ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Οι ισλαμιστές κτυπούν το σύμβολο γυναίκα

Του ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΔΑΒΒΕΤΤΑ

Κυριακή 1η Οκτωβρίου 2017 στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μασσαλίας. Δυο νέες κοπέλες σκοτώθηκαν με απάνθρωπο τρόπο από έναν φανατικό ισλαμιστή. 

Πολλοί μίλησαν για τυχαία θύματα που απλά βρέθηκαν μπροστά στον δρόμο του προγραμματισμένου να σκοτώσει κάποιον Ευρωπαίο, τζιχαντιστή. Αυτή την επικίνδυνα απλουστευμένη ανάλυση την αρνιέμαι κατηγορηματικά για τους φανατικούς ισλαμιστές.

ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΈΣ ΚΤΥΠΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

Οι φανατικοί δεν χτυπούν στην τύχη. Χτυπούν τα σύμβολα ενός πολιτισμού που μισούν και θέλουν να καταστρέψουν. Και ένα από αυτά είναι οι γυναίκες που έχουν δικαιώματα και διεκδικούν την ελευθερία τους.

Έχει πολιτική ιδεολογική σημασία το ίδιο το γεγονός, σύμφωνα με την Γαλλίδα συγγραφέα Jeannette Bougrab ή τον Λιβανέζο φιλόσοφο Ali har. Γιατί, όπως λένε κι οι δυο τους, ο φανατισμός αυτός είναι θρησκευτικός. Και στηρίζεται σε δύο έννοιες. Την «καθαρότητα» και την «βρομιά». Οι γυναίκες θεωρούνται βρόμικες. Το να τους επιτίθεσαι οφείλεται στο ότι αντί να προσαρμόζουν κάποιοι το Κοράνι στις σύγχρονες συνθήκες, το ακολουθούν κατά γράμμα.

Ας μην ξεχνάμε ότι όταν άντρες του ισλαμικού κράτους πήραν βίαια τις γυναίκες της κοινότητας Kuffar σαν ερωτικές συντρόφους, οι αρχηγοί τους διέγνωσαν ότι αυτή η ενέργεια των στρατιωτών είναι «νομιμοποιημένη από τη Σαρία». Κάθε δε άρνηση ή αστεϊσμός σ’ αυτές τις πράξεις σημαίνει «άρνηση του Κορανίου».

Αλλά ακόμη και μια μουσουλμάνα γυναίκα δεν μπορεί να υπάρξει μόνη της. Όταν είναι παντρεμένη είναι ύποπτη ότι ξυπνά τα αρσενικά ένστικτα. Γι αυτό και καλύπτεται πίσω από τη μπούργκα.

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΉ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ

Όσο δε για την ισότητα αντρών-γυναικών, που είναι θέμα ουσιαστικό για τον πολιτισμένο κόσμο, είναι κάτι που έχει λησμονηθεί τελείως στους ισλαμιστικούς κύκλους. Η γυναίκα εκ φύσεως σ’ αυτούς είναι κατώτερη.

Γι αυτό κι είναι συχνά απορίας άξιον πώς κάποιες φεμινίστριες Ευρωπαίες μπορούν και αποδέχονται και δικαιολογούν πολιτικά μια τέτοια συμπεριφορά. Κλείνουμε από φόβο ή αμέλεια τα μάτια μπροστά σ’ ένα σπιράλ βίας που στόχο έχει όλο και περισσότερο τις γυναίκες στην Δύση. Έχουμε πολλά παραδείγματα στην Γαλλία, ακόμα κι από καφέ ιδιοκτητών καταγόμενων από μουσουλμανικές χώρες όπου απαγορεύεται να πηγαίνουν γυναίκες. Αλλά και τόσες επιθέσεις στους δρόμους, όπως αυτό το τελευταίο στην Μασσαλία που κατέληξε σε δύο ειδεχθή εγκλήματα.

Πριν από λίγα χρόνια, τέτοιου είδους περιστατικά πιστεύαμε ότι αφορούσαν μία βαρβαρότητα που σταματούσε στα σύνορα της Αλγερίας, του Ιράκ, της Λιβύης ή της Συρίας.  

Σήμερα...

 αγγίζει όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις. 

Αύριο ή μεθαύριο, λέει αυτή η λογική, θα’ χουμε όλο και περισσότερα θύματα γυναίκες, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες, επειδή διεκδικούν το δικαίωμα να ζουν ισότιμα κι ελεύθερες, με κοινωνικά δικαιώματα.

 Πρέπει να το προλάβουμε πριν συμβεί. Πρέπει με εκπαίδευση κι αγωγή και σε κάθε είδους εκδήλωση να γίνει κατανοητό ότι όταν σκοτώνονται γυναίκες, σκοτώνεται η ζωή. Ο πολιτισμός μετριέται από τον σεβασμό στις γυναίκες.