ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ: Για τα ανοιχτά σύνορα

Από τον Ναπολέοντα Λιναρδάτο

Στις δημοτικές εκλογές του 1994 ο κ. Πάγκαλος είχε χαρακτηρίσει τον αντίπαλό του για τον Δήμο της Αθήνας κ. Αβραμόπουλο «κύριο Τίποτα». 

Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός είχε σκοπό να αποδώσει με τη μέγιστη δυνατή πληρότητα την πολιτική χροιά του κ. Αβραμόπουλου. Αχρωμος, άοσμος και ιδεολογικά ανύπαρκτος είναι η εικόνα που θέλει να δίνει προς τα έξω ο κ. Αβραμόπουλος.  

Ο κ. Πάγκαλος εκτόξευσε τον χαρακτηρισμό ως κατηγορία, ο κ. Αβραμόπουλος θα τον εξέλαβε ως δωρεάν διαφήμιση.

 

Το θέμα με την πολιτική του αέναου στρογγυλέματος είναι ότι δεν είναι πολιτικά μια ουδέτερη στάση. Ο άχρωμος και άοσμος πολιτικός είναι σαν το νερό, παίρνει το σχήμα όποιου ποτηριού τύχει να το βάλεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η γραφειοκρατία, το βαθύ κράτος και τα οργανωμένα συμφέροντα κυβερνούν, ο πολιτικός προεδρεύει.

 

Σε πρόσφατο άρθρο του στο «Politico» ο κ. Αβραμόπουλος έγραψε για το θέμα του Μεταναστευτικού: «Δεν μπορούμε και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να σταματήσουμε τη μετανάστευση. Η ανθρώπινη κινητικότητα θα καθορίζει ολοένα και περισσότερο τον 21ο αιώνα. Αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό, θα πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε τώρα. Η μετανάστευση είναι ένα συναισθηματικό, ευαίσθητο και πολιτικό ζήτημα. Συνέβαλε στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μετανάστευση είναι η νέα μας πραγματικότητα».

 

Οχι, τα ανοιχτά σύνορα δεν είναι επιλογή συγκεκριμένων κυβερνήσεων και μια βαριά επιδοτούμενη δραστηριότητα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά κάτι σαν ένα αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το αποδεχτούμε ως τέτοιο και φυσικά να εφαρμόσουμε τις πολιτικές ένταξης και ενσωμάτωσης που υποστηρίζει η πεφωτισμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

 

Πριν από μερικά χρόνια ο ΟΗΕ είχε κάνει έναν υπολογισμό για το πόσοι θα ήθελαν άμεσα να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη, ο αριθμός ήταν 250.000.000. 

Φανταστείτε πόσο θα αυξανόταν αυτός ο αριθμός αν εφαρμοζόταν πλήρως η πολιτική των ανοιχτών συνόρων που ευαγγελίζεται ο κ. Αβραμόπουλος.

Προφανώς και είναι δικαίωμα του κ. Αβραμόπουλου να λειτουργεί ως όργανο της γραφειοκρατίας του τομέα που υποτίθεται ότι διευθύνει και καθοδηγεί. 

Ομως...

 ο κ. Αβραμόπουλος θέλει οι πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών να τον μιμηθούν· να γίνουν κι αυτοί άοσμοι, άχρωμοι και εύκαμπτοι στις επιθυμίες της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.