεμελιακό τους ζήτημα της ταυτότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου