ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Οχι άλλη Γκρέτα…

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
 

Την Πατρίδα την αγαπάς ολόκληρη. Αγαπάς τα αδέρφια σου που απαρτίζουν το Έθνος σου και κάθε καλό άνθρωπο. Αγαπάς και προστατεύεις την πολιτιστική της κληρονομιά, τα μνημεία της, τη γη και τις θάλασσές της, τα βουνά και τα δάση, τον πλούτο της χλωρίδας και της πανίδας της.

    Δεν υπάρχει πατριωτισμός α λα καρτ. Δεν μπορείς να ενδιαφέρεσαι για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και να αδιαφορείς για την ευημερία των εργαζομένων, των γυναικών, των ηλικιωμένων, των παιδιών, των όποιων αδυνάμων.

Αντίστοιχα, δεν μπορείς να κόπτεσαι για την «κλιματική αλλαγή», τα πουλάκια, τα ζώα και να μη δίνεις δεκάρα για την υπονόμευση της επιβίωσης του Έθνους σου, να δακρύζεις και να ωρύεσαι για τις φώκιες και να γράφεις στους δίδυμους αδένες σου τους ανθρώπους του λαού σου.  

Υποκριτές όσοι αγωνιούν, τάχα, για την επιβίωση του gay κουτσού πιτσιλωτού λαγού, αλλά δεν τους ενδιαφέρει αν από την υπογεννητικότητα και τον ισλαμικό εποικισμό χαθούν οι Ελληνες και γίνουμε Χετταίοι.

Σήμερα μια αυτιστική έφηβη, με διάφορα προβλήματα, την οποία προφανέστατα χειραγωγούν και εκμεταλλεύονται πρώτα οι γονείς της και ένα ολόκληρο «πολιτικά ορθό» σύστημα, το οποίο χρηματοδοτείται από τα ίδια κέντρα, έχει γίνει ιερή αγελάδα όλου του ηλίθιου ανακυκλωμένου αριστερισμού και κάποιων νεοφιλελέδων, που δεν διαφέρουν και πολύ.  

Οι ύβρεις και οι συκοφαντίες σε όσους λοιδορούν το προφανές γελοίον του πράγματος πάνε σύννεφο. Ακόμη και η Σώτη Τριανταφύλλου αποφάσισε να προμοτάρει λίγη Γκρέτα και να χαρακτηρίσει περίπου αούγκανους όσους αμφισβητούν την ατζέντα και την αγιότητα αυτής της θλιβερής και προβληματικής απάτης. Φαίνεται, η γενναιότητά της κόντρα στο λερό ρεύμα εξαντλήθηκε, στόμωσε πια από τις επιθέσεις των παλιών της φίλων.
 

Λοιπόν, το τι μπίζνα έχει στηθεί πάνω στην «υπερθέρμανση» του πλανήτη, που τώρα λειάνθηκε σε «κλιματική αλλαγή», και ποιας προέλευσης και στόχευσης είναι βγάζει μάτι. 

 Μας λένε πως πρέπει να πηγαίνουμε με τα πόδια, με ιστιοπλοϊκά, αν και δεν έχουν πολλοί τη δυνατότητα να το κάνουν με το πανάκριβο ιστιοφόρο που πάει βόλτα την Γκρέτα και ανήκε πριν σε μεγιστάνα του παγκόσμιου κεφαλαίου.  

Μας λένε πως πρέπει να μην κάνουμε ή να κάνουμε ελάχιστα παιδιά, διότι «επιβαρύνουν τον πλανήτη». Οι ίδιοι που τα λένε αυτά στην κινδυνεύουσα από την υπογεννητικότητα Ευρώπη είναι αυτοί που κάνουν μόκο για την έκρηξη υπερπληθυσμού στην Αφρική και επιδιώκουν τη μεταφορά και την ανεξέλεγκτη είσοδο εκατομμυρίων παράνομων μουσουλμάνων στην Ευρώπη. Φαίνεται πως ο θάνατος του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι eco friendly, δεν πειράζει τους δουλεμπόρους – οικολόγους – ΜΚΟτζήδες του Σόρος και τις προβληματικές Γκρέτες του ντουνιά.

 
Ο αυτονόητα ενιαίος , η αγάπη για τη γη μας και όλα τα πλάσματά της και το περιβάλλον τους απαιτεί άλλα μέτρα, όχι μανιχαϊστικά καραγκιοζιλίκια ενός νέου ολοκληρωτισμού.
Απαιτεί...

για πολλούς εθνικούς λόγους, τη σταδιακή ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας με εναλλακτικές ήπιες πηγές. Η αρχή πρέπει να γίνει με τη μετατροπή όλων των δημόσιων κτιρίων σε ενεργειακά αυτόνομες κτιριακές υποδομές, με ηλικιακούς συλλέκτες σε όλες τις στέγες τους. Ας ξεκινήσουμε με το Προεδρικό Μέγαρο και το Μαξίμου, συμβολικά. Το ίδιο θα πρέπει να επιβληθεί σε όλα τα υπάρχοντα μεγάλα ιδιωτικά κτίρια με κίνητρα π.χ. φορολογικά, όπως ξενοδοχεία και μεγάλες εγκαταστάσεις logistics, κτίρια εταιριών, γραφείων αλλά και υποχρεωτικά σε κάθε νέα οικοδομή κάθε είδους, μέχρι αυτό να επεκταθεί και σε κάθε παλιό κτίριο σε ένα λογικό βάθος χρόνου.

Απαιτεί να ξαναδιαβάσουν οι αρμόδιοι το σχετικό άρθρο του αείμνηστου Μάργαρη και ξεκινώντας από ό,τι έχει καεί πρόσφατα να αφήσουμε στην άκρη τα πεύκα και να αρχίσουμε με δεντροφύτευση εκατομμυρίων δέντρων και θάμνων, ξεκινώντας από την ταλαίπωρη Αττική, αποκαθιστώντας το αρχαίο ελληνικό δάσος, κομμάτι κάποτε του αρχαίου ευρωπαϊκού δάσους, με φύτευση των ειδών της δρυός και άλλων, που ενδημούσαν και ακόμη ενδημούν στη χώρα μας, όπου σώζονται κομμάτια της αυθεντικής χλωρίδας μας.

Εκεί, σε αντίθεση με τα πευκοδάση, που καίγονται σαν ζωντανά δαδιά βουτηγμένα σε βενζίνη, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη βιοποικιλότητα.

Μια αληθινά οικολογική πολιτική απαιτεί τη σύνδεση των πολυτεχνείων μας και της έρευνας με μικρές και μεγάλες εταιρίες που θα φέρουν στην παραγωγή τεχνολογίες πλήρους αυτόνομης ηλεκτροκίνησης ή με φόρτιση με ρεύμα από εναλλακτικές πηγές. Δεν έχει νόημα να έχω «καθαρό» αυτοκίνητο και να το φορτίζω με ρεύμα που παράχθηκε από… λιγνίτη, μαζούτ ή φυσικό αέριο!

Ας αρχίσουμε καταργώντας μία προς μία όλες τις χωματερές και αντικαθιστώντας τες με εργοστάσια κομποστοποίησης, πλήρους ανακύκλωσης των απορριμμάτων και παραγωγής από αυτά ηλεκτρικής ενέργειας και καθαρού νερού. Θα δυσαρεστηθούν κάποιοι εργολάβοι και οι πολιτικοί υπάλληλοί τους, αλλά ας αλλάξουν δουλειά.

Κανείς δεν αγαπάει περισσότερο από μένα τα άλογα. Οταν πέθανε πέρυσι το δικό μου, ο Fadengo, γερασμένος πια κι «απόστρατος» από τριετίας, καθημερινός σύντροφος και συναθλητής μου επί σχεδόν 18 χρόνια, φίλος των παιδιών μου, ένιωσα αληθινή απώλεια. Ηταν πιο πολύτιμος από το ακριβότερο αυτοκίνητο, γιατί είχε ψυχή και χαρακτήρα. Οταν ήμουν μικρός, ονειρευόμουν πως γυρνάμε πίσω και το άλογο, τα μουλάρια και ο γάιδαρος, όπως του παππού μου, με τα οποία ανάστησε τη γη του στο Μαυρομμάτι και φρόντιζε τις ελιές του και τα σταροχώραφα του, θα γίνονταν πάλι κέντρο της ζωής μας. Θα οργώναμε πάλι με αυτά, θα πολεμούσαμε και θα μου έπαιρνε καμιά δεκαπενταριά μέρες να πάω Θεσσαλονίκη, οι δε Κομοτηναίοι και οι Γιαννιώτες θα θέλανε μήνα και βάλε. Ωραία θα ήτανε, ησυχία, κοπριά για τα χωράφια, χωρίς μποτιλιαρίσματα και θα ξεχωρίζανε τα παλικάρια από τον πάσα ένα που πατάει κουμπάκια στις Φεράρι ή στα άρματα μάχης. 

Σπαθί, αλέτρι και σέλα. Φυσικός βίος. Ετσι σκεφτόμουν στα 7 με 8 μου. 

Ομως μεγάλωσα…