Ήταν ένα πρωτοφανές, τεράστιο κοινωνικό γεγονός, μια στιγμή στην ιστορία παντελώς ιδιαίτερη και σημαντική που κράτησε τρεις μέρες, από Παρασκευή 15 έως Κυριακή 17 Αυγούστου του 1969. Αν σκεφτούμε πως πριν από την έναρξη του 65ωρου μουσικού μαραθώνιου προηγήθηκε ένα κήρυγμα αγάπης-προσευχή του Ινδού πνευματικού δασκάλου Σουάμι Σατσιντανάτα, μπορεί να θεωρήσει κανείς το γεγονός του Woodstock ως μία στιγμιαία παθητική αντίσταση τύπου Γκάντι σε ένα κόσμο που δεν άρεσε στους νέους. Ήταν μια μείζονα αυθόρμητη κοινωνική αντίδραση στον δυτικό παράδεισο.
Θα μπορούσε να δει κανείς στο γεγονός του Woodstock και την έναρξη μιας άλλης παγκοσμιοποίησης που εξαγοράστηκε πολύ γρήγορα από το σύστημα, με αποτέλεσμα να πάψει να είναι επικίνδυνη. Αναμφισβήτητα, όμως, γονιμοποίησε για πάντα την ανθρωπότητα με μια εναλλακτική κουλτούρα, με την ιδέα ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής που πάντρευε τον δυτικό ορθολογισμό και τον μυστικισμό της Ανατολής.
Είναι πλέον κοινή αντίληψη ότι το Woodstock αποτελεί παγκόσμιο πολιτισμικό ορόσημο. Η ιστορική του επίπτωση οφείλεται σε δύο μείζονα επικοινωνιακά γεγονότα που το συνόδεψαν: το τρίωρο ντοκιμαντέρ του Μάικλ Γουάντλεϊ (σε μοντάζ του Μάρτιν Σκορτσέζε) και το τριπλό LP που αργότερα συμπληρώθηκε με ένα διπλό LP, το οποίο περιελάμβανε την Janis Joplin και άλλα σχήματα που δεν είχαν χωρέσει στο πρώτο. Το φιλμ και ο δίσκος έκαναν το Woodstock παγκόσμιο γεγονός. Η εμπειρία του μουσικού φεστιβάλ και των μηνυμάτων του έγινε έτσι κτήμα όλου του κόσμου και κυρίως των νέων. Είμαστε στην προ-διαδικτυακή και προ-ψηφιακή εποχή.
Υπήρξε βέβαια και η καταλυτική προσωπικότητα του 23χρονου παραγωγού Μάικλ Λανγκ που μαζί με τρεις άλλους μπόρεσε να συγκεντρώσει 450.000 κόσμο, χωρίς τις δυνατότητες της σημερινής επικοινωνίας, χωρίς Beatles, Stones, Doors, Dylan και Led Zeppelin για κράχτες. Μοίρασε μόνο φυλλάδια στα πανεπιστήμια της ευρύτερης Νέας Υόρκης, υποσχόμενος «τρεις μέρες μουσικής, αγάπης και ειρήνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου