Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο κορωνοϊός μάς φέρθηκε εγωιστικά. Οχι μόνο διεκδίκησε και πέτυχε την αποκλειστικότητα του ενδιαφέροντός μας για πάνω από τρεις μήνες έως σήμερα, αλλά μας υποχρέωσε να αλλάξουμε και τρόπο ζωής. Πριν στερηθούμε τη φασαρία της Ανάστασης, είχαμε στερηθεί το καθημερινό σουλάτσο, είτε ποδαράτο είτε καθιστικό, ρουφώντας το φρέντο με το καλαμάκι μέχρι να κρουσταλλιάσει ο αφρός του. Το βέβαιο είναι ότι μας ανάγκασε να συγκεντρωθούμε στη συμπεριφορά του και στην περιφορά του από σώμα σε σώμα. Δεν θυμάμαι άλλοτε να είμαστε τόσο συγκεντρωμένοι στην ανάγνωση κειμένου. Και μη μου πείτε για την κρίση, διότι τότε ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του και όλοι μαζί ήμασταν θυμωμένοι. Ούτε να θυμώσουμε δεν μας άφησε ο εγωιστής ο κορωνοϊός. Και το χειρότερο, μας ανάγκασε να πειθαρχήσουμε, να κάνουμε αυτό που σιχαινόμαστε περισσότερο, τόσο, που φτάνουμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναρωτιόμαστε αν το πρόσωπο που βλέπουμε είναι το δικό μας.
Ο κορωνοϊός μάς φέρθηκε εγωιστικά. Οχι μόνο διεκδίκησε και πέτυχε την αποκλειστικότητα του ενδιαφέροντός μας για πάνω από τρεις μήνες έως σήμερα, αλλά μας υποχρέωσε να αλλάξουμε και τρόπο ζωής. Πριν στερηθούμε τη φασαρία της Ανάστασης, είχαμε στερηθεί το καθημερινό σουλάτσο, είτε ποδαράτο είτε καθιστικό, ρουφώντας το φρέντο με το καλαμάκι μέχρι να κρουσταλλιάσει ο αφρός του. Το βέβαιο είναι ότι μας ανάγκασε να συγκεντρωθούμε στη συμπεριφορά του και στην περιφορά του από σώμα σε σώμα. Δεν θυμάμαι άλλοτε να είμαστε τόσο συγκεντρωμένοι στην ανάγνωση κειμένου. Και μη μου πείτε για την κρίση, διότι τότε ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του και όλοι μαζί ήμασταν θυμωμένοι. Ούτε να θυμώσουμε δεν μας άφησε ο εγωιστής ο κορωνοϊός. Και το χειρότερο, μας ανάγκασε να πειθαρχήσουμε, να κάνουμε αυτό που σιχαινόμαστε περισσότερο, τόσο, που φτάνουμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναρωτιόμαστε αν το πρόσωπο που βλέπουμε είναι το δικό μας.
Με δύο τρόπους μάς χτύπησε ο κορωνοϊός.
Πρώτον, μας ανάγκασε να συγκεντρωθούμε, να ακούμε κάθε απόγευμα στις έξι τις εκθέσεις του κ. Τσιόδρα, και, δεύτερον, μας ανάγκασε να πειθαρχήσουμε.
Σε πείσμα των προβλέψεων, τα καταφέραμε. Οπως το καλοκαίρι εκείνο του 2004 που καταφέραμε δύο θριάμβους εναντίον του ίδιου μας του εαυτού. Και Euro κερδίσαμε και Ολυμπιακούς οργανώσαμε. Την άνοιξη του 2020 συγκεντρωθήκαμε, πειθαρχήσαμε και τον αντιμετωπίσαμε τον κορωνοϊό. Ο εγωισμός του ταπεινώθηκε από αυτούς που κανείς δεν το περίμενε.
Σε πείσμα των προβλέψεων, τα καταφέραμε. Οπως το καλοκαίρι εκείνο του 2004 που καταφέραμε δύο θριάμβους εναντίον του ίδιου μας του εαυτού. Και Euro κερδίσαμε και Ολυμπιακούς οργανώσαμε. Την άνοιξη του 2020 συγκεντρωθήκαμε, πειθαρχήσαμε και τον αντιμετωπίσαμε τον κορωνοϊό. Ο εγωισμός του ταπεινώθηκε από αυτούς που κανείς δεν το περίμενε.
Ποιος ο λόγος να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι; Και ποιος ο λόγος να συνεχίσουμε να πειθαρχούμε στις οδηγίες περί απόστασης;
Εξάλλου, η παράδοση ορίζει ότι σε εμάς όλα αρχίζουν και όλα τελειώνουν με μια συναυλία. Και τη συναυλία την έκανε η Αλκηστις Πρωτοψάλτη στους δρόμους της Αθήνας. Η αλήθεια είναι ότι αν την άκουγα έξω από το παράθυρό μου, θα κουκουλωνόμουνα, όμως αυτό είναι δικό μου πρόβλημα. Θα μου πείτε, έχει και η επιστροφή στην κανονικότητα τις λακκούβες της.
Πόσοι πιστεύουν ειλικρινά ότι η άρση των περιορισμών θα είναι «σταδιακή»;
Πόσοι πιστεύουν ειλικρινά ότι η άρση των περιορισμών θα είναι «σταδιακή»;
Αρκεί ένας απλός περίπατος στην Αθήνα για να καταλάβουν τι σημαίνει.
Αρκετά συγκεντρωθήκαμε, αρκετά πειθαρχήσαμε, άσ’ τον εγωιστή να πάει από κει που ’ρθε και εμείς θα κάνουμε ό,τι ξέρουμε. Κανείς δεν νοιάζεται για τις αποστάσεις εδώ και μερικές ημέρες.
Θα μου πείτε, για ποιες αποστάσεις μιλάω στα υποτυπώδη πεζοδρόμια της Αθήνας;
Και στο κάτω κάτω...
έχουμε τα δίκια μας.
Ποιος είναι πιο εγωιστής, ο κορωνοϊός ή εμείς;
Εχουμε και εμείς τον εγωισμό μας. Τον μαζέψαμε, τον περιορίσαμε, αλλά μη μας ζητάς να τον εξαφανίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου