ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αυτοδιάλυση στη δίνη ιδεολογικής γύμνιας

Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς

Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Με αφορμή τη χορήγηση πολιτικού ασύλου σε έναν από τους Τούρκους στρατιωτικούς που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά το πραξικόπημα, ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας Χακάν Τσαβούσογλου δήλωσε: «Η απόδοση ασύλου δεν είναι καθόλου φιλική στάση. Οι τρομοκράτες που αφήσατε ελεύθερους είναι σαν δυναμίτης έτοιμος να εκραγεί και, όταν εκραγεί, μπορεί να μην υπάρχει χώρα για να προστατεύσετε».

Παρά την έκπληξη που προκάλεσαν αρχικά οι δηλώσεις, η σπουδαιότητά τους δεν αναλύθηκε σε βάθος.  

Καταρχάς, η προϋπόθεση για να προστατεύσει ο πολίτης την πατρίδα του είναι κάποια άλλη χώρα να της κηρύξει τον πόλεμο. Συνεπώς, οι δηλώσεις παρουσιάζουν την πολιτική βούληση της Τουρκίας για στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Ελλάδας, επειδή η ισχύς από μόνη της δημιουργεί δίκαιο που σε αυτή την περίπτωση πηγάζει από τον υπερεξοπλισμό της Τουρκίας και τον αφοπλισμό της Ελλάδας. Αυτό το σημείο είναι απολύτως κατανοητό και από τους πολίτες και από το πολιτικό σύστημα. Το σημείο, όμως, της δήλωσης που αναφέρεται στο ότι «μπορεί να μην υπάρχει χώρα για να την προστατεύσετε» παραπέμπει σε μια σοβαρή πολιτική και κοινωνική κατάσταση, την οποία οι μεν πολίτες βιώνουν καθημερινά, οι δε πολιτικοί αγνοούν προκλητικά.

Ο Τούρκος αντιπρόεδρος ρητά αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η χώρα αυτοδιαλύεται. Πράγματι, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να αντιληφθεί κάποιος ότι οι κρατικές δομές και θεσμοί που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του κράτους, όπως η παιδεία, η Δικαιοσύνη, η εσωτερική και η εξωτερική ασφάλεια, είτε υποβαθμίζονται και απαξιώνονται σταδιακά μέχρι να διαλυθούν είτε εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πολιτικής τάξης και των ελίτ της εξουσίας.

 

Στο σύνολό της η δομή της Παιδείας, με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των «ερευνητικών προγραμμάτων» και των υπερμάχων της παγκοσμιοποίησης, όπως ο Σόρος, έχει πάψει προ πολλού να διαμορφώνει ελεύθερους πολίτες με κριτική σκέψη, οι οποίοι, αποκτώντας μέσω της μάθησης σημαντικά γνωστικά εφόδια, θα είχαν τη βούληση να διεκδικήσουν τη ζωή τους δυναμικά. Αντί αυτού, το εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα επιχειρεί να σχηματοποιήσει μια άβουλη και ομοιόμορφη πολυεθνική μάζα πολιτών ώστε να αδυνατεί να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον για να μην αντιστέκεται στη μετατροπή της σε «απασχολήσιμους επιδοματίες» ή μετανάστες.

 

Στο ίδιο μήκος κύματος, η θεσμική λειτουργία της Δικαιοσύνης, που αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη της ισονομίας, της δημοκρατίας και της οικονομικής ανάπτυξης, έχει στρεβλωθεί σε επικίνδυνο βαθμό από τις πολιτικές παρεμβάσεις. Η ανοχή στην παραβατικότητα και την εγκληματικότητα έχει διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό, ώστε να θεωρείται απολύτως «προοδευτική και δημοκρατική» η απόλυση από τις φυλακές σκληρών κακοποιών. Η εσωτερική ασφάλεια και η προστασία των πολιτών εξαντλούνται στους αστυνομικούς που φρουρούν την πολιτική και την οικονομική ελίτ. Τα αστυνομικά τμήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, η Αγροφυλακή και η Δασονομία υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Οι φόνοι, οι διαρρήξεις, οι ληστείες, οι ζωοκλοπές και η λαθροϋλοτομία δεν προκαλούν καμία εντύπωση πια στην κοινωνία, που παραμένει απαθής στα πάθη της.

 

Η χώρα αφοπλίζεται, ο Στρατός έχει μετατραπεί σε τραπεζοκόμους των εισβολέων, το Ναυτικό εξαντλεί την επιχειρησιακή ικανότητά του στο να περισυλλέγει τους εισβολείς από τη θάλασσα, ενώ τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα την πασοκική υποτιμητική ορολογία «ένστολος», αποποιούμενα τον τιμητικό προσδιορισμό «αξιωματικός», που παραπέμπει στους αγώνες του έθνους.

Ο Τούρκος αντιπρόεδρος έχει αντιληφθεί ότι η αποσύνθεση της χώρας δεν οφείλεται μόνο στην επιβολή των Μνημονίων, αλλά και...

 στην επιταχυνόμενη αποσύνθεση δομών και ψυχών, που είναι το αποτέλεσμα της εμβόλιμης απουσίας «εθνικής ιδεολογίας» και «εθνικών προτεραιοτήτων», η χρήση των οποίων θα παρείχε το ψυχικό σθένος στον πληθυσμό να επιβιώσει. 

Η Ελλάδα σήμερα αργοπεθαίνει μέσα στη δίνη της καταστροφής επειδή οι ηγεσίες της την απογύμνωσαν ιδεολογικά, ώστε να διαχειρίζονται αδιαμαρτύρητα τους πολίτες ως αντικείμενα φορολογικής ληστείας (Res) και τη χώρα ως χώρο, με σκοπό να παραμείνουν στην εξουσία ελέω Θεού για πάντα.