Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
-Της Φώφης σου φάνηκε λίγο στενό;
-Της Φώφης μόνο; Πού να δεις του Αλέξη; Μα, δεν έπιασες ούτε και συ
το μήνυμα; Ηταν performance για να αποδοθεί η «στενότης», σε όλο το
μεγαλείο του δράματος μας.
– Καλέ, δεν μπορούσε να καθίσει ο Αλέξης! Ελεγες θα σκιστεί το
παντελόνι. Δέκα φορές άλλαξε πόδι μέχρι να βολευτεί ο χριστιανός. Ηθελα
να ήξερα, δεν το είχε ξαναπροβάρει το γαλάζιο κοστούμι;
– Δεν μπορούν να σιγουρέψουν το νούμερο λόγω αυξομειώσεων στον καβάλο
του. Σκέψου, τι έχει υποστεί το όργανό του από το «GO HOME κυρία
Μέρκελ» μέχρι σήμερα;
Δίπλα στη Φώφη με το στενό, διακρίνω τον Κυριάκο.
Οπως και να το δεις, τόχει με την κομψότητα. Το χάνει στο μάτι. Σκέψου,
φιλενάδα, στυλ και σώμα Κυριάκου με πρόσωπο Αλέξη!… Εντάξει! Θα μου
πεις… Αν είχαμε τέτοιες δυνατότητες παζλ οι άνθρωποι… Σκέψου κεφάλι
-κόμμωση Σίας με σώμα Φίλη! Μυθολογικό όν!
– Αυτός ο κυριούλης ανάμεσα σε Αλέξη και Κυριάκο ποιος είναι;
– Α! Eνας θείος του Πάκη από την Aνω Νέα Μαγουλίτσα. Χρυσός άνθρωπος.
Αφού να φανταστείς, όταν του είπε ο Πάκης, ότι τα φέρνουν δύσκολα για
την τελετή, προθυμοποιήθηκε «Ε-γώ!». Ξέρεις μωρέ πώς είναι ο Ελληνας,
στην ανάγκη. Κι έσφαξε δυο ζυγουράκια την προηγούμενη. Δεν είχαν
προλάβει να σιτέψουν. Με τα αίματα έφερε τα σφαχτά. Να στάζουν από τη
γλώσσα! «Θάναι σκληρό το κρέας αλλά θα έχει νοστίμια. Θα το
φχαριστηθείτε» είπε. Κι έτσι έγινε. Στο σβέρκο τα φορτώθηκε, ο γλυκούλης
μου. Κι άναψε φωτιά στο πίσω μέρος του Προεδρικού και τα έψησε και είχε
φέρει και τρεις-τέσσερις σκωταριές χώρια και είπε στη φρουρά να φέρουν
ένα τηγανάκι κι ένα γκαζάκι και τις τηγάνισαν και μοσχοβόλησε η Ηρώδου!
Αλλιώς θα τους έτρωγε η μαρμάγκα στα φερ φορζέ, με μπατόν σαλέ. Τι
σκωταριά ήταν αυτή! Να φανταστείς βγήκε στα παράθυρα ο Νικόλας Πατέρας
που μένει παραδίπλα και φώναζε «Κανένα μεζέ, ρε παιδιά και για μας!».
Όγκωσαν το σούσι οι πλούσιοι. Τι να σου κάνουν;
– Και μετά;
– Μετά...
τράβηξε τα γλυκάδια κι έλεγε στην Τασία «Αυτός είναι ο
καλύτερος μεζές!». Αλλά η Τασία αφασία! Έστριψε τα μούτρα. Και τα έδινε
στον Τσακαλώτο αλλά αυτός έπαθε αυτό που παθαίνει και κόλλησε η γλώσσα
του και δεν καταλάβαινε ο κυριούλης τι του έλεγε. Και τα έδινε στον
Σταθάκη αλλά ενώ ήθελε ο άνθρωπος να φάει, έχει μαρμαρώσει το χαμόγελο
και δεν ανοίγει το στόμα του. Το ίδιο και της Γεροβασίλη. Ευτυχώς πέρασε
ο Καμένος και τα κατάπιε αμάσητα. Και χάρηκε ο θείος του Πάκη. Ο χρυσός
άνθρωπος. Αλλά δεν ησύχασε και πάλι. Αρχισε νέος κύκλος «Δεν ξέρετε βρε
να τρώτε!» προέτρεπε τούτη τη φορά με το μυαλό από το κεφαλάκι. Μέχρι
που του φώναξε κάποιος «Aστο ρε μπάρμα! Χορτάσαμε μυαλά χρόνια και
χρόνια».
Τι να λέμε αγαπημένη μου φίλη;
Μια τελετή ήταν και πάει… Μια
ιερή σκυταλοδρομία ασφυκτικής παρακμής και μιζέριας. Μια «Πρέβεζα» ήταν.
Ένα «Ίσως έρχεται Κύριος Νομάρχης». Μια «Πρέβεζα»… Eνα, «Eνας επέθαινε
από αηδία»… Αυτό ήταν. Και του χρόνου. Και του χρόνου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου