To MANOY BOYΛΑΡΙΝΟΥ
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα ότι υπήρχε «Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος» και άρα δεν γνώριζα ούτε ότι πρόκειται για έναν «συλλογικό φορέα των εικαστικών καλλιτεχνών που είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού» ούτε ότι «εκ του νόμου είναι ο επίσημος σύμβουλος του κράτους για την τέχνη στους δημόσιους χώρους». Προφανώς κακώς, γιατί θα έπρεπε να γνωρίζω ποιον να ευχαριστήσω για τα έργα τέχνης που κοσμούν τον δημόσιο χώρο και τα οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολο να τα ξεχωρίσεις από παρατημένα μπάζα (αν είσαι ντουβάρι από εικαστικής απόψεως εννοώ).
Ευτυχώς, χάρη στα εγκαίνια του καινούργιου γηπέδου της ΑΕΚ και εγώ και πολλοί συμπολίτες όχι μόνο μάθαμε ότι υπάρχει το επιμελητήριο αλλά και ότι είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο σε θέματα που έχουν να κάνουν με την πρόκληση γειτονικών χωρών.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ στήθηκε ένας μεγάλος δικέφαλος αετός ο οποίος στέκεται (ή έχει αρπάξει με τα νύχια του) έναν τρούλο σαν τον κεντρικό της Αγιά-Σοφιάς. Το θέαμα σόκαρε τους Επιμελητές οι οποίοι εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία ζητούν να φύγει το γλυπτό επειδή (μεταξύ άλλων) ο «σχεδιασμός και η υλοποίηση παραπέμπουν στα πλαίσια της επιθετικής τρομολαγνείας που εμποτίζει πολλές πτυχές του οπτικού πολιτισμού της εποχής μας», επειδή «προάγει την επιθετικότητα, την ποδοσφαιρική αντιπαλότητα και αποτελεί σημείο που εύκολα μπορεί να προτρέψει και να αναπτύξει την οπαδική βία και τον χουλιγκανισμό» και επειδή «υπάρχει ο κίνδυνος να κινητοποιήσει εθνικιστικά αντανακλαστικά, αισθήματα αλυτρωτισμού ή να θεωρηθεί ευθέως επιθετικό σύμβολο και να τροφοδοτήσει την επιχειρηματολογία της άλλης πλευράς σε μιαν εποχή ιδιαίτερης έντασης στα εθνικά ζητήματα».
Όλα τα επιχειρήματα είναι σπουδαία, με σπουδαιότερο -επιτρέψτε μου να πω- το τελευταίο, καθώς είναι πραγματικά απαράδεκτο να προκαλούμε τους γείτονες σε μια εποχή «ιδιαίτερης έντασης» (και όχι ιδιαίτερων προκλήσεων από τους αφιονισμένους Τούρκους πολιτικούς και δημοσιογράφους, όπως θα μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση κάποιος που στερείται καλλιτεχνικής ευαισθησίας και πιθανότατα δεν είναι με τον Άνθρωπο). Κάπως έτσι άλλωστε προκαλούν και τους άντρες οι γυναίκες που κυκλοφορούν προκλητικά ντυμένες με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Κάποιος κακόπιστος μπορεί να παρατηρήσει ότι ο δικέφαλος αετός (που ουδέποτε υπήρξε σύμβολο ειρήνης όπως πχ το περιστέρι) είναι το σήμα της ΑΕΚ η οποία ιδρύθηκε από Έλληνες που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη και εκδιώχθηκαν με τη βία από τους Τούρκους, αλλά νομίζω πως καλό είναι να μη χάνουμε τον χρόνο μας με ανούσιες λεπτομέρειες.
Κάποιος άλλος, ακόμα πιο κακόπιστος, μπορεί να παρατηρήσει ότι πιθανότατα το βασικό πρόβλημα του «Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος» είναι ότι ο γλύπτης δεν είναι Έλληνας και γι’ αυτό άλλωστε οι Επιμελητές δεν διστάζουν να περιγράψουν την συνολικό έργο του γλύπτη «οριακά καλλιτεχνικό». Αυτά όμως είναι αστειότητες ανθρώπων που όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν τη σπουδαιότητα του επιμελητηρίου αλλά μπορεί και να πιστεύουν ότι τέχνη με τη χρηματοδότηση και την επίβλεψη του κράτους είναι δημοσιοϋπαλληλία.
Στην πραγματικότητα, κι αφού το Επιμελητήριο ενοχλείται, το γλυπτό αναγκαστικά πρέπει να φύγει από τη θέση του. Και επειδή δεν πρέπει ο χώρος να μείνει χωρίς ένα κάποιο καλλιτεχνικό στίγμα κάποιου (Έλληνα φυσικά) καλλιτέχνη, προτείνω 10 ιδέες για το γλυπτό που θα πάρει τη θέση του δικέφαλου αετού και θα σέβεται τις ευαισθησίες των μελών του Επιμελητηρίου.
1. Ένας δικέφαλος αετός που στοργικά στο ένα πόδι θα κρατάει τον σταυρό και στο άλλο την ημισέληνο. Το ένα κεφάλι θα είναι βαμμένο στα χρώματα της τουρκικής σημαίας και το άλλο στα χρώματα της ελληνικής (ή του Βυζαντίου αν δεν θέλουμε να χρησιμοποιηθούν τα χρώματα της ελληνικής σημαίας που μπορεί να προκαλέσει την απέναντι πλευρά)
2. Μια δικέφαλη πέρδικα η οποία στοργικά θα κλωσά τα αυγά της τα οποία θα είναι βαμμένα στα χρώματα της Τουρκίας και της Ελλάδας
3. Έναν Τούρκο στρατιώτη του Κεμάλ να αποχαιρετά δακρυσμένος έναν μικρασιάτη πρόσφυγα ο οποίος ξεκινά το ταξίδι του για την Ελλάδα.
4. Τα δάχτυλα δυο χεριών να σχηματίζουν μια καρδιά και από κάτω τις λέξεις ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
5. Μια προτομή του Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν (ως ένδειξη καλής θέλησης στους γείτονες).
6. Ένα δικέφαλο περιστέρι πάνω στο σήμα της Ειρήνης (εδώ θα απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή ο καλλιτέχνης, αν είναι σύντροφος, να μην το μπερδέψει με το σήμα της Μερσεντές)
7. Μια...
σιδηροκατασκευή απροσδιόριστου σχήματος η οποία θα συμβολίζει την ενδοσκοπική ενατένιση της εσωτερικής πορείας του ατόμου-γραναζιού στο δυστοπικό περιβάλλον μιας μετακαπιταλιστικής συνειδητότητας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την επικίνδυνη επιθυμία για νίκη στον αθλητισμό.
8. Έναν/μία/ένα τρανστζέντερ νάνο/α μπασκετμπολίστα, σύμβολο της συμπεριληπτικότητας την οποία πρέπει να προωθεί ο αθλητισμός.
9. Άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη να κρατά τη σημαία του ουράνιου τόξου.
Κι επειδή καταλαβαίνω ότι σε όλα τα παραπάνω μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις, για τελευταιό άφησα κάτι που όλους μας ενώνει και που θα ήταν τιμή για την ΑΕΚ να φιλοξενήσει στο νέο της γήπεδο:
10. Το συγκλονιστικό μνημείο των πεσόντων της ΕΡΤ. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου