"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ιατρικές σπουδές πριν το κώμα

 MD, επισκέπτη καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ
 
Τα satisfaction surveys στα πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι πολύ συχνά και αποσκοπούν να δώσουν στη διοίκηση του πανεπιστημίου μια ιδέα για το πώς βρίσκουν τις σπουδές τους (τις οποίες φυσικά συνήθως πληρώνουν). Περιττό να πω ότι στα έξι χρόνια μου στην Ιατρική Aθηνών ουδέποτε κάποιος μπήκε στον κόπο να ρωτήσει τους φοιτητές τι νομίζουν...  
 
Σε συνεργασία λοιπόν με το Hellenic Medical Forum UK και τον οργανισμό συμβουλευτικής και υποστήριξης σε θέματα ιατρικής εκπαίδευσης  και εργασίας στο εξωτερικό MeDynamic (www.medynamic.co.uk) πραγματοποιήσαμε μια έρευνα για την ικανοποίηση των ελλήνων γιατρών από την εκπαίδευση που έλαβαν ή λαμβάνουν στις ιατρικές σχολές της Ελλάδας.
 
Η ανταπόκριση στη μελέτη ήταν εντυπωσιακή, με περισσότερους από 600 συμμετέχοντες να απαντούν στις εννέα απλές ερωτήσεις (μέθοδος πολλαπλής επιλογής) του ανώνυμου ερωτηματολογίου. Η πλειονότητα των συμμετεχόντων προερχόταν από την Ιατρική Αθηνών (γύρω στο 70%), αφού πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε μέγεθος Ιατρική Σχολή της χώρας, με το 50% να είναι απόφοιτοι και το υπόλοιπο ενεργοί φοιτητές.  
 
Ενας στους δύο λοιπόν γιατρούς  (48%) θεωρεί ότι στο σύνολό της η εκπαίδευση που έλαβε ήταν ανεπαρκής ή κατώτερη των προσδοκιών. Οταν μάλιστα ρωτήσαμε ειδικά για το επίπεδο της κλινικής εκπαίδευσης (το πρακτικό κομμάτι, δηλαδή, που πραγματοποιείται στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία), ποσοστό 54% των συμμετεχόντων δήλωσε μάλλον απογοητευμένο με το επίπεδο. Εκεί όμως όπου τα αποτελέσματα είναι πραγματικά αποκαρδιωτικά είναι στις ευκαιρίες για έρευνα και στην υποστήριξη από το ακαδημαϊκό προσωπικό κατά τη διάρκεια των σπουδών. Στην ερώτηση «κατά πόσο σας δόθηκαν ευκαιρίες για έρευνα κατά τη διάρκεια των σπουδών σας;» η συντριπτική πλειονότητα (περίπου 78%) τις χαρακτήρισε από φτωχές έως ανύπαρκτες. Παρόμοιο το σκηνικό και στην ερώτηση για το «κατά πόσο είχατε την υποστήριξη που χρειαζόσασταν από τον ακαδημαϊκό σας περίγυρο κατά τη διάρκεια των σπουδών σας», όπου μόνο ένα 16% των ερωτηθέντων θεώρησε ότι είχε την υποστήριξη που χρειαζόταν ενώ το υπόλοιπο 84% θεώρησε ότι δεν είχε την υποστήριξη που θα έπρεπε.

Τα παραπάνω αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους - και, δυστυχώς, φανερώνουν μια εικόνα που πρέπει να μας προβληματίσει όλους, ειδικά μάλιστα εκείνους που έχουν θέσεις ευθύνης στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Τα χαμηλά επίπεδα ικανοποίησης των εκπαιδευομένων καθρεφτίζουν τις εσωτερικές ανεπάρκειες και την πιθανή αναποτελεσματικότητα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που κοστίζει πολλά και προσφέρει λίγα, αφού αδυνατεί να προσαρμοστεί στα σύγχρονα διεθνή δεδομένα και να αλλάξει. 
 
Από όλα τα παραπάνω όμως το πιο ανησυχητικό, κατά τη γνώμη μου, είναι πόσο δύσκολη φαίνεται να είναι η συμμετοχή φοιτητών στην επιστημονική έρευνα. Πώς περιμένουμε την ανάπτυξη της καινοτομίας και της έρευνας, αν δεν δίνουμε τη δυνατότητα σε αυτούς που αποτελούν το μέλλον της Ιατρικής να ασχοληθούν με αυτήν; Πώς περιμένουμε να βγούμε από την κρίση χωρίς να εκπαιδεύουμε το μέλλον αυτής της χώρας σωστά και με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και με την αναγκαία υποστήριξη και καθοδήγηση;
 
Βέβαια, υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις: γιατροί-δάσκαλοι που φαίνεται να σηκώνουν μόνοι το βάρος της εκπαίδευσης των νέων γιατρών, αλλά προφανώς ένα σοβαρό εκπαιδευτικό σύστημα διεθνούς επιπέδου δεν μπορεί να βασίζεται σε εξαιρέσεις.
 
Η προαναφερθείσα μελέτη προφανώς δεν είναι τέλεια και έχει όλους εκείνους τους περιορισμούς που μπορεί να έχει μια δειγματοληπτική μελέτη. Σκοπός μας ήταν να αποτυπώσουμε μια γενική εικόνα και περισσότερο να προβληματίσουμε τους υπευθύνους, αλλά και να δείξουμε ότι με περίπου 300 ευρώ (όσο δηλαδή κόστισε αυτή η μελέτη) και λίγη προσωπική διάθεση μπορείς να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα για το πού βαδίζεις ως εκπαιδευτικό ίδρυμα. Θα χαιρόμασταν να βλέπαμε το ίδιο το Πανεπιστήμιο να επαναλαμβάνει μια παρόμοια μελέτη σε μεγαλύτερο δείγμα φοιτητών και αποφοίτων για να αποτυπώσει τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού προγράμματος και πώς το φαντάζονται οι ίδιοι οι φοιτητές του. Οχι μόνο οι συνδικαλιστές του, αλλά όλοι όσοι δουλεύουν σκληρά για να τελειώσουν ένα πανεπιστήμιο που σήμερα φαίνεται να τους αγνοεί...

ΥΓ: Τα πλήρη στοιχεία της έρευνας καθώς και τα αναλυτικά γραφήματα θα είναι σύντομα διαθέσιμα από τον ιστότοπο του οργανισμού MeDynamic (www.medynamic.co.uk).

Δεν υπάρχουν σχόλια: