Εν όψει της εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» υπό του Ιωάννη Μεταξά, του τρισμέγιστου αυτού ηγέτη, ο οποίος παρά τις τότε διεθνείς συμμαχίες του προέταξε έναντι όλων το πρώτιστο εθνικό συμφέρον, προασπίζοντας το κύρος της πατρίδας μας καθώς και την εθνική μας αξιοπρέπεια στην Ιστορία, σήμερα οφείλουμε να επισκοπήσουμε στοιχειωδώς τη σύγχρονη Ιστορία και να διαγνώσουμε με ενάργεια πού οφείλεται ο σημερινός έσχατος ανθελληνισμός της αστικής δημοκρατίας μας.
Επί των ημερών μας ζούμε αδιαμφισβήτητα τον παραλογισμό του καθολικού αφελληνισμού και την παραχάραξη της Ιστορίας υπό έναν αριστερεπώνυμο κατεστημένο ιδεολογικό εσμό, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, αφενός έχει καταλάβει τις καίριες θέσεις εις τον ελληνικό κρατικό μηχανισμό, εξ ετέρου συνιστά τη θεραπαινίδα της νεοπαγούς παγκοσμιοποίησης και της καινοφανούς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Η παρά φύσιν αυτή σύμμειξη του πολιτισμικού μαρξισμού με τον ακραιφνή νεοφιλελευθερισμό δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα εθνικά μηδενιστικής και κοινωνικά ισοπεδωτικής πολιτικής, η οποία αφενός προλειάνει το έδαφος προς την καλλιέργεια εσκεμμένης λήθης προς την ιστορική αλήθεια του παρελθόντος διά του δήθεν πολύφερνου αποδομητικού συσχετισμού των γεγονότων και εξ ετέρου κιβδηλοποιεί την Ιστορία, διά της διαστρεβλώσεως της αληθείας και την αυθαίρετη προσαρμογή της προς τις εκάστοτε κομματικές αγκυλώσεις και πολιτικές ιδεοληψίες.
Το εγγενές μίσος των υπαρχόντων κοινοβουλευτικών εν γένει κομμάτων προς τον Ελληνισμό, δηλονότι η φοβία της Κεντροδεξιάς και ο ταυτόχρονος επονείδιστος ανθελληνισμός της Αριστεράς, ακόμη και επί των ημερών μας όπου διακυβεύονται πολλαχώς η εθνική μας κυριαρχία και η πολιτισμική μας ιδιοπροσωπία, αποτελούν συμπτώματα παρακμιακής αποσύνθεσης του έθνους, τα οποία μας άγουν εις το συμπέρασμα ότι η Ελλάς πνέει τα λοίσθια.
Εν κατακλείδι, αληθές είναι ότι...
ζητείται ηγέτης αναλόγου βεληνεκούς και διαμετρήματος, ο οποίος θα προτάσσει, έναντι απάντων, το εθνικό δημόσιο συμφέρον πέρα από τις ιδιοτελείς μικροπολιτικές του σκοπιμότητες, θυσιάζοντας όποια συμμαχία υπέρ πίστεως και πατρίδας, όχι, εις τον αντίποδα, εντεταλμένο υποχείριο – ανδράποδο, των συμμαχικών δυνάμεων, που απεμπολεί το εθνικό συμφέρον χάριν ατομικών ανταλλαγμάτων, όπως συμβαίνει ανυπερθέτως επί των ημερών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου