Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται επειγόντως
μετάγγιση αυτοπεποίθησης.
Η πανωλεθρία που τη βαφτίσαμε κρίση για να ξεμπερδεύουμε –απλώς αυτή δεν μας αφήνει– μας οδήγησε στην πλήρη απαξίωση εαυτών.
Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον διπλανό μας. Οι λέξεις μας έχασαν τη σημασία τους και οι πράξεις έχουμε προεξοφλήσει πως θα πέσουν στο κενό. Οθεν και η καταθλιπτική ακινησία μας.
Η ανάκτηση της αυτοπεποίθησής μας δεν μπορεί παρά να περάσει από το συνδετικό υλικό της κοινότητάς μας, την εθνική συνείδηση.
Αυτή είναι το μεγάλο θύμα του προοδευτικού λυρισμού που ηγεμόνευσε τα τελευταία σαράντα χρόνια. Είτε διότι η κυρίαρχη αριστερή ελίτ την αντιμετώπιζε εχθρικά, είτε διότι η ανάγκη για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις δεν τη διέκρινε λόγω μυωπίας, είτε διότι όσοι την υποστήριζαν οχυρώνονταν πίσω από απολιθωμένα στερεότυπα.
Η εθνική συνείδηση δεν μας φέρνει αντιμέτωπους με την οικοδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης. Η Ευρώπη ξεκίνησε ως πολιτισμική κοινότητα εθνών που το καθένα έχει τη δική του Ιστορία. Αντιθέτως, η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας μετατρέπει σε φοβισμένους πολίτες της Ενωσης, οι οποίοι, επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, θεωρούν ότι τους φθονούν και τους καταδιώκουν. Φοβόμαστε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, διότι φοβόμαστε τους εαυτούς μας. Και ξεχνάμε ότι είμαστε αρκετά δυνατοί ώστε να μην έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από το όνομα ενός μικρού κράτους στα βόρεια σύνορά μας.
Με τον πυρετό του Μακεδονικού αποκαλύφθηκε ότι η εθνική συνείδηση είναι ενεργή και μπορεί να κινητοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που αποκαλείται «συντηρητικό». Και καλά κάνει. Μια συντηρητική πολιτική είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση και της εθνικής συνείδησης και της συλλογικής μας αυτοπεποίθησης. Είναι απαραίτητη και για να μη γίνει η Ευρώπη κουρελού κοινοτήτων και δικαιωμάτων, όπως την προοιωνίζεται η πολυπολιτισμική ιδεολογία, το ρετάλι του μαρξισμού που πάει να γίνει φόρεμα με τους ζηλωτές του φιλελευθερισμού.
Η συντηρητική στάση δεν ταυτίζεται με την ακινησία, όπως τη θέλουν οι αντίπαλοί της. Είναι μια στάση που υπόκειται στις μεταμορφώσεις του χρόνου, τη λεγόμενη πρόοδο, όμως αναζητεί τα όριά της σε αξίες που της επέτρεψαν να δημιουργηθεί. Χαρακτηριστικό του συντηρητικού είναι ότι δεν κρίνει το παρελθόν με βάση τις αξίες του παρόντος. Δεν θεωρεί τον Παλαμά ρατσιστή επειδή δεν έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Ρομά». Θεωρεί ότι ο Παλαμάς έχει μεγαλύτερη αξία από τον οποιονδήποτε σύγχρονο νομοθέτη. Αυτό ονομάζεται παιδεία.
Ενας νέος συντηρητικός δεν είναι συντηρητικός με τον ίδιο τρόπο που ήσαν οι παππούδες του, κι ας μοιράζεται πολλές αξίες μαζί τους, μεταξύ αυτών την εθνική συνείδηση.
Εχει απορρίψει την επανάσταση ως προνομιούχο μοχλό της Ιστορίας. Και δεν αποδέχεται εκ των προτέρων τις μεταρρυθμίσεις του φιλελευθερισμού μόνον και μόνον επειδή είναι μεταρρυθμίσεις. Ως εκ τούτου μην ταυτίζετε τον νέο συντηρητικό με τους neocons. Αυτοί συμπεριφέρθηκαν σαν τροτσκιστές που ήθελαν να εξαγάγουν δημοκρατία, όπως ο Τρότσκι επανάσταση.
Και τώρα στο «διά ταύτα»:
Η ανακαίνιση του ερειπίου που ακούει στο όνομα «Μακεδονικό» δεν γίνεται για τη μετατροπή του σε μουσείο της βαλκανικής Ιστορίας. Οι εργασίες άρχισαν, εκ μέρους των ηγετών μας, εκ του πονηρού. Για να διχάσουν την εθνική συνείδηση.
Οταν ακούς «Ελλάδα είναι η Μακεδονία», τι σκέφτεσαι;
Μήπως ότι η συνείδηση του Μακεδόνα είναι υπέρτερη της εθνικής;
Κι εγώ ο καταγόμενος εκ Μορέως και Χίου τι είμαι δηλαδή;
Ως εκ τούτου, άριστα έπραξε ο Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να διχάσει τους Ελληνες για να ενώσει τους Σκοπιανούς. Πήγαν να διασπάσουν την Κεντροδεξιά και πέτυχαν ό,τι πέτυχαν με τις τηλεοπτικές άδειες. Σήκωσαν αφρούς σε όσους κολυμπούν στα χρέη, την ανέχεια και τους λογαριασμούς που κατασχέθηκαν.
Θα πας στο συλλαλητήριο της επόμενης Κυριακής, φίλε νέε συντηρητικέ;
Να πας, κι ας ξέρεις ότι κατά βάθος δεν είναι το όνομα που παίζεται, αφού η περίοδος του Αλεξάνδρου και των επιγόνων του είναι μία από τις σημαντικότερες της Ιστορίας σου. Τότε η γλώσσα σου έγινε «κοινή», κι ας είχε χαθεί η πολιτική εξουσία των πόλεων που τη γέννησαν, όπως λέει η Ρομιγί.
Νέε συντηρητικέ, μην ξεχνάς ότι από Δευτέρα τα παιδιά στο σχολείο πρέπει να διδαχθούν ελληνικά και Ιστορία, ό,τι πολυτιμότερο.
Η πανωλεθρία που τη βαφτίσαμε κρίση για να ξεμπερδεύουμε –απλώς αυτή δεν μας αφήνει– μας οδήγησε στην πλήρη απαξίωση εαυτών.
Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον διπλανό μας. Οι λέξεις μας έχασαν τη σημασία τους και οι πράξεις έχουμε προεξοφλήσει πως θα πέσουν στο κενό. Οθεν και η καταθλιπτική ακινησία μας.
Η ανάκτηση της αυτοπεποίθησής μας δεν μπορεί παρά να περάσει από το συνδετικό υλικό της κοινότητάς μας, την εθνική συνείδηση.
Αυτή είναι το μεγάλο θύμα του προοδευτικού λυρισμού που ηγεμόνευσε τα τελευταία σαράντα χρόνια. Είτε διότι η κυρίαρχη αριστερή ελίτ την αντιμετώπιζε εχθρικά, είτε διότι η ανάγκη για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις δεν τη διέκρινε λόγω μυωπίας, είτε διότι όσοι την υποστήριζαν οχυρώνονταν πίσω από απολιθωμένα στερεότυπα.
Η εθνική συνείδηση δεν μας φέρνει αντιμέτωπους με την οικοδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης. Η Ευρώπη ξεκίνησε ως πολιτισμική κοινότητα εθνών που το καθένα έχει τη δική του Ιστορία. Αντιθέτως, η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας μετατρέπει σε φοβισμένους πολίτες της Ενωσης, οι οποίοι, επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, θεωρούν ότι τους φθονούν και τους καταδιώκουν. Φοβόμαστε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, διότι φοβόμαστε τους εαυτούς μας. Και ξεχνάμε ότι είμαστε αρκετά δυνατοί ώστε να μην έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από το όνομα ενός μικρού κράτους στα βόρεια σύνορά μας.
Με τον πυρετό του Μακεδονικού αποκαλύφθηκε ότι η εθνική συνείδηση είναι ενεργή και μπορεί να κινητοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που αποκαλείται «συντηρητικό». Και καλά κάνει. Μια συντηρητική πολιτική είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση και της εθνικής συνείδησης και της συλλογικής μας αυτοπεποίθησης. Είναι απαραίτητη και για να μη γίνει η Ευρώπη κουρελού κοινοτήτων και δικαιωμάτων, όπως την προοιωνίζεται η πολυπολιτισμική ιδεολογία, το ρετάλι του μαρξισμού που πάει να γίνει φόρεμα με τους ζηλωτές του φιλελευθερισμού.
Η συντηρητική στάση δεν ταυτίζεται με την ακινησία, όπως τη θέλουν οι αντίπαλοί της. Είναι μια στάση που υπόκειται στις μεταμορφώσεις του χρόνου, τη λεγόμενη πρόοδο, όμως αναζητεί τα όριά της σε αξίες που της επέτρεψαν να δημιουργηθεί. Χαρακτηριστικό του συντηρητικού είναι ότι δεν κρίνει το παρελθόν με βάση τις αξίες του παρόντος. Δεν θεωρεί τον Παλαμά ρατσιστή επειδή δεν έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Ρομά». Θεωρεί ότι ο Παλαμάς έχει μεγαλύτερη αξία από τον οποιονδήποτε σύγχρονο νομοθέτη. Αυτό ονομάζεται παιδεία.
Ενας νέος συντηρητικός δεν είναι συντηρητικός με τον ίδιο τρόπο που ήσαν οι παππούδες του, κι ας μοιράζεται πολλές αξίες μαζί τους, μεταξύ αυτών την εθνική συνείδηση.
Εχει απορρίψει την επανάσταση ως προνομιούχο μοχλό της Ιστορίας. Και δεν αποδέχεται εκ των προτέρων τις μεταρρυθμίσεις του φιλελευθερισμού μόνον και μόνον επειδή είναι μεταρρυθμίσεις. Ως εκ τούτου μην ταυτίζετε τον νέο συντηρητικό με τους neocons. Αυτοί συμπεριφέρθηκαν σαν τροτσκιστές που ήθελαν να εξαγάγουν δημοκρατία, όπως ο Τρότσκι επανάσταση.
Και τώρα στο «διά ταύτα»:
Η ανακαίνιση του ερειπίου που ακούει στο όνομα «Μακεδονικό» δεν γίνεται για τη μετατροπή του σε μουσείο της βαλκανικής Ιστορίας. Οι εργασίες άρχισαν, εκ μέρους των ηγετών μας, εκ του πονηρού. Για να διχάσουν την εθνική συνείδηση.
Οταν ακούς «Ελλάδα είναι η Μακεδονία», τι σκέφτεσαι;
Μήπως ότι η συνείδηση του Μακεδόνα είναι υπέρτερη της εθνικής;
Κι εγώ ο καταγόμενος εκ Μορέως και Χίου τι είμαι δηλαδή;
Ως εκ τούτου, άριστα έπραξε ο Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να διχάσει τους Ελληνες για να ενώσει τους Σκοπιανούς. Πήγαν να διασπάσουν την Κεντροδεξιά και πέτυχαν ό,τι πέτυχαν με τις τηλεοπτικές άδειες. Σήκωσαν αφρούς σε όσους κολυμπούν στα χρέη, την ανέχεια και τους λογαριασμούς που κατασχέθηκαν.
Θα πας στο συλλαλητήριο της επόμενης Κυριακής, φίλε νέε συντηρητικέ;
Να πας, κι ας ξέρεις ότι κατά βάθος δεν είναι το όνομα που παίζεται, αφού η περίοδος του Αλεξάνδρου και των επιγόνων του είναι μία από τις σημαντικότερες της Ιστορίας σου. Τότε η γλώσσα σου έγινε «κοινή», κι ας είχε χαθεί η πολιτική εξουσία των πόλεων που τη γέννησαν, όπως λέει η Ρομιγί.
Νέε συντηρητικέ, μην ξεχνάς ότι από Δευτέρα τα παιδιά στο σχολείο πρέπει να διδαχθούν ελληνικά και Ιστορία, ό,τι πολυτιμότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου