Ο λαός είναι γενναίος αλλά οι ηγεσίες δεν ακολουθούν πάντα τα χνάρια του, όπως έγινε το 1940
Ίμια. Ο λαός δεν ήθελε να κατεβάσουμε τη σημαία. Η κυβέρνηση του Σημίτη το ήθελε και το έκανε.
Οτσαλάν. Ο λαός δεν ήθελε να παραδώσουμε τον Κούρδο ηγέτη αλλά και ικέτη ασύλου στους βάρβαρους διώκτες του. Η κυβέρνηση του Σημίτη το έκανε.
Μακεδονία. Ο λαός δεν ήθελε να χαρίσουμε το όνομα της Μακεδονίας, «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς. Η κυβέρνηση του Τσίπρα το ήθελε και το έκανε.
Ισλαμικός εποικισμός. Ο λαός δεν θέλει να μετατραπεί η πατρίδα μας σε χοτ σποτ και να χαρίζουμε τα στρατόπεδα που φέρουν ονόματα ηρώων στους ισλαμιστές εποίκους. Οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. το πράττουν.
28η Οκτωβρίου 1940. Ο λαός δεν ήθελε να σκύψουμε το κεφάλι στους Ιταλούς που ήθελαν γην και ύδωρ. Ο Ιωάννης Μεταξάς (φωτό) ήθελε το ίδιο. Είπε ΟΧΙ στις αξιώσεις τους και αντί να σκύψει το κεφάλι στους Ιταλούς έσπασε το δικό τους.
Γι’ αυτό η μεταπολεμική, ξενόδουλη αναξιοκρατία (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ορισμένων «συστημικών» πολιτικών) προσπαθεί να μειώσει τη λάμψη του εθνικού και πατριωτικού άστρου του Ιωάννη Μεταξά.
Για το τέλος κάτι που αξίζει να ελέγξετε και να επιβεβαιώσετε εσείς, με τα ματάκια σας: τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε εναντίον του Μεταξά και η Αριστερά και το πανέρι με τα σάπια φρούτα του παλαιοκομματισμού είναι τάλε κουάλε, φτυστά (και για φτύσιμο, βέβαια) με...
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου και ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου