Διαβάζοντας τις εφημερίδες το τελευταίο διάστημα διαπίστωσα ότι οι
δύο παγκόσμιοι ηγέτες που ξεσηκώνουν τα περισσότερα πάθη είναι ο πάπας
Φραγκίσκος και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο πρόεδρος της Ρωσίας.
Ο ένας
συγκεντρώνει όλα όσα θα επιθυμούσε κανείς σε έναν ηγέτη και ο άλλος όλα
όσα δεν θα επιθυμούσε.
Ο ένας απευθύνεται σε περισσότερους από 1,2 δισ.
Ρωμαιοκαθολικούς και ο άλλος σε εννέα διαφορετικές ζώνες ώρας.
Ο ένας
μας εκπλήσσει με την ικανότητά του να δείχνει συμπόνια και ο άλλος με το
πόσο κόπανος και τραμπούκος έχει γίνει.
Αλλά κανείς από τους δύο δεν
μπορεί να αγνοηθεί και επιπλέον αμφότεροι ασκούν τεράστια επιρροή στον
κόσμο σήμερα.
Πρώτα ο πάπας.
Σε μία περίοδο που τόσοι ηγέτες στον κόσμο επιζητούν να προωθήσουν
την πολιτική τους τύχη εκμεταλλευόμενοι τα κακώς κείμενα, έχουμε έναν
πάπα που ζητάει από το ποίμνιό του να κάνει κάτι δύσκολο, κάτι που θα το
ξεβολέψει, τους ζητάει να δεχθούν τους γκέι και τους διαζευγμένους.
Ναι, η πρόταση του Φραγκίσκου απορρίφθηκε από συντηρητικούς επισκόπους
σε πρόσφατη σύνοδο στο Βατικανό. Αλλά, όπως ένα κύριο άρθρο σε αυτή την
εφημερίδα σχολίασε: «Το ίδιο το γεγονός ότι ο Φραγκίσκος ζήτησε από τους
ηγέτες της εκκλησίας να διευθετήσουν αυτά τα προβλήματα συνιστά ένα
τεράστιο ορόσημο στην ιστορία του Βατικανού». Ο πάπας προειδοποίησε κατά
της «εχθρικής ακαμψίας - δηλαδή της επιθυμίας να κλειστεί κάποιος στον
γραπτό λόγο και να μην επιτρέπει στον εαυτό του να τον εκπλήξει ο θεός».
«Εχθρική ακαμψία»; Ποίου την ηγεσία περιγράφει αυτό;
Ας δούμε την πρόσφατη συμπεριφορά του Πούτιν:
O στρατός του εμμέσως
ενεπλάκη στην κατάρριψη ενός μαλαισιανού αεροσκάφους επάνω από την
Ουκρανία και η KGB του, όχι μόνο προσπαθεί να δαγκώσει ένα κομμάτι της
Ουκρανίας αλλά και να τσιμπολογήσει λίγο από την Εσθονία, τη Γεωργία, τη
Μολδαβία, όλα με τη δικαιολογία της προστασίας του «ρωσόφωνου
πληθυσμού». Είχα αντιταχθεί στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ επειδή πίστευα ότι
υπάρχουν λίγα παγκόσμια προβλήματα που μπορούμε να επιλύσουμε με τη
βοήθεια της Ρωσίας. Με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ μετά το τέλος του Ψυχρού
Πολέμου, όταν η Ρωσία ήταν αδύναμη, βοηθήσαμε να καλλιεργηθεί η πολιτική
που κάποια ημέρα θα εξυπηρετούσε το μήνυμα του Πούτιν, ότι η Δύση
πνίγει τη Ρωσία. Αλλά έχοντας πει αυτό, πρόκειται για ψευδές μήνυμα. Και
όποιος πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σκοπεύει να εισβάλει στη Ρωσία,
να σηκώσει το χέρι του.
Ωστόσο, ο Πούτιν το εκμεταλλεύεται αυτό για δύο
λόγους:
Πρώτον, το έχει άχτι που η Ρωσία δεν είναι πλέον η παγκόσμια
υπερδύναμη που κάποτε ήταν. Αλλά αντί να κάνει ξανά τη Ρωσία ισχυρή,
αξιοποιώντας του δημιουργικούς της ανθρώπους, προτίμησε να αξιοποιήσει
την εύκολη λύση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και να αρπάξει την
εξουσία από τον λαό του. Και αντί να καταστήσει τη Ρωσία παράδειγμα για
τους γείτονές της, βασίζεται στην ισχύ που το πετρέλαιο και το φυσικό
αέριο μπορούν ακόμη να του εξασφαλίσουν. Ενώ καταφέρεται ενάντια στο
ΝΑΤΟ, φοβάται πραγματικά τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης - ότι οι
Ουκρανοί θα προτιμούσαν την ευρωπαϊκή αγορά και τους δημοκρατικούς
κανόνες από τους ιστορικούς τους δεσμούς με τη Ρωσία επειδή γνωρίζουν
ότι με την ΕΕ θα μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα δυνατότητες που δεν
θα μπορούσαν με τη Ρωσία. Κανονικά, δεν θα με ενδιέφερε αλλά όταν ο
κόσμος χωρίζεται σε ζώνες τάξης και χάους και ο κόσμος της τάξης πρέπει
να συνεργαστεί για να σταματήσει και να αντιστρέψει το χάος, το γεγονός
ότι ο Πούτιν δημιουργεί χάος στα σύνορα της Ρωσίας και δεν βοηθάει για
την προώθηση της τάξης στη Μέση Ανατολή, είναι πραγματικό πρόβλημα.
Αυτό που είναι πιο ανησυχητικό είναι ότι η χώρα που απειλεί
περισσότερο είναι η Ρωσία. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά εκεί - και η
οικονομία της ήδη γονατίζει εξαιτίας των κυρώσεων της Δύσης - το χάος
στον κόσμο θα μεγαλώσει. «Οι καλύτεροι ηγέτες δεν θέτουν άτολμους και
εγωιστικούς στόχους που είναι εύκολο να επιτευχθούν αλλά τολμηρούς και
συνολικούς στόχους που είναι δύσκολο να επιτευχθούν» σημείωσε ο Τίμοθι
Σράιβερ, πρόεδρος των Special Olympics, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο για
την ηγεσία «Fully Alive: Discovering What Matters Most» (Εντελώς
ζωντανός: Ανακαλύπτοντας όσα αξίζουν περισσότερο). «Όλοι ψάχνουμε
τρόπους για να κατανοήσουμε έναν κόσμο χωρίς κέντρο, αλλά αυτό θα το
βρούμε μόνο σε ανθρώπους που καθοδηγούν με αυθεντική ταπεινότητα και
απερίσκεπτη γενναιοδωρία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου