ΤΟΥΡΚΙΑ - ΚΥΠΡΙΑΚΟ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ αποτελεί απόπειρα νέου Αττίλα στον θαλάσσιο χώρο

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ

Πρέσβυς ε.τ.

H εισβολή στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου του Τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Barbaros», συνοδευόμενου από Τουρκικά πολεμικά, δείχνει απροκάλυπτα το μέγεθος των Τουρκικών φιλοδοξιών και σχεδιασμών για την Κύπρο. 

Η Άγκυρα δεν αρκείται στην κατεχόμενη Κύπρο. Επιδιώκει επιπλέον να αρπάξει το μεγαλύτερο μέρος του φυσικού αερίου της Κύπρου, παρεμβαίνοντας ωμά στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου.
 

Σημειωτέον, δεν ενδιαφέρεται μόνο για την ΑΟΖ, για την οποία εξέδωσε αγγελία προς ναυτιλομένους και βρίσκεται απέναντι από τον Λίβανο και τη Συρία. Υπολαμβάνει επίσης ως δεδομένη την προέκταση της Τουρκικής ΑΟΖ, δυτικά της Κύπρου, προς την κατεύθυνση της ΑΟΖ της Αιγύπτου. Ισχυρίζεται σχετικά ότι η Τουρκική ΑΟΖ προεκτείνεται μέχρι την Αιγυπτιακή ΑΟΖ, αρνούμενη να δεχθεί ότι έχει επήρεια στην ΑΟΖ της Ελλάδος το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου.
Από την άποψη αυτή, έχει πολύ ιδιαίτερη σημασία η παρουσία στο Κάιρο μιας φιλικής προς την Ελλάδα και την Κύπρο κυβερνήσεως υπό τον στρατάρχη Αλ Σίσι. Η Αίγυπτος, υπό τη διακυβέρνησή του, προχώρησε ήδη σε συμφωνία με την Κύπρο για την εκμετάλλευση της ζώνης ένθεν και ένθεν της οριοθετικής γραμμής μεταξύ της ΑΟΖ της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν υπολόγιζε πολύ σε μια στρατηγική συμμαχία Τουρκίας-Αιγύπτου, με συνομιλητή τον ανατραπέντα Πρόεδρο Μόρσι των Αδελφών Μουσουλμάνων. Η ανατροπή του αποτέλεσε δεινή ήττα για την Άγκυρα και αφορμή για οξεία κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών. Η Άγκυρα εξακολουθεί να υποστηρίζει τον πρώην Αιγύπτιο Πρόεδρο. Ο Τούρκος Πρόεδρος εξαπέλυσε μάλιστα επίθεση κατά του στρατάρχη Αλ Σίσι από του βήματος των Ηνωμένων Εθνών, γεγονός που προεκάλεσε οξύτατη αντίδραση του Αιγυπτίου Πρόεδρου. Στο πνεύμα αυτό, η Αίγυπτος πρωτοστάτησε για την απόρριψη του ψηφίσματος υπέρ του ψευδοκράτους, που υπέβαλε η Άγκυρα στη Σύνοδο των Μουσουλμανικών χωρών στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ (2014). Έγινε επίσης στη Νέα Υόρκη μια πρώτη τριμερής συνάντηση μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου, η οποία ανέλαβε να προετοιμάσει τριμερή Σύνοδο Κορυφής στο Κάιρο στις 8 Νοεμβρίου 2014. Παρουσιάζεται ένα πραγματικό παράθυρο ευκαιρίας για να επιτευχθεί η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου και να προωθηθεί η στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.
Αίγυπτος, Ισραήλ και Ρωσία, η κάθε χώρα από τη δική της σκοπιά, αντιτίθενται σφόδρα στον Τουρκικό επεκτατισμό και στις Τουρκικές ηγεμονικές φιλοδοξίες στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Η αντίθεση της Ρωσίας εκδηλώνεται με ασκήσεις στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου. Η Ρωσία συνδέει τις Τουρκικές κινήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ με τις φιλοδοξίες της Άγκυρας να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ στη Συρία και να αποκτήσει κυριαρχική επιρροή στις ακτές της Συρίας, του Λιβάνου και της Γάζας και στην αντιστοιχούσα σ' αυτές ΑΟΖ, σε συνδυασμό με την ΑΟΖ της Κύπρου. 

Το Ισραήλ διαβλέπει επίσης τις Τουρκικές φιλοδοξίες και αντιμετωπίζει πλέον την Άγκυρα του καθεστώτος Ερντογάν ως έναν νέο κίνδυνο για την ασφάλεια και τα συμφέροντά του. Δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να επιτρέψει στην Τουρκία να παρεμβληθεί, πίσω από την πλάτη του, στις θαλάσσιες και εναέριες επικοινωνίες του με τη Δύση και να δημιουργήσει ένα είδος Μουσουλμανικού κλοιού γύρω από το Ισραήλ.
Η Αίγυπτος απορρίπτει την Ισλαμιστική Νεο-οθωμανική Τουρκική πολιτική, που υποστηρίζει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τον ηγεμονισμό της Άγκυρας. Διαβλέπει σ' αυτόν τον κίνδυνο του Ισλαμισμού, που μπορεί να δημιουργήσει χάος στη χώρα και έχει τις μνήμες της Τουρκοκρατίας του παρελθόντος, που είναι οδυνηρές για όλους τους Άραβες.
Η Κύπρος, από την άποψη αυτή, δεν είναι μόνη. Έχει ισχυρούς στρατηγικούς συμμάχους. Τίθεται όμως το ερώτημα όσον αφορά τη θέση του Αμερικανικού και του Ευρωπαϊκού παράγοντα. Σε ό,τι αφορά ιδιαίτερα τον πρώτο, υπάρχουν έντονες υποψίες και ερωτήματα για τη στάση του, που παραπέμπουν στο προηγούμενο του 2003 και 2004. Όταν δηλαδή η Ουάσιγκτον διαπραγματευόταν με την Άγκυρα τη συνεργασία της στον σχεδιαζόμενο πόλεμο κατά του Ιράκ και στο άνοιγμα, μέσω Τουρκίας, του λεγομένου βορείου μετώπου. Η Ουάσιγκτον προσέφερε τότε στην Άγκυρα, ως αντάλλαγμα για τη συνεργασία της, οικονομική βοήθεια και Τουρκική «λύση» στο Κυπριακό, με τη μορφή του σχεδίου Ανάν.

Υπάρχει μυστική συμφωνία με τους Αμερικανούς ως αντάλλαγμα για τη συνεργασία της Τουρκίας κατά του ISIL

Υπάρχει σήμερα κάποια άλλη, ανάλογη συμφωνία, που έχει σχέση με τον πόλεμο κατά του ISIL στο Ιράκ και στη Συρία και ειδικότερα με την πολιορκούμενη πόλη Κομπάνι; 

Το ερώτημα και η υποψία δικαιολογούνται όχι μόνο από το προηγούμενο του 2003-2004 αλλά και από επανειλημμένες δηλώσεις ιθυνόντων στην Ουάσινγκτον για «συμμετοχή» της Τουρκίας στα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου. Προφανώς, τα υπονοούμενα κοιτάσματα αφορούν την ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδος, προς τα οποία στρέφει η Άγκυρα το ενδιαφέρον και τις διεκδικήσεις της. Το «αντάλλαγμα» αυτό, στην περίπτωση που πράγματι ισχύει, δεν θα αφορούσε μόνο την Τουρκο-Αμερικανική συνεργασία στη Μέση Ανατολή και την Αμερικανική πολιτική σε σχέση με την αναβάθμιση ως συμμάχου του Κουρδικού παράγοντα. Θα αφορούσε επίσης τις Αμερικανικές εμμονές για τον περιορισμό των Ρωσικών ενεργειακών εξαγωγών στην Ευρώπη και στις χώρες του ΝΑΤΟ. Με απλά λόγια, στο μέτρο που οι Τουρκικές ενεργειακές ανάγκες θα καλύπτονταν από τη «συμμετοχή» της Τουρκίας στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου, θα μειώνονταν αντιστοίχως οι ανάγκες εισαγωγής ενέργειας από τη Ρωσία.

Η χλιαρή μέχρι τώρα αντίδραση και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όταν θύμα της Τουρκικής εισβολής στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι μια χώρα-μέλος, οφείλεται, προφανώς, σε μια πολιτική συμπλεύσεως με την Αμερικανική πολιτική. Οφείλεται επίσης στην ειδική δραστηριότητα που έχει αναπτύξει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως η Μεγάλη Βρετανία, που έχει ειδικά στρατηγικά συμφέροντα στην Κύπρο και βλέψεις στον ενεργειακό της πλούτο, σε συμμαχία με την Άγκυρα. Η Μ. Βρετανία, σε συνεργασία με τη δήθεν «ουδέτερη» Σουηδία και τη Φινλανδία, αντέδρασαν και ματαίωσαν κοινή Ευρωπαϊκή παρέμβαση στον ΟΗΕ κατά της προκλητικής Τουρκικής εισβολής στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ο Βρετανικός παράγων, σε υπόγεια συνεργασία με τον Αμερικανικό, προσπαθεί να υποβαθμίσει τη σημασία της Τουρκικής εισβολής στην Κυπριακή ΑΟΖ και να περιορίσει τις αντιδράσεις της Κύπρου για να μην επηρεασθούν και ναυαγήσουν οι διακοινοτικές συνομιλίες. Στο πνεύμα αυτό, ασκούν πιέσεις στην Ελληνική πλευρά, για να ανακληθεί δήθεν το Τουρκικό ερευνητικό σκάφος, να δεχθεί από τώρα την από κοινού με τους Τουρκοκυπρίους συνδιαχείριση του θέματος του φυσικού αερίου. Να αποδεχθεί, με άλλα λόγια, την αυτοκατάργησή της ως Κυπριακή Δημοκρατία, που διαχειρίζεται την κυριαρχία της και τα δικαιώματα που απορρέουν απ' αυτήν, να συμπεριφέρεται ως ισότιμο μέρος του ψευδοκράτους και να προσυπογράψει εκ των προτέρων τη λεόντεια συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας στο φυσικό αέριο της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων και η ανάγκη νέας στρατηγικής

Ορθώς έπραξε ο Κύπριος Πρόεδρος τη φορά αυτή και ανέστειλε τη συμμετοχή του στο παράλογο θέατρο των λεγομένων διακοινοτικών συνομιλιών. Απεδείχθη εκ των πραγμάτων ότι η Άγκυρα δεν περιορίζεται μόνο στον ρόλο του υποβολέα της υποτιθεμένης Τουρκοκυπριακής πλευράς. Παρεμβαίνει ευθέως με την ισχύ των όπλων και επιχειρεί να αρπάξει τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου και να αφαιρέσει από την Ελληνική πλευρά και το τελευταίο στρατηγικό της όπλο. Έτσι εξηγείται και η αδιαλλαξία της στις διακοινοτικές συνομιλίες. Όταν έχει εξασφαλίσει αδιανόητες υποχωρήσεις, υπό ξένη πίεση, της Ελληνικής πλευράς, το σημαντικό γι’ αυτήν τώρα είναι το φυσικό αέριο, για το οποίο θέλει να εξασφαλίσει, ντε φάκτο, λεόντεια «μοιρασιά» υπέρ της, με απευθείας δική της παρέμβαση. 

Από πού και ως πού έχει «δικαιώματα» στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου ο εισβολέας στη βόρεια Κύπρο, που εξακολουθεί, επί σαράντα χρόνια, να διατηρεί στην Κύπρο τα στρατεύματα κατοχής και προσπαθεί να προωθήσει την αναγνώριση της κατεχόμενης Κύπρου ως δήθεν νόμιμης επικράτειας των Τουρκοκυπρίων;
Με ποια λογική δέχθηκε η Ελληνική πλευρά την περιβόητη «πολιτική ισότητα», με άλλοθι κάποιες ερμηνείες του ΟΗΕ ότι αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά αριθμητική ισότητα; 

Το τι σημαίνει πραγματικά το είδαμε στο σχέδιο Ανάν, στον προσδιορισμό της διζωνικής ομοσπονδίας αλλά και προσφάτως στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-Έρογλου.
Είναι δυνατόν η Ελληνική πλευρά, διά στόματος αρχικά του ίδιου του Προέδρου της Δημήτρη Χριστόφια, να διακηρύξει από το βήμα της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ ότι οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν μερίδιο στο φυσικό αέριο της Κύπρου, ακόμη και πριν από τη λύση; Με ποια λογική αυτοί που αντιπροσωπεύουν και υπερασπίζουν την Τουρκική κατοχή και ανακηρύσσουν ανεξάρτητο «κράτος», έχουν «δικαιώματα» και πριν από τη λύση στο φυσικό αέριο της ελεύθερης Κύπρου;
Ο παραλογισμός αυτός και τα συναφή ιδεολογήματα, που υποκρύπτουν έναν ανομολόγητο ενδοτισμό, οδήγησαν σταδιακά την Ελληνική πλευρά σε υποχωρήσεις πέρα από κάθε λογικό όριο. 

Οι υποχωρήσεις αυτές θέτουν σε κίνδυνο την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αξιοποιούνται από την Άγκυρα και τους συμμάχους της για την προώθηση και την αναγνώριση του ψευδοκράτους ως δήθεν ισότιμου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έχει «ισότιμα» δικαιώματα σε όλη την Κύπρο και στους φυσικούς της πόρους.
Η θλιβερή αυτή κατολίσθηση των θέσεων της Ελληνικής πλευράς έφτασε στα έσχατα όριά της. Είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων: 

Η Ελληνική πλευρά πρέπει να συνειδητοποιήσει, επιτέλους, ότι δεν έχει απέναντί της τους πραγματικούς Τουρκοκύπριους, με τους οποίους θα κάνει συναδέλφωση και θα διαπραγματευθεί, με καλή πίστη, μια λειτουργική και δίκαιη λύση του Κυπριακού. Έχει απέναντί της μια αρπακτική, επεκτατική δύναμη που δεν ικανοποιείται με τον έλεγχο της κατεχόμενης Κύπρου. Επιδιώκει επιπλέον να θέσει, μέσα από μια λεόντεια δήθεν ομοσπονδία, υπό τον γεωπολιτικό της έλεγχο, ολόκληρη την Κύπρο και να αρπάξει τον ενεργειακό της πλούτο.
Είναι πολύ ενδεικτική η εξήγηση που έδωσε ο Τούρκος Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτοβλου σε συνέντευξη Τύπου για να δικαιολογήσει το «δικαίωμα» του «Barbaros» να διεξαγάγει έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ. «Υπογράψαμε», είπε, «συμφωνία με τη Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου»!  

Χρησιμοποιεί δηλαδή το υποτελές ψευδοκράτος για να υποστηρίξει ότι, ως ισότιμο της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει το δικαίωμα, όπως και αυτή, να υπογράφει συμφωνίες για την εκμετάλλευση της ΑΟΖ όλης της Κύπρου!
Επαναλαμβάνει επίσης τους γνωστούς ισχυρισμούς ότι δήθεν δεν υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί κατελύθη από το πραξικόπημα της χούντας το 1974.

Οι βλέψεις και οι φιλοδοξίες αυτές της Άγκυρας ανησυχούν και άλλες χώρες της περιοχής και δυνάμεις, όπως τη Ρωσία, το Ισραήλ, τον Λίβανο, την εμπόλεμη σήμερα Συρία και τη φιλική Αίγυπτο, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους.
Η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν φίλους και συμμάχους και μπορούν να χαράξουν μια άλλη πολιτική και στρατηγική και να ματαιώσουν τους Τουρκικούς σχεδιασμούς. Κανένας όμως δεν μπορεί να είναι πιο Έλληνας από τους Έλληνες της Ελλάδος και της Κύπρου. Πρέπει Ελλάδα και Κύπρος να επανεξετάσουν την ακολουθούμενη σήμερα αυτοκαταστροφική πολιτική. Η αναστολή της συμμετοχής της Ελληνικής πλευράς δεν πρέπει να είναι σύντομη παρένθεση. Πρέπει να γίνει αφετηρία μιας νέας πολιτικής και στρατηγικής.
Απόλυτη προτεραιότητα έχει η προάσπιση της υποστάσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Κυπριακό δεν είναι διακοινοτικό θέμα και η Ελληνική πλευρά πρέπει να απεγκλωβισθεί από μια διπλωματική διαδικασία που οδηγεί νομοτελειακά σε ολέθρια δήθεν «λύση». Το Κυπριακό είναι, κατά κύριο λόγο, θέμα εισβολής, κατοχής και εποικισμού και πρέπει να επανατεθεί από την Ελληνική πλευρά πάνω στη βάση αυτή.
Η Τουρκική προκλητικότητα στην Κυπριακή ΑΟΖ, που ισοδυναμεί με απόπειρα νέου Αττίλα ΙΙΙ στον θαλάσσιο χώρο, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες, αδράνεια και λάθη, που, κατά τον μεγάλο Γάλλο διπλωμάτη Ταλλεϋράνδο, είναι χειρότερα από έγκλημα. 

Δεν πρέπει επίσης να υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι θα περιορισθεί στην Κυπριακή ΑΟΖ. Πρέπει να ενισχυθεί πάραυτα η άμυνα της χώρας, να επανέλθει το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδος-Κύπρου, να απεγκλωβισθεί η Ελληνική πλευρά από τις καταστροφικές γι' αυτήν διακοινοτικές δήθεν συνομιλίες, που έχουν ως παρακολούθημα το Τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros» στην Κυπριακή ΑΟΖ.  

Να αναληφθούν επίσης πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των διπλωματικών ερεισμάτων και των πολυδιάστατων στρατηγικών σχέσεων της χώρας, με αποφασιστική απόκρουση οποιωνδήποτε αντιρρήσεων για την ανάπτυξη των στρατηγικών σχέσεων της Ελλάδος και της Κύπρου με τη Ρωσία, που είναι εκ των πραγμάτων καθοριστικός στρατηγικός παράγων για την άμυνα και την εθνική τους ασφάλεια. Για την προώθηση επίσης των στρατηγικών τους σχέσεων με άλλες φιλικές χώρες, που είναι σημαντικές για την προάσπιση των ζωτικών τους συμφερόντων: τη Γαλλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο.