Οι εταιρείες διαχείρισης "κόκκινων" δανείων επιτελούν ένα σημαντικό έργο εξυγίανσης των τραπεζών και της οικονομίας.
Μια τέτοια επιχείρηση π.χ. αγοράζει ένα πακέτο ληξιπρόθεσμων οφειλών στο 8%, το 18%, ή το 58% της ονομαστικής τους αξίας, ανάλογα με την ποιότητα των οφειλετών και των δανείων.
Για δάνεια π.χ. 100 εκατ. προσφέρει 8 εκατ. Στη συνέχεια πάει στους οφειλέτες και διαπραγματεύεται. Π.χ. πάει σε κάποιον που χρωστάει 100 χιλ. για ένα δάνειο που αυτή έχει αγοράσει στις 8 χιλ. και του προτείνει να πληρώσει 50, 25, 15 ή έστω 9 χιλιάδες για να απαλλαγεί των υποχρεώσεών του. Κάποιοι θα συμβιβαστούν και κάποιοι όχι. Από τις εισπράξεις αυτές ελπίζει πως θα αποκομίσει τα κεφάλαια που επένδυσε και κέρδη.
Κάποιοι ρωτούν γιατί δεν κάνουν οι ίδιες οι τράπεζες αυτή τη δουλειά και πουλάνε τα "κόκκινα" δάνεια σε τέτοιου είδους εταιρείες;
Είναι απλό. Οι τράπεζες χρειάζεται να αποβάλουν γρήγορα από τους ισολογισμούς τους "κόκκινα" δάνεια, το ύψος των οποίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί και άρα δεν μπορεί να προσδιοριστεί και η αξιοπιστία της τράπεζας, όταν χρειάζεται να δανειστεί ή να κάνει αύξηση κεφαλαίου. Άρα δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της...
Κάποιοι άλλοι απορούν επίσης γιατί κατά την πώληση των "κόκκινων" δανείων από τις τράπεζες στις εταιρείες διαχείρισης σε ένα κλάσμα της αξίας τους, να μην έχει δικαίωμα ο οφειλέτης να αγοράσει ο ίδιος το χρέος του.
Τούτα αποτελούν αριστερίστικα φληναφήματα για νήπια...
Ο λόγος είναι απλός. Αν συνέβαινε αυτό...
κανένας δεν θα πλήρωνε τα χρέη του και άρα κανένας δεν θα δάνειζε τα χρήματά του.
Δεν θα υπήρχαν τράπεζες, επιτόκια, μετοχές, εταιρείες και το 99% αυτού που αποκαλούμε οικονομική δραστηριότητα. Θα ζούσαμε στα δένδρα τρώγοντας μπανάνες και κυνηγώντας λαγούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου