Η αλήθεια είναι ότι «ορισμένες θέσεις του κ. Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ
βρίσκονται κοντά στις θέσεις του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού με
κοινωνικό πρόσωπο», όπως υπονόησε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο πρώην
υπουργός κ. Προκόπης Παυλόπουλος.
Οχι όμως στον ριζοσπαστικό
φιλελευθερισμό του ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή (ο οποίος
μέχρι το 1980 κρατούσε χαμηλά τα δημοσιονομικά ελλείμματα), αλλά του κ.
Κώστα Καραμανλή που ασπαζόταν τον «α λα Γκρέκα Κεϊνσιανισμό».
Αυτός
συνοψίζεται στο δόγμα «σκόρπα λεφτά στον αέρα και περίμενε να μαζευτούν
πίσω».
Αυτό έκανε η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, όταν εκτίναξε το
έλλειμμα στο 15,6% και η παρτίδα δεν σωζόταν ούτε με θαύμα. Αυτή είναι
και η «μαγική συνταγή» του ΣΥΡΙΖΑ για την... έξοδο από την κρίση.
Υποστηρίζεται από πολλούς ότι ο πρώην πρωθυπουργός προειδοποίησε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς -και ειδικά τον διάδοχό του κ. Γιώργο Παπανδρέου- για την οικονομική κρίση και δεν εισακούστηκε.
Υποστηρίζεται από πολλούς ότι ο πρώην πρωθυπουργός προειδοποίησε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς -και ειδικά τον διάδοχό του κ. Γιώργο Παπανδρέου- για την οικονομική κρίση και δεν εισακούστηκε.
Αυτό είναι
αληθές: προειδοποίησε, αλλά όχι μόνο δεν έκανε τίποτε αλλά διόγκωσε τα
ελλείμματα ακόμη περισσότερο:
Να θυμηθούμε ότι μόνο το κρίσιμο έτος της
χρεοκοπίας, (2009) η κυβέρνησή του: έδωσε 500 εκατομμύρια στους αγρότες
μετά από τρεις μέρες κινητοποιήσεων· το Δημόσιο προσέλαβε παρατύπως άνω
των 45.000 με το σύστημα Stage· έκανε μέχρι και το Μετρό για πρώτη φορά
στην ιστορία του ζημιογόνο, αφού -όπως απέδειξε η μετέπειτα έρευνα του
Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρου Ρακιντζή- έγιναν μέσα στο 2009
154 προσλήψεις χωρίς διαγωνισμό (οι 62 από αυτές έγιναν την προηγουμένη
της προκήρυξης των εκλογών). Το μόνο προσόν που είχαν οι προσληφθέντες
ήταν ότι τα βιογραφικά τους έφυγαν με φαξ από το γραφείο του κ. Γιώργου
Σουφλιά.
Επομένως, τα περί «υπευθυνότητας» είναι απλές μπαρούφες· ο κ.
Καραμανλής προειδοποιούσε ρητορικώς και η κυβέρνησή του σπαταλούσε
αφειδώς.
Για να μην είμαστε άδικοι με τον πρώην πρωθυπουργό πρέπει να πούμε ότι όλες οι κυβερνήσεις σπαταλούσαν όσο μπορούσαν. Με μία διαφορά: ακόμη και ο «μέγας ανοιχτοχέρης» Ανδρέας Παπανδρέου, όταν είδε τα νούμερα να κοκκινίζουν, έκανε ένα -έστω κουτσό, λειψό- σταθεροποιητικό πρόγραμμα.
Για να μην είμαστε άδικοι με τον πρώην πρωθυπουργό πρέπει να πούμε ότι όλες οι κυβερνήσεις σπαταλούσαν όσο μπορούσαν. Με μία διαφορά: ακόμη και ο «μέγας ανοιχτοχέρης» Ανδρέας Παπανδρέου, όταν είδε τα νούμερα να κοκκινίζουν, έκανε ένα -έστω κουτσό, λειψό- σταθεροποιητικό πρόγραμμα.
Την περίοδο 2007-2009, ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του πολιτικού
συστήματος που η χώρα όδευε προς τον γκρεμό και η κυβέρνηση αντί να
πατήσει φρένο στις δαπάνες πάτησε γκάζι.
Από την άλλη μεριά βέβαια, αυτή
είναι η μεγαλύτερη συμβολή του κ. Καραμανλή στην ελληνική ιστορία:
όξυνε τόσο πολύ τις υπαρκτές παθογένειες που αναγκαστήκαμε να τις δούμε.
Εστω διά της χρεοκοπίας...
Σε άλλες χώρες ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Παθαίνουν, αλλά τουλάχιστον μαθαίνουν.
Σε άλλες χώρες ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Παθαίνουν, αλλά τουλάχιστον μαθαίνουν.
Στην Ελλάδα ένας δευτεραγωνιστής της ελληνικής
χρεοκοπίας πυροβολούσε την περασμένη εβδομάδα τον αγγελιαφόρο:
Με αυτές τις απάτες και λαθροχειρίες η Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη δεν ασχολείται. Αντιθέτως, κάποιος εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη για τα πραγματικά στοιχεία του ελλείμματος και του χρέους του 2009, τα οποία ορθώς παρατήρησε ο κ. Γεωργίου «σύμφωνα με τις αλλεπάλληλες πιστοποιήσεις της Eurostat, ΔΕΝ περιέχουν λαθροχειρίες και ΔΕΝ εξαπατούν τον ελληνικό λαό, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους χρήστες τους ανά την Ευρώπη και τον κόσμο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου