Του ΤΑΣΟΥ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Η επιμονή της κυβέρνησης να αποκτήσει χρήσιμους
ηλίθιους για να επιβάλει διανομή των απωλειών στην ψηφοφορία της Βουλής
στο δεύτερο σετ των προαπαιτούμενων, με επιχειρήματα τύπου «ψηφίσατε το
Μνημόνιο», προϊδεάζει για το ύφος και την ποιότητα των πολιτικών
επιχειρημάτων. Ιδίως όταν συνοδεύεται από έλλειψη αυτοκριτικής για τη
στήριξη που ουδέποτε έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση Παπανδρέου ή
Σαμαρά-Βενιζέλου.
Ομως ο Τσίπρας έχει δίκιο όταν καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μιλήσουν για το Ασφαλιστικό και εκείνα άδικο όταν δεν αποδέχονται την πρόσκληση, έστω και αν οι λόγοι που το κάνει δεν είναι για να διασφαλίσει τις συντάξεις αλλά την μακροημέρευσή του στην εξουσία. Ως παλαιότεροι πολιτικοί, κάποιοι από τους επικεφαλής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα ’πρεπε να γνωρίζουν ότι στην πολιτική τα κίνητρα μετρούν ελάχιστα.
Καμία κυβέρνηση δεν είναι σε θέση μόνη της να αλλάξει την αρχιτεκτονική του συστήματος των συντάξεων που πρέπει να αλλάξει, καθώς το σύστημα που δημιουργήθηκε το 1935 με την ίδρυση του ΙΚΑ δεν είναι πλέον βιώσιμο. Σήμερα κανένα ταμείο δεν είναι σε θέση να κάνει προϋπολογισμό χωρίς γενναία υποστήριξη από το κράτος, οι τεράστιες κρατήσεις σκοτώνουν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας καθώς οι νέοι είναι «πνιγμένοι» από μισθούς-φυλακές γιγάντιων κρατήσεων για να πληρωθούν οι σημερινές συντάξεις.
Η κυβέρνηση έκανε ένα γενναίο βήμα αποδεχόμενη το πόρισμα της επιτροπής σοφών για αλλαγή της αρχιτεκτονικής του συστήματος, για να το βάλει «στα πόδια» βλέποντας ότι δεν αντέχει να το κάνει μόνη της.
Αλλά η αντιπολίτευση δεν πρότεινε κανένα σχέδιο για την ανανέωση της αρχιτεκτονικής του συστήματος:
Οι σημερινές αλλαγές κυοφορήθηκαν με νόμους και ρυθμίσεις (3863 και 3865) που σφραγίσθηκαν από τα κόμματα που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση και συμπληρώθηκαν με τους όρους αποδοχής της δανειακής σύμβασης, οι οποίοι περιλαμβάνουν και την περικοπή 1.9 δισ. ευρώ μέσα στον επόμενο χρόνο, και με τους οποίους συμφώνησε η αντιπολίτευση το καλοκαίρι.
Από αυτή την άποψη ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε άδικο όταν είπε πριν από δύο μέρες ότι το Ποτάμι μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση δεν ψήφισε το Μνημόνιο. Φυσικά και το ψήφισε. Για να μην φύγουμε από το ευρώ.
Γιατί το έκανε, όμως, στην πολιτική δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει:
Tι έκανε. Και κυρίως τι θα κάνει.
Γι' αυτό θα κριθεί.
Ομως ο Τσίπρας έχει δίκιο όταν καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μιλήσουν για το Ασφαλιστικό και εκείνα άδικο όταν δεν αποδέχονται την πρόσκληση, έστω και αν οι λόγοι που το κάνει δεν είναι για να διασφαλίσει τις συντάξεις αλλά την μακροημέρευσή του στην εξουσία. Ως παλαιότεροι πολιτικοί, κάποιοι από τους επικεφαλής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα ’πρεπε να γνωρίζουν ότι στην πολιτική τα κίνητρα μετρούν ελάχιστα.
Καμία κυβέρνηση δεν είναι σε θέση μόνη της να αλλάξει την αρχιτεκτονική του συστήματος των συντάξεων που πρέπει να αλλάξει, καθώς το σύστημα που δημιουργήθηκε το 1935 με την ίδρυση του ΙΚΑ δεν είναι πλέον βιώσιμο. Σήμερα κανένα ταμείο δεν είναι σε θέση να κάνει προϋπολογισμό χωρίς γενναία υποστήριξη από το κράτος, οι τεράστιες κρατήσεις σκοτώνουν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας καθώς οι νέοι είναι «πνιγμένοι» από μισθούς-φυλακές γιγάντιων κρατήσεων για να πληρωθούν οι σημερινές συντάξεις.
Η κυβέρνηση έκανε ένα γενναίο βήμα αποδεχόμενη το πόρισμα της επιτροπής σοφών για αλλαγή της αρχιτεκτονικής του συστήματος, για να το βάλει «στα πόδια» βλέποντας ότι δεν αντέχει να το κάνει μόνη της.
Αλλά η αντιπολίτευση δεν πρότεινε κανένα σχέδιο για την ανανέωση της αρχιτεκτονικής του συστήματος:
Οι σημερινές αλλαγές κυοφορήθηκαν με νόμους και ρυθμίσεις (3863 και 3865) που σφραγίσθηκαν από τα κόμματα που βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση και συμπληρώθηκαν με τους όρους αποδοχής της δανειακής σύμβασης, οι οποίοι περιλαμβάνουν και την περικοπή 1.9 δισ. ευρώ μέσα στον επόμενο χρόνο, και με τους οποίους συμφώνησε η αντιπολίτευση το καλοκαίρι.
Από αυτή την άποψη ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε άδικο όταν είπε πριν από δύο μέρες ότι το Ποτάμι μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση δεν ψήφισε το Μνημόνιο. Φυσικά και το ψήφισε. Για να μην φύγουμε από το ευρώ.
Γιατί το έκανε, όμως, στην πολιτική δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει:
Tι έκανε. Και κυρίως τι θα κάνει.
Γι' αυτό θα κριθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου