ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δύοιν θάτερον

Toυ Γ.Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

2010: Οι αγορές αίρουν την εμπιστοσύνη τους. Παύουν να μας χρηματοδοτούν. Το δημόσιο χρέος συγκλονίζει την χώρα. Δεν επιδιώκεται - ολεθρίως - ίαση του πάσχοντος τμήματος. Οδηγούμεθα, έτσι, μοιρολατρικά, σε μόλυνση του όλου (!!!).

Δεν εξορθολογίζεται το δημόσιο. Εξακολουθούν να μισθοδοτούνται, φερ΄ειπείν, στην Βουλή όπως και στην κρατική τηλεόραση, χιλιάδες προνομιούχοι του κομματικού κατεστημένου. Τα βάρη του πελατειακού συστήματος δεν εξαλείφονται. Εκτοξεύονται, συνολικώς, στην κοινωνία. Οι συνθήκες εργασίας στο κράτος εξαθλιώνονται. Δημόσιοι λειτουργοί κύρους, όπως οι δικαστές, προσβάλλονται στην αξιοπρέπειά τους με μισθούς πείνας Οι συνθήκες υποδομής καθίστανται τριτοκοσμικές. Ο πληθυσμός, γενικώτερα, μάλιστα η ιδιωτική περιουσία, πλήττονται ανηλεώς. Η φορολογική επιδρομή είναι άνευ προηγουμένου. Και η φορολογία είναι έκθεσμη. Η έντιμη εκδοχή της προϋποθέτει αντίστοιχη ύλη. Άρα, κέρδος ή - πάντως - επαύξηση περιουσίας. Ελλείψει των προϋποθέσεων αυτών δεν έχουμε φορολογία. Έχουμε δήμευση.

Η καταρράκωση του βιοτικού επιπέδου έχει παραγάγει συνθήκες φθόνου. Ο ιδιωτικός τομέας, ανέκαθεν, υπήρξε ο ορθολογικώτερος. Εκείθεν, κυρίως, προήλθε η μεταπολεμική ανάπτυξη. Μ΄όλον τούτο, σήμερακαταδιώκεται θεσμικά και κοινωνικά. Ο πλούτος (όπου ακόμη υπάρχει) θεωρείται αδίκημα. Η, τυχόν, παράβαση του νόμου συνιστά επιβαρυντική περίσταση. 

Αποτέλεσμα: Κεφάλαια, δεξιότητες κάθε είδους, μετεγκαθίστανται στο εξωτερικό. Η Εστία (18 τρεχ.) πληροφορεί ότι στην Βουλγαρία Έλληνες κατέχουν το πρωτείο των (εκεί) επενδύσεων (!!!).

Ασυναρτησία επιτείνει την κατήφεια. Ανακοινώθηκε συγχώνευση των δύο μεγαλύτερων τραπεζών. Συνοδεύτηκε το νέο από πανηγυρισμούς. Η Τρόικα αρνήθηκε χρηματοδότηση. Το εγχείρημα απέτυχε. Νέοι πανηγυρισμοί ακολούθησαν (και) την αποτυχία (!!!). Αγωνιώδεις εμφανίζονται οι προσπάθειες αναχρηματοδότησης των τραπεζών. Λέγεται, ώστε να διατηρήσουν ιδιωτικό χαρακτήρα. Αλλ΄η "Εθνική" είναι -defacto- κρατική. Όλες, εξ άλλου, εργαλειοποιήθηκαν προς κάλυψη των κρατικών αναγκών (!!!). Ακόμη, η περιέλευση των τραπεζών, ουσιαστικά, στην Τρόικα (Τ.Χ.Σ.) θα επιτρέψει την εκείθεν φθηνότερη - μάλλον - εξαγορά, υπό σαφέστερες, μάλιστα, συνθήκες.

Στην αφετηρία της κρίσης έλειψε ηoοξυδερκής και στιβαρή προσωπικότης που θα ήταν δυνατόν ν' αντιληφθεί και να επιβάλλει το "δυοίν θάτερον". Ότι, δηλαδή, είτε ο δημόσιος τομέας, αμέσως, θα εξορθολογιζόταν, με απότμηση του πελατειακού του στοιχείου, είτε όλη η Ελλάς θα βούλιαζε. Η αναποφασιστικότης μας βούλιαξε το 2010 (!!!). Σήμερα, το μίγμα είναι εκρηκτικό. Και ο κ. Τσίπρας αποτελεί το φυτίλι. Είμεθα πανευρωπαϊκοί πρωταθλητές ανεργίας (Εστία 20.4.). Η έκδηλη ανάγκη εκσυγχρονισμού του κράτους εκλαμβάνεται από τους εκεί μισθοδοτούμενους ως απειλή. Αμφότερες οι ομάδες αυτές - άνεργοι και απειλούμενοι - αποτελούν δυστυχείς πολίτες. Προς αυτούς, μετ'αποτελεσμάτων, απευθύνεται ο κ. Τσίπρας. Τους τάζει ό,τι επιθυμούν. Άρα, ο κ. Τσίπρας γίνεται ισχυρός, επομένως και επικίνδυνος. Και εκμεταλλεύεται τηνεπικινδυνότητά του πολιτικά. Απειλεί κάθε, τυχόν, εδώ επενδυτή ως άρπαγα. Άρα, προ παντός, ναρκοθετεί την προσπάθεια προσέλκυσης κεφαλαίων.

Από ετών πολλών έχουμε κομματικοποιήσει τους θεσμούς. Σήμερα πληρώνουμε ακριβά το τίμημα (και) αυτής της στρέβλωσης.

Η φτώχεια δεν απέτρεψε την καλλιέργεια των ελληνικών αγρών από αλλοδαπούς, Πακιστανούς, κυρίως. Γεωργικά προϊόντα και σήμερα εισάγουμε, ακόμη και από την Κίνα (σκόρδα). Η εμπειρία ανοίγει δρόμους. Η εκτόνωση τηςογκούμενης κρίσης θ΄αρχίσει με αναγωγή στην γεωργική μας παράδοση. Εκείθεν, άλλωστε, πληθύνθηκαν και διαχύθηκαν στο κράτος οι αργόμισθοι. Επιτακτική, λοιπόν, προβάλλει η ανάγκη εκπόνησης ταχύρρυθμων προγραμμάτων γεωργοκτηνοτροφικήςεπανένταξης του πληθυσμού. Επί τέλους, καλλίτερα νοικοκύρης στο χωριό, παρά πεινασμένος άστεγος και, άρα, αναρχικός στην πόλη. Ετσι θ' αποτρέψουμε, τώρα, την κοινωνική έκρηξ

Συναφώς : ελαφρές βιομηχανίεςστους τόπους παραγωγής(π.χ. συσκευαστήρια) φέρουν, εγγενώς, μεγίστη προστιθέμενη αξία.

Έπειτα θα επανεκτιμήσουμε τις συνθήκες πνευματο-οικονομικής αναγέννησής μας. Τότε η Ελλάς δύναται να ξαναγίνει χώρα κοσμοπολίτις, Monaco, δηλαδή, του Αιγαίου.