Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
Αλλάζουν τις απόψεις όπως τα πουκάμισά τους.
Κοροϊδεύουν το πόπολο ανάλογα με τη συγκυρία. Χτες υποστήριζαν με πάθος
ό,τι (πρόσωπα και καταστάσεις) σήμερα αντιμάχονται. Και πάντα βρίσκουν
στέγη. Είναι οι καταφερτζήδες.
Και δεν είναι μόνον αυτό. Αντί να είναι μαζεμένοι, αφού ξέρουν ότι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, ξεσπαθώνουν κι από πάνω, καταχεριάζοντας άλλους, που στο κάτω- κάτω δεν έχουν να επιδείξουν τη δική τους καπατσοσύνη (ή ξετσιπωσιά).
Ας δούμε δύο παραδείγματα των ημερών:
1. Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και με την επαγγελματική ιδιότητα του εργατολόγου υπερασπίζεται με πάθος κάθε τι που έχει γίνει στο ελληνικό δημόσιο και έχει σχέση με συμβάσεις εργασίας. Προχτες, όμως, αποκαλύφθηκε στη Βουλή ότι πριν από μερικά χρόνια, ως εργατολόγος, είχε χαρακτηρίσει παράνομη τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Και το είχε πει ρητά τόσο στον δήμαρχο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, όσο και σε εργαζομένους, που επιδίωκαν τη μετατροπή αυτή (εδώ).
Μόλις έγινε η αποκάλυψη, ο Μητρόπουλος άλλαξε πέντε χρώματα και άρχισε κάτι να λέει περί «κατακτητών» που επιβάλλουν απολύσεις κτλ. Λες και το 2005, που γίνονταν όλα αυτά τα ωραία, είχαμε «κατακτητές», που επέβαλαν στον ίδιο να τα χαρακτηρίσει «παράνομα».
Ο Μητρόπουλος, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι παλαιός σοσιαλιστής, που υποστήριξε με πάθος τον Γιώργο Παπανδρέου και είχε πάρει μέρος στο Καστρί σε «βραδιές σοσιαλισμού». Περιέργως, ο Παπανδρέου δεν τον έβαλε υποψήφιο το 2009, αν και είχει αυτοπροταθεί, και εκείνος βρήκε αργότερα το φως του στον ΣΥΡΙΖΑ.
(Στο μόνο που συμφωνώ σήμερα μαζί του είναι ότι δεν πρέπει να απολυθούν -ΣΗΜΕΡΑ, δέκα χρόνια μετά- οι εργαζόμενοι, επειδή τότε υπουργοί και δήμαρχοι παρανόμησαν).
2. Ο καθηγητής Γιάννης Μυλόπουλος, ένθερμος υποστηρικτής σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, είχε πολλές δραστηριότητες στο πρόσφατο παρελθόν. Πρώτα-πρώτα ήταν πρύτανης στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο, που για βδομάδες είχε καταντήσει σκουπιδότοπος από απεργία των υπαλλήλων καθαριότητας. Είδε κι απόειδε ο τότε πρύτανης και ζήτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα. Και η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ τον κατήγγειλε και του ζήτησε να παραιτηθεί (εδώ όλα αυτά τα ωραία). Σήμερα ο Μυλόπουλος κατακεραυνώνει (εδώ) τον συνάδελφό του, του Αθήνησι, κ. Φορτσάκη, επειδή -άκουσον, άκουσον- προσπαθεί να αποτρέψει τους μπαχαλάκηδες να μπουκάρουν όποτε θέλουν στο Ίδρυμα.
Αλλά ο Μυλόπουλος δεν είναι μόνον αυτό.
Δηλαδή, δεν είναι μόνο πρώην πρύτανης, αλλά και πρώην ΠΑΣΟΚος. Και δη πρώην βενιζελικός. Είχε υποστηρίξει με πάθος την υποψηφιότητα του Ευάγγελου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Δείτε εδώ πώς (το όνομά του στη θέση 123, ρίξτε μια ματιά και στη θέση 165).
Τι δηλοί ο μύθος;
Ότι οι «πρώην» στην πολιτική είναι οι πιο προκλητικοί. Ακριβώς επειδή αισθάνονται «ξένοι» στο νέο στέκι τους, προσπαθούν να δίνουν διαρκώς διαπιστευτήρια στους «αυτόχθονες», που τους κοιτάζουν λοξά.
Και δεν είναι μόνον αυτό. Αντί να είναι μαζεμένοι, αφού ξέρουν ότι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, ξεσπαθώνουν κι από πάνω, καταχεριάζοντας άλλους, που στο κάτω- κάτω δεν έχουν να επιδείξουν τη δική τους καπατσοσύνη (ή ξετσιπωσιά).
Ας δούμε δύο παραδείγματα των ημερών:
1. Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και με την επαγγελματική ιδιότητα του εργατολόγου υπερασπίζεται με πάθος κάθε τι που έχει γίνει στο ελληνικό δημόσιο και έχει σχέση με συμβάσεις εργασίας. Προχτες, όμως, αποκαλύφθηκε στη Βουλή ότι πριν από μερικά χρόνια, ως εργατολόγος, είχε χαρακτηρίσει παράνομη τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Και το είχε πει ρητά τόσο στον δήμαρχο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, όσο και σε εργαζομένους, που επιδίωκαν τη μετατροπή αυτή (εδώ).
Μόλις έγινε η αποκάλυψη, ο Μητρόπουλος άλλαξε πέντε χρώματα και άρχισε κάτι να λέει περί «κατακτητών» που επιβάλλουν απολύσεις κτλ. Λες και το 2005, που γίνονταν όλα αυτά τα ωραία, είχαμε «κατακτητές», που επέβαλαν στον ίδιο να τα χαρακτηρίσει «παράνομα».
Ο Μητρόπουλος, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι παλαιός σοσιαλιστής, που υποστήριξε με πάθος τον Γιώργο Παπανδρέου και είχε πάρει μέρος στο Καστρί σε «βραδιές σοσιαλισμού». Περιέργως, ο Παπανδρέου δεν τον έβαλε υποψήφιο το 2009, αν και είχει αυτοπροταθεί, και εκείνος βρήκε αργότερα το φως του στον ΣΥΡΙΖΑ.
(Στο μόνο που συμφωνώ σήμερα μαζί του είναι ότι δεν πρέπει να απολυθούν -ΣΗΜΕΡΑ, δέκα χρόνια μετά- οι εργαζόμενοι, επειδή τότε υπουργοί και δήμαρχοι παρανόμησαν).
2. Ο καθηγητής Γιάννης Μυλόπουλος, ένθερμος υποστηρικτής σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, είχε πολλές δραστηριότητες στο πρόσφατο παρελθόν. Πρώτα-πρώτα ήταν πρύτανης στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο, που για βδομάδες είχε καταντήσει σκουπιδότοπος από απεργία των υπαλλήλων καθαριότητας. Είδε κι απόειδε ο τότε πρύτανης και ζήτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα. Και η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ τον κατήγγειλε και του ζήτησε να παραιτηθεί (εδώ όλα αυτά τα ωραία). Σήμερα ο Μυλόπουλος κατακεραυνώνει (εδώ) τον συνάδελφό του, του Αθήνησι, κ. Φορτσάκη, επειδή -άκουσον, άκουσον- προσπαθεί να αποτρέψει τους μπαχαλάκηδες να μπουκάρουν όποτε θέλουν στο Ίδρυμα.
Αλλά ο Μυλόπουλος δεν είναι μόνον αυτό.
Δηλαδή, δεν είναι μόνο πρώην πρύτανης, αλλά και πρώην ΠΑΣΟΚος. Και δη πρώην βενιζελικός. Είχε υποστηρίξει με πάθος την υποψηφιότητα του Ευάγγελου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Δείτε εδώ πώς (το όνομά του στη θέση 123, ρίξτε μια ματιά και στη θέση 165).
Τι δηλοί ο μύθος;
Ότι οι «πρώην» στην πολιτική είναι οι πιο προκλητικοί. Ακριβώς επειδή αισθάνονται «ξένοι» στο νέο στέκι τους, προσπαθούν να δίνουν διαρκώς διαπιστευτήρια στους «αυτόχθονες», που τους κοιτάζουν λοξά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου