Είναι δύσκολο να βρεθούν τρόποι να εμποδιστεί το ISIS χωρίς στρατιωτική
δράση. Αλλά παραμένει ανοικτό το ερώτημα τι είδους δράση και με ποιον
τελικό στόχο. Εως τώρα, οι στρατιωτικές προσπάθειες της Δύσης φαίνεται
να έχουν λιγοστά αποτελέσματα.
Το γεγονός ότι το ΙSIS απέχει πολύ από την ήττα μπορεί να λειτουργήσει
ως επιχείρημα για να υιοθετηθούν μέτρα απελπισίας.
Ενα τέτοιο μέτρο θα
ήταν η αναβάπτιση του καθεστώτος Ασαντ ως σύμμαχο. Ακριβώς αυτό θα ήθελε
ο Σύρος δικτάτορας. Από το 2011, όταν οι Αραβες δικτάτορες ανατρέπονταν
ο ένας μετά τον άλλον, ο Ασαντ έσπευσε να χαρακτηρίσει όλους όσοι του
αντιστέκονται ως εξτρεμιστές και βίαιους τζιχαντιστές. Το μήνυμα προς τη
Δύση ήταν ότι έπρεπε να υποστηρίξει «τον διάβολο που γνώριζε». Ισως και
να φούσκωσε την ισλαμική απειλή, με το να μη στέλνει την αεροπορία του
εναντίον στόχων του ISIS και να απελευθερώνει μεγάλο αριθμό ισλαμιστών
από τις φυλακές του.
Τώρα, τρία χρόνια μετά, η Δαμασκός έχει το θάρρος να μιλάει για «κοινή
μάχη» με τη Δύση εναντίον του ISIS. O Ασαντ δεν σχολιάζει τους
βομβαρδισμούς της Δύσης στη Συρία, θεωρώντας ότι δικαιώνεται. Ισως
μάλιστα ερμηνεύει τις δυτικές ενέργειες εναντίον ενός από τους εχθρούς
του ως «πράσινο φως» για να συνεχίσει να πολεμάει προκαλώντας μεγάλο
πόνο, θάνατο και εκτοπισμούς αμάχων.
Εχει εξαπολύσει όλο το οπλοστάσιο που έχει στη διάθεσή του. Τεθωρακισμένα, πυροβολικό, αεροπορία, πυραύλους Σκουντ και σε προηγούμενη φάση, χημικά όπλα.
Περίπου 200.000 Σύροι έχουν χάσει τη ζωή τους στον εμφύλιο πόλεμο, ενώ η καταστολή συνεχίζεται. Τώρα η κρίση έχει φθάσει σε ένα φοβερό σημείο καμπής. Ενώ ο διεθνής συνασπισμός πλήττει το ISIS, τα αεροπλάνα του Ασαντ βομβαρδίζουν τους κατοίκους του Χαλεπίου, προπυργίου της αντιπολίτευσης. Οσο κι αν υπάρχει μυστικός συντονισμός ανάμεσα στη Δαμασκό και τον αμερικανικό στρατό κατά του ISIS, θα ήταν στρατηγικό σφάλμα να αφεθεί ο Ασαντ να συνεχίζει τη σφαγή ατιμώρητος, πιστεύοντας ότι έγινε σύμμαχος και ότι τα εγκλήματά του θα αποσιωπηθούν από τις δυτικές πρωτεύουσες.
Δεν μπορεί να υπάρξει συμμαχία με τον Ασαντ, ούτε και σιωπηρή. Οχι μόνο για ηθικούς λόγους, αλλά και γιατί θα ήταν αντιπαραγωγικό. Το να επιτραπεί στον Ασαντ να γίνει αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «το δικό μας κάθαρμα» θα κάνει το ΙSIS πιο ελκυστικό στους απλούς σουνίτες στη Συρία και αλλού, ενισχύοντας τις δυνάμεις που ο συνασπισμός θέλει να καταστρέψει. Θα ήταν αδύνατον να θεωρήσουν οι μετριοπαθείς σουνίτες ότι η δυτική πολιτική είναι νομιμοποιημένη αν ο πόλεμος αυτός γίνει από κοινού με τον στρατό του Ασαντ. Ο αντιπολιτευόμενος Ελεύθερος Συριακός Στρατός έχει ήδη αμφιβολίες επ’ αυτού.
Αν ο πόλεμος κατά του ISIS γίνεται εν μέρει για αντιτρομοκρατικούς σκοπούς και για την υπεράσπιση των δυτικών χωρών απέναντι στον βίαιο τζιχαντισμό, τότε πρέπει να συνυπολογισθεί άλλος ένας παράγοντας:
Αν
φανούμε ότι παίρνουμε το μέρος του Ασαντ θα υπάρξουν περισσότερα
επιχειρήματα στην παραπληροφόρηση που χρησιμοποιούν όσοι στρατολογούν
μαχητές του ISIS.
Οι τακτικές του Μπασάρ αλ Ασαντ συνεχίζουν να αποτελούν σοβαρή αιτία των τωρινών προβλημάτων στη Μέση Ανατολή. Ο Ασαντ δεν είναι και ούτε μπορεί να γίνει μέρος της λύσης. Οι δυτικές χώρες πρέπει να το πουν ανοικτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου