Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ
Το επίπεδο εξοικείωσης της ελληνικής κοινωνίας με τις νέες τεχνολογίες είναι σαφώς ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει μία τέτοια οξεία και παρατεταμένη κρίση, όπως αυτή που περνάει η χώρα μας μαζί με τον πλανήτη. Ουσιαστικά, πλέον, η συντριπτική πλειονότητα των κινήσεών μας πρέπει να γίνεται μόνο διαδικτυακά. Ωστόσο, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό το 2018 είναι 31,8%, και αυτό είναι σαφές πως «εμπεριέχει» άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και άρα μη εξοικείωση με τις νέες τεχνολογικές δεξιότητες.
Το επίπεδο εξοικείωσης της ελληνικής κοινωνίας με τις νέες τεχνολογίες είναι σαφώς ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει μία τέτοια οξεία και παρατεταμένη κρίση, όπως αυτή που περνάει η χώρα μας μαζί με τον πλανήτη. Ουσιαστικά, πλέον, η συντριπτική πλειονότητα των κινήσεών μας πρέπει να γίνεται μόνο διαδικτυακά. Ωστόσο, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό το 2018 είναι 31,8%, και αυτό είναι σαφές πως «εμπεριέχει» άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και άρα μη εξοικείωση με τις νέες τεχνολογικές δεξιότητες.
Ως προς τα ποσοστά της ευρυζωνικότητας, κατά μέσον όρο το 78,5% των νοικοκυριών στην Ελλάδα έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο από το σπίτι του, ποσοστό που εύλογα διαφέρει ανάλογα με τη γεωγραφική κατανομή. Ενδεικτικά στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη το ποσοστό είναι 68,8%.
Και το χάσμα σχετίζεται και με την ηλικία, καθώς ο τεχνολογικός αναλφαβητισμός είναι πολύ πιο ευκρινής στα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, οι μορφωτικές και επαγγελματικές δεξιότητες των οποίων βασίζονται σε μία εκπαίδευση προηγούμενων δεκαετιών.
Για παράδειγμα, δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να χειριστούν τα νέα τεχνολογικά εργαλεία που τους επιτρέπουν να διδάξουν εξ αποστάσεως τους μαθητές τους. Ετσι, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε από όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους να γνωρίζουν πώς, μέσω Διαδικτύου, θα μπορέσουν να πληρώσουν το ενοίκιό τους ή τις όποιες άλλες υποχρεώσεις τους, ώστε να αποφύγουν τη διά ζώσης συναλλαγή στην τράπεζα. Την ίδια στιγμή, η τεχνολογική περιθωριοποίηση και ο στιγματισμός ενισχύει τις ανασφάλειες και τις φοβίες των ανθρώπων αυτών, που πρέπει να προστρέξουν σε κάποιον για τα στοιχειώδη.
Θεσμικά, η ελληνική πολιτεία δεν είχε έως τώρα μεριμνήσει ώστε, με εύκολο για τις ψηφιακά ευπαθείς ομάδες, να δίνει λύσεις στα ζητήματα που ανακύπτουν.
Από την άλλη, όσοι κούνησαν το δάχτυλο σε ανήμπορους ανθρώπους...
Και το χάσμα σχετίζεται και με την ηλικία, καθώς ο τεχνολογικός αναλφαβητισμός είναι πολύ πιο ευκρινής στα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, οι μορφωτικές και επαγγελματικές δεξιότητες των οποίων βασίζονται σε μία εκπαίδευση προηγούμενων δεκαετιών.
Για παράδειγμα, δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να χειριστούν τα νέα τεχνολογικά εργαλεία που τους επιτρέπουν να διδάξουν εξ αποστάσεως τους μαθητές τους. Ετσι, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε από όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους να γνωρίζουν πώς, μέσω Διαδικτύου, θα μπορέσουν να πληρώσουν το ενοίκιό τους ή τις όποιες άλλες υποχρεώσεις τους, ώστε να αποφύγουν τη διά ζώσης συναλλαγή στην τράπεζα. Την ίδια στιγμή, η τεχνολογική περιθωριοποίηση και ο στιγματισμός ενισχύει τις ανασφάλειες και τις φοβίες των ανθρώπων αυτών, που πρέπει να προστρέξουν σε κάποιον για τα στοιχειώδη.
Θεσμικά, η ελληνική πολιτεία δεν είχε έως τώρα μεριμνήσει ώστε, με εύκολο για τις ψηφιακά ευπαθείς ομάδες, να δίνει λύσεις στα ζητήματα που ανακύπτουν.
Από την άλλη, όσοι κούνησαν το δάχτυλο σε ανήμπορους ανθρώπους...
το έκαναν μεν για καλό σκοπό –ναι, «μένουμε σπίτι» μέχρι να αποφασιστεί η άρση των μέτρων– αλλά με λάθος τρόπο.
Ας αφήσουν τα μαθήματα από τη διαδικτυακή τους απόσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου