Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο
Πριν μερικές δεκαετίες κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο: «Ερώτηση: Ποια
είναι η μικρότερη μονάδα μέτρησης χρόνου στην Ελλάδα; Απάντηση: Από τη
στιγμή που θα ανάψει το πράσινο, στο φανάρι, μέχρι να σου κορνάρει ο
οδηγός τού από πίσω αυτοκινήτου».
Σήμερα νομίζω το ανέκδοτο μπορεί να
«επικαιροποιηθεί», που είπε και ο Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάνης: η
συντομότερη μέτρηση μονάδα χρόνου στην Ελλάδα είναι από τη στιγμή που
θα απειλήσει κάποιος στην Aγκυρα, μέχρι να τα κάνουν πάνω τους στο
Μαξίμου.
Μόλις πριν λίγες ώρες έγραφα σε αυτή τη στήλη,
σχολιάζοντας τη λαμπρή απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου να
χορηγήσει το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα στον πρώτο από τους οκτώ
τούρκους αξιωματικούς που το αιτήθηκαν. Και έλεγα, αφελώς, ότι δεν μπορώ
να πιστέψω ότι ο μόνος που έχει το δικαίωμα βάσει του νόμου να ζητήσει
να ακυρωθεί η απόφαση, δηλαδή ο υπουργός Εσωτερικών, θα το πράξει. Προς
Θεού, δεν είναι ότι λογάριασα τον Πάνο Σκουρλέτη για ηθικό ήρωα. Απλώς,
είχα συμβουλευθεί κορυφαίους νομικούς και ήξερα ότι οι 58 σελίδες του
σκεπτικού της απόφασης της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής είναι άρτια
τεκμηριωμένες. Και κατά συνέπεια το συμπέρασμα της απόφασης, ότι
α) δεν
υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι ο προσφεύγων τούρκος αξιωματικός
συμμετείχε καθ᾽ οιονδήποτε τρόπο στο πραξικόπημα, και ακόμη λιγότερο σε
εγκληματικές ενέργειες, και
β) είναι απολύτως βέβαιο ότι ό άνθρωπος
διώκεται στην Τουρκία για πολιτικούς λόγους, καταρρίπτει συντριπτικά τα
όσα αντίθετα έχουν κατά καιρούς υποστηρίξει ο έλληνας πρωθυπουργός και
οι υπουργοί του, παπαγαλίζοντας τους σχετικούς τραμπουκισμούς του
Ερντογάν.
Αλλά
σιγά μην κάτσει ο Πρωθυπουργός μας και οι υπουργοί του να διαβάσουν 58
πυκνογραμμένες σελίδες και να μελετήσουν στοιχεία και επιχειρήματα! Και
σιγά μην αφιερώσουν χρόνο να μελετήσουν το έργο μιας Επιτροπής σοβαρών
ανθρώπων που έκανε με μεγάλη επιμέλεια και υψηλή αίσθηση καθήκοντος τη
δουλειά της! Μια απλή λεκτική απειλή από την Τουρκία άρκεσε για να
πιάσει το πρωθυπουργικό μας επιτελείο σύγκρυο.
Αναρωτιέμαι, μάλιστα,
έτσι από καθαρή κουτσομπολίστικη περιέργεια, πώς ακριβώς άρχισε ο
πανικός τους; Να τηλεφώνησε ο ίδιος ο τούρκος δικτάτορας στον Τσίπρα και
να του έμπηξε τις φωνές;
Μπα, απίθανο να θεώρησε πως αξίζει να
σπαταλήσει το πολύτιμο σάλιο του.
Μήπως άραγε πετάχτηκε στο
Μαξίμου από το κτίριο της γειτονικής πρεσβείας η μόνιμη σύντροφος του
Διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του έλληνα Πρωθυπουργού, υψηλόβαθμη
διπλωμάτης της Τουρκίας, και τους διεμήνυσε εκείνη τις απειλές του
υπουργού Εξωτερικών της;
Ούτε αυτό νομίζω θα έγινε: μαθημένη τόσα χρόνια
στην κατάντια μας, η γυναίκα θα βαρέθηκε να κάνει τον κόπο.
Το
πιθανότερο είναι...
Ή μπορεί και να την
είδε ο Καρανίκας στο Facebook και να την είπε και στους άλλους.
Κι
έτσι, ενώ πριν δυο βδομάδες ο Τσίπρας μιλούσε για την απόφαση του
ασύλου που ανήκει, κατά πως το είπε μεγαλόστομα, «στην ανεξάρτητη
Ελληνική Δικαιοσύνη» (που τη θυμήθηκε κι αυτή ο αφιλότιμος!) και τη
«δίκαιη δίκη» που θα έχουν οι Οκτώ —λες και δεν έφτανε η δίκαιη δίκη που
είχαν στο ανώτατό μας δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο—, μόλις ακούστηκε το
μπερτάκι από την Αγκυρα, οι άνθρωποι του Μαξίμου, «σε χρόνο ντε τε» που
λέγαμε παλιά, έβγαλαν κοτζάμ Δελτίο Τύπου, εγκαταλείποντας την πάγια
συνήθειά τους να επικοινωνούν με «non paper». Προφανώς ήθελαν εδώ το
πράμα να είναι με τη βούλα, επίσημο, επισημότατο μάλιστα, μην τυχόν και
νομίσει ο Ερντογάν ότι δεν πήραμε τις απειλές των υπουργών του αρκετά
στα σοβαρά.
Δεν τήρησαν καν τα προσχήματα στο πρωθυπουγικό
επιτελείο, να αφήσουν τον φουκαρά τον Πάνο Σκουρλέτη να κάνει εκείνος
την αίτηση της ακύρωσης, έτσι για τους τύπους. (Εκτός αν είχε κρυφτεί σε
κανά λαγούμι ο δύσμοιρος, για να αποφύγει την ευθύνη). Ούτε «κιχ» δεν
πρόλαβε να κάνει ο μόνος αρμόδιος για την αίτηση ακύρωσης, έλληνας
Υπουργός Εσωτερικών. Μην τυχόν και παρεξηγηθούν ότι ολιγωρούν να
αντιδράσουν στα κελεύσματα του σουλτάνου, στο Μαξίμου δε ντράπηκαν κι
έβγαλαν οι ίδιοι, αστραπιαία μάλιστα, το κατάπτυστο Δελτίο Τύπου.
Εκεί
ανακοινώνουν την απόφαση «της ελληνικής κυβέρνησης» που σύμφωνα, λέει,
«με την πάγια τακτική της», ζήτησε αυτοπροσώπως, κοτζάμ κυβέρνηση, να
ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής. Με «πάγια τακτική της ελληνικής
κυβέρνησης» εικάζω ότι θα εννοούν να χοροπηδούν σε προσοχή μόλις τους
αγριοκοιτάει ο Ερντογάν, να του κάνουν εν ριπή οφαλμού όλα τα χατίρια,
όπως βέβαια και να φτύνουν σε κάθε ευκαιρία κατάμουτρα την ελληνική
Δικαιοσύνη.
Το βέβαιο είναι ότι μόλις ακούστηκε το γαύγισμα από
την Αγκυρα, στο Μαξίμου πήγαν να κάνουν τα λιοντάρια. Μόνο που όταν οι
κότες κάνουν τα λιοντάρια, δεν βρυχώνται, απλώς κακαρίζουν πιο βραχνά
από το συνηθισμένο τους.
Να είχαν άραγε αυτά τα κακαρίσματα κίνητρο να
κοπάσει η οργή στην Άγκυρα, ώστε να μην κλιμακώσουν οι τούρκοι
αξιωματούχοι τις αγριάδες, και αντί βρισιές τους ρίξουν και καμιά
σφαλιάρα;
Μπορεί. Όπως είναι και πιθανότατο να θεώρησαν στο Μαξίμου ότι
βγάζοντας αμέσως το Δελτίο Τύπου τους θα τρομάξουν τις επόμενες
Δευτεροβάθμιες Επιτροπές, που κρίνουν εντός των ημερών το αίτημα ασύλου
των υπόλοιπων από τους Οκτώ, και έτσι θα κάνουν τους δικαστές και τους
δημόσιους λειτουργούς να κάμψουν το φρόνημά τους, και να εκδώσουν
αποφάσεις πιο αρεστές στην εξουσία —την τουρκική φυσικά.
Στο
χθεσινό μου άρθρο έκανα λάθος, λογαριάζοντας την αντίδραση του Σκουρλέτη
στην απόφαση της Επιτροπής. (Μάλλον, από ό,τι αποδεικνύεται, έκανα
λάθος λογαριάζοντας ότι θα προλάβει καν ο Σκουρλέτης να
αντιδράσει). Σήμερα όμως δε νομίζω να σφάλλω και πάλι, προβλέποντας ότι
τα κακόηχα κακαρίσματα από τις λεοντόσχημες κότες του Μαξίμου δε θα
έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Οι δικαστές μας, προς μεγάλη τους
τιμή, έχουν αποδείξει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν ότι δεν
καταλαβαίνουν από κυβερνητική τρομοκρατία. Δεν μασάνε από απειλές.
Αλλού τα κακαρίσματα, και αλλού ασκείται η ανεξάρτητη κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου