ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι Ρομπέν των σαλών

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Πόσες φορές στη ζωή μας δεν έχουμε συγκρουσθεί μετωπικά με το μαμούθ που κατ’ ευφημισμόν καλείται «Δημόσιο»; 

Πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με κάποιον από τους αγγέλους της κτηνώδους όρεξής του και δεν μας έχει ανεβεί η πίεση με το θράσος τους ή την αδιαφορία τους;  

Η σκηνή που είδα βιντεοσκοπημένη είναι γνώριμη. Μόνον που εδώ ο πολίτης δεν ήταν μόνος. Είχε φέρει και την παρέα του, καμιά δεκαπενταριά παιδιά, και απαιτούσε να ανασταλεί ο πλειστηριασμός ακινήτου μιας συνταξιούχου για χρέος από τον ΕΝΦΙΑ, ευτελές, είναι η αλήθεια. Μιλούσε ψύχραιμα, προσπαθώντας να μιμηθεί τα υπέροχα ελληνικά ρεπόρτερ ο οποίος κάποτε αποφοίτησε από το Πάντειο. Απέναντί του, ο έφορος της ΙΖ΄ Εφορίας έδειχνε μάλλον φοβισμένος, απαντούσε σαν να είναι ένοχος και εντέλει υποσχέθηκε πως θα κοιτάξει την περίπτωση, αρκεί να του πουν το όνομα της κυρίας. «Δεν δημοσιοποιούνται τα ονόματα. Είναι παράνομο», ακούστηκε μια γυναικεία φωνή από την παρέα που δεν δέχεται ούτε μύγα στο σπαθί της νομιμότητας.

Εντύπωση μου έκανε η ενοχική και φοβισμένη στάση του εφόρου. Ηξερε πως καμιά αστυνομία δεν πρόκειται να τον προστατεύσει. 

Ή μήπως αναγνώριζε ο ίδιος την ενοχή που του καταλόγιζαν; 

Τα λαϊκά δικαστήρια που έχει στήσει ο «Ρουβίκωνας», περί της προχθεσινής εισβολής του σε εφορία πρόκειται, βρίσκουν απέναντί τους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν την ενοχή τους. Εξ ου και το άσυλο που παρέχει στη δράση του η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι διαχειριστές του αχόρταγου μαμούθ, ως γνήσιο αριστερό τσούρμο, απολαμβάνουν τα οφέλη της ενοχής, κεφαλαιοποιώντας συγχρόνως και την αθωότητα των κριτών της ενοχής. Οι «Ρουβίκωνες» δεν κατηγορούν την κυβέρνηση που έφερε τους ληστρικούς νόμους, ενοχοποιούν τον πρώτο εκπρόσωπο του Δημοσίου που πέφτει μπροστά τους, ό,τι πιο χειροπιαστό για τον σαλεμένο από τα χτυπήματα πολίτη.  

Η Χρυσή Αυγή, βοηθώντας τους αδυνάτους, μπήκε στο Κοινοβούλιο. 

Αναμένονται και οι «Ρουβίκωνες».

Οι Ρομπέν των σαλών – παρακαλώ μην τους συγχέετε με τα σαλόνια. 

Δεν εξαιρώ εαυτόν από την ομοσπονδία των σαλών, κοινώς σαλεμένων πολιτών της δημοκρατίας μας. Απλώς, με το λίγο μυαλό που μου απέμεινε, σκέφτομαι πως η χώρα μου, εκτός των άλλων, έχει και πλεόνασμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι «Ρουβίκωνες» δικάζουν, οι χρυσαυγίτες δικάζουν, οι μακεδονομάχοι δικάζουν, οι «πολιτικώς ορθοί» δικάζουν. Και συμπεραίνω, ως σαλός κι εγώ, πως με τόσο πολλούς δικαστές...

 κινδυνεύουμε να ξεμείνουμε από κατηγορουμένους. 

Σαν εκείνες τις παραστάσεις όπου οι ηθοποιοί επί σκηνής είναι περισσότεροι από το κοινό στην αίθουσα. Κι αν ξεμείνουμε από κατηγορουμένους, πώς θα αποδοθεί η κοινωνική δικαιοσύνη στο άσυλο;