Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στη διαφαινόμενη
αλλαγή στάσης του τουρκικού κράτους απέναντι στο ζήτημα της αναγνώρισης
της Γενοκτονίας των Αρμενίων, αφού για πρώτη φορά ομάδες χιλιάδων
πολιτών διαδήλωσαν και τίμησαν τους νεκρούς της Γενοκτονίας, σε διάφορες
πόλεις, με πιο πολυάριθμη και με ιδιαίτερους συμβολισμούς την εκδήλωση
που έγινε στα Τιγρανακέρτα ή Αμιδα των Ελλήνων, στο Τιγρανακέρτ των
Αρμενίων και το Ντιγιαρμπακίρ των Κούρδων, των οποίων αποτελεί και
συμβολική πρωτεύουσα!
Μιλάμε για διαφαινόμενη αλλαγή στάσης της Αγκυρας απέναντι σ’ αυτό το
τεράστιας σημασίας ζήτημα, γιατί η αποδοχή από πλευράς των Αρχών αυτών
των εκδηλώσεων -τη στιγμή που έως πριν από λίγα χρόνια οποιαδήποτε
αναφορά στο θέμα της Γενοκτονίας ενεργοποιούσε τους εισαγγελείς, που
έστελναν στο εδώλιο του κατηγορουμένου τους «παραβάτες»- θα μπορούσε να
εκληφθεί και ως μια ντε φάκτο αναγνώρισή της!
Οσον αφορά τον ιδιαίτερο και μάλιστα διπλό συμβολισμό που έχει η
εκδήλωση στο Ντιγιαρμπακίρ, να υπογραμμίσουμε ότι οι Κούρδοι, που έχουν
αποδεχτεί ότι κάποιες κουρδικές φατρίες συμμετείχαν σε εγκλήματα
εναντίον των Ασσυρίων και των Αρμενίων, γίνονται πρωτοπόροι σ’ αυτόν τον
αγώνα, σε μια στιγμή που «παγώνει» ο ένοπλος αγώνας τους, στο πλαίσιο
της συμφωνίας που φέρεται ότι έχει επιτευχθεί μεταξύ Ερντογάν - Οτζαλάν
για πολιτική επίλυση του Κουρδικού.
Ο ίδιος ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ο οποίος έχει μπει στον κατάλογο που
δημοσίευσε το περιοδικό «ΤΙΜΕ» με τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους του
πλανήτη για το 2013, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για πιθανή
βράβευσή του με το Νόμπελ Ειρήνης σε περίπτωση επιτυχίας του
εγχειρήματος, έχει δηλώσει πρόσφατα ότι, όπως ο αγώνας που έδωσε τα
τελευταία 40 χρόνια δεν αφορούσε μόνο τους Κούρδους, έτσι και η ειρήνη
που επιδιώκει να πετύχει με την κατάπαυση του πυρός, την απόσυρση των
ανταρτών από τα εδάφη της τουρκικής επικράτειας και την αναθεώρηση του
τουρκικού συντάγματος αφορά όλους τους λαούς που υπέφεραν από τις
πολιτικές του τουρκικού κράτους, όπως είναι οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, οι
Λαζοί, οι Τσερκέζοι, οι Αραβες, οι Γεζιντί, οι Αλεβίτες και άλλοι!
Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ίσως η κυριότερη αιτία που
υποχρέωσε τον Ερντογάν και τον Οτζαλάν να αλλάξουν στάση και να
ακολουθήσουν τον δρόμο των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη κοινά
αποδεκτής λύσης είναι το γεγονός ότι η πολιτική της υπερδύναμης έχει
δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες, που κατέστησαν επιβεβλημένη την αλλαγή
της στάσης τους, και εννοούμε το θέμα της εκμετάλλευσης, ασφαλούς
μεταφοράς και διοχέτευσης των υδρογονανθράκων του Κιρκούκ αλλά και της
σπαρασσόμενης Συρίας στις διεθνείς αγορές, μέσω αγωγών που διέρχονται
από την Τουρκία.
Ομως, εκτός από το ζήτημα της εκμετάλλευσης και της μεταφοράς του
πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που κι αυτά έχουν σοβαρό ελληνικό
ενδιαφέρον, αυτό που πρέπει να απασχολήσει τα ελληνικά πολιτικά και
στρατηγικά μυαλά (sic) είναι το τι στην πραγματικότητα συνιστά η αλλαγή
στάσης της μιας και της άλλης πλευράς για μια σειρά από ζητήματα, πέραν
του κυρίαρχου, που είναι το Κουρδικό!
Εκτός από τη συμμετοχή των Κούρδων και των στελεχών του κουρδικού
απελευθερωτικού κινήματος στις εκδηλώσεις για την αναγνώριση της
Γενοκτονίας μέσα στην Τουρκία, τις οποίες, επαναλαμβάνουμε, δεν έσπευσε
να απαγορεύσει το τουρκικό κράτος, θα έχει τεράστια σημασία να δούμε σε
ποιον βαθμό θα καταφέρουν οι Κούρδοι να κερδίσουν τη συμπάθεια και τη
συστράτευση στον αγώνα για την απόκτηση και προάσπιση δικαιωμάτων των
λοιπών εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, κυρίως εκείνων που έως τώρα όχι
μόνο δεν ενδιαφέρονταν για τα δικαιώματά τους, αλλά αποτέλεσαν τη
«δύναμη κρούσης» του τουρκικού κράτους εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων,
Ασσυρίων, Αλεβιτών, Γεζιντί και τις τελευταίες δεκαετίες εναντίον των
Κούρδων!
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω εξελίξεων είναι περισσότερο από προφανές
ότι από τη μια πλευρά το κεμαλικό κράτος καταρρέει και από την άλλη η
έως χθες τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ γίνεται ένα νόμιμο κίνημα
εκδημοκρατισμού της Τουρκίας και απελευθέρωσης των Κούρδων, και ο καιρός
θα δείξει αν θα καταφέρει να εγκολπώσει και τις άλλες εθνικές,
εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, ασχέτως αν αυτές έως χθες ήταν
καταπιέζων ή καταπιεζόμενος, θύτης ή θύμα.
Προς στιγμήν, το κίνημα αυτό είναι κοντά στον αγώνα των Αρμενίων για δικαίωση*.
Αν υπάρχουν κάποιοι στην Ελλάδα που έχουν συγκρατήσει ότι στις
εξαγγελίες των Κούρδων για δικαίωση και συστράτευση στον κοινό αγώνα δεν
συμπεριλαμβάνονται οι Ελληνες, ας αναζητήσουν την απάντηση στο εγγύς
παρελθόν των ελληνικών κυβερνήσεων, και εκείνης του Σημίτη, που παρέδωσε
τον Απο στους Τούρκους, και των επομένων, που δεν βρήκαν το θάρρος να
ζητήσουν μια συγγνώμη!
*Οταν είχε ολοκληρωθεί το άρθρο, πληροφορηθήκαμε ότι το κουρδικό
Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) ζήτησε επίσημα από την τουρκική
κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου