Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Το να χαρακτηρίσει κανείς την Ελλάδα «χώρα του παραλόγου», όχι μόνο
δεν θα καινοτομήσει αλλά θα προσδώσει και αίγλη σε μια «τάξη πραγμάτων»
που μισεί την κοινωνία που τη συγκροτεί. Εκείνο που διακρίνεται είναι
μια ηδονή της εξουσίας να τυραννά και εκμεταλλεύεται το λαό. Κάτι σαν
εξουσιαστικός σαδισμός. Απωθημένα με ρίζες που δύσκολα μπορούν να
εντοπιστούν.
Οι δήθεν «αντιεξουσιαστές», που έκαναν επάγγελμα την αντίθεσή τους
προς την εξουσία, τρώνε από τις σάρκες μιας κοινωνίας που δεν έχει πια
αντοχές και γι αυτό είναι καθηλωμένη στο «ντιβάνι του Φρόιντ».
Οι κάθε λογής απεργοί ή κινηματίες αναζητούν τρόπους που θα
δημιουργήσουν προβλήματα στους συμπολίτες τους, έστω και αν η κάθε
μορφής εξουσία, εναντίον της οποίας, υποτίθεται, στρέφονται, αδιαφορεί
γι αυτό.
Τα σπασμένα του «no border camp» θα πληρωθούν από το πανεπιστήμιο,
δηλαδή από όλους εμάς για να ικανοποιήσει μια ομάδα ανθρώπων τις
επιθυμίες της. Και επειδή «τα παιδιά έπρεπε να εκτονωθούν» ακόμη
περισσότερο για να μην έχουν ψυχολογικά προβλήματα, επέδραμαν και κατά
του Δήμου Θεσσαλονίκης προκαλώντας και εκεί ζημιές τις οποίες πάλι ο
λαός θα πληρώσει, αδιακρίτως οικονομικής δυνατότητας. Δεν πληρώνει,
δηλαδή, μόνο το κεφάλαιο.
Στο πανεπιστήμιο, δεν πληρώνουμε απλώς, ως λαός τα σπασμένα, αλλά, τα
χρήματα που δίνονται για τις φθορές της περιουσίας του θα μπορούσαν να
διατεθούν οπουδήποτε αλλού για τις εκπαιδευτικές ανάγκες του.
Και μιλάμε για το δημόσιο πανεπιστήμιο χάρη στο οποίο υπήρξε αυτή η
τεράστια μεταπολεμική κοινωνική κινητικότητα στην Ελλάδα. Παιδιά φτωχών
οικογενειών σπούδασαν και βρήκαν μια θέση στον πλανητικό ήλιο, καλύτερη
από εκείνη που τους έταξε η κοινωνική τους μοίρα.
Και η ίδια η πολιτεία αντί να σκεφτεί τα βάσανα του λαού που του
προκάλεσε το πολιτικό σύστημα, εφορμά για τριήμερες διακοπές στην Πάρο,
δήθεν για να εγκαινιάσει ένα αεροδρόμιο αλλά στην ουσία για καλοκαιρινές
διακοπές με όλα πληρωμένα. Πενήντα τέσσερα άτομα θα πάνε στα εγκαίνια,
με τα έξοδα πληρωμένα από έναν λαό που, δυστυχώς, ακόμη θέλει να
πιστεύει πως τον κυβερνά μια κυβέρνηση κοινωνικά ευαίσθητη. Ούτε καν
εγκαίνια δεν χρειαζόταν το αεροδρόμιο. Αυτές είναι πρακτικές
μαυρογιαλούρων που, δυστυχώς, περισσεύουν στο δημόσιο βίο.
Θα μου πείτε για τους νόμους που πρέπει να σεβόμαστε και το Σωκράτη
που προτίμησε να πιεί το κώνειο παρά να τους παραβιάσει.
Όχι, δεν
πιστεύουμε, πια σ αυτήν τη θεωρία. Δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα
να έχει εξουσία του δεσμείν και λύειν στη ζωή μας.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση που μειώνει τους μισθούς
και τις συντάξεις, αυξάνει τη φορολογία, απαιτεί να είμαστε νομιμόφρονες
σ αυτόν τον παραλογισμό της και, επιπλέον, ξοδεύει ασύστολα το αίμα που
σωρεύει στα κρατικά ταμεία.
Και αυτό δεν αφορά μόνο την παρούσα
κυβέρνηση. Αλλά όλες. Από τη σημερινή είχαμε, απλώς, άλλες προσδοκίες
τις οποίες τις διέψευσε.
Η κοινωνία κουράστηκε, είναι αλήθεια, αλλά, αν δεν υπάρξει άμεση δική
της αντίδραση στα φαινόμενα αυτά, ελπίδα ανάκαμψης δεν θα προβάλλει από
πουθενά. Την άλλη φορά που θα καταληφθεί το πανεπιστήμιο ή κάποιος
άλλος δημόσιος ή, ακόμη και ιδιωτικός χώρος, να δείξουμε την ευαισθησία
μας.
Τέρμα η μαυρογιαλούρικη κοροϊδία ο Σύριζα ως κόμμα, να καταγγέλλει το
Συριζα ως κυβέρνηση.
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι...
πρόκειται για μια αισχρή
απάτη που προκαλεί τη νοημοσύνη μας.
Το κυβερνών κόμμα επικαλείται την αριστερά και εφαρμόζει μια άκρως
νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ας γίνει συνείδηση. Και ας αντιδράσουμε στην
απάτη. Είναι θέμα στοιχειώδους αξιοπρέπειας ενός λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου