Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Μπορεί να δει κανείς τον Πάνο Καμμένο σαν έναν πολιτικό που η εποχή, πια, τον έχει προσπεράσει. Στήνει, ας πούμε, ακόμη σποτάκια με ξεθωριασμένα στερεότυπα –τα πειθήνια στη Μέρκελ σκυλάκια– ενώ όλο το πολιτικό σύστημα έχει, εκ των πραγμάτων, υπερβεί τον αντιγερμανισμό της πρώιμης αντιμνημονιακής περιόδου.
Βλέπει έτσι κανείς τον Καμμένο ως παλαιοαντιμνημονιακό και την ίδια στιγμή το μετανιώνει, γιατί βλέπει την ελληνική Βουλή να ανακυκλώνει το ιδεολόγημα του «δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε», προβαίνοντας σε προεκλογική χρήση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Μπορεί να δει κανείς τον Καμμένο σαν ένα διάττοντα, που η κρίση τον προίκισε με εξουσία δυσανάλογη της εκλογικής του απήχησης και τώρα ετοιμάζεται να επιστρέψει στο σωστό μέγεθος. Και ωστόσο χθες η κυβερνητική πλειοψηφία των πρώην εταίρων του –που εξακολουθεί και υπάρχει ως πλειοψηφία χάρη στους πρώην βουλευτές του– συνέχισε να του παρέχει, όπως παλιά, θαλπωρή. Το αίτημα του προέδρου των ΑΝΕΛ, να απολαύσει υπουργικής προστασίας έναντι μιας μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμηση, ικανοποιήθηκε.
Είναι η συκοφαντική δυσφήμηση στα καθήκοντα του υπουργού;
Αυτό θα ρωτούσαν σήμερα αγανακτισμένα τα φύλλα του ΣΥΡΙΖΑ, αν ο ευνοημένος ανήκε στα παλαιά κόμματα. Ο τρόπος που η πλειοψηφία χορηγεί, ουσιαστικά, ασυλία στον Καμμένο και στον Πολάκη συνιστά εφαρμογή ακριβώς της μεθόδου που το κυβερνών κόμμα επιχειρεί να καταλογίσει στους αντιπάλους του: την περιδεή καταφυγή στο επάρατο άρθρο 86. Ακόμη και για κατηγορίες άσχετες με την υπουργική ιδιότητα, οι δύο διακεκριμένες ενσαρκώσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κρύβονται πίσω από τη διάταξη που καταγγέλλουν για να αποφύγουν τη Δικαιοσύνη.
Σέρβις στον Καμμένο είναι και η παρέλκυση της συζήτησης για την άρση της ασυλίας του στην υπόθεση Κοτζιά. Το Μαξίμου, διά του προέδρου της Βουλής, προφανώς δεν θέλει να βάλει στους βουλευτές της πλειοψηφίας το δίλημμα: Κοτζιάς ή Καμμένος. Απαντά το ίδιο σιωπηρά για μία ακόμη φορά υπέρ του τέως υπουργού Αμυνας.
Το ερώτημα είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται ακόμη σαν να μην έχει λυθεί ο συνεταιρισμός. Δεν βλάπτει αυτή η στάση την προσπάθειά του να πείσει ότι αποκολλήθηκε από τους ΑΝΕΛ και οικοδομεί τώρα προοδευτικό, αντιδεξιό μέτωπο;
Καλύπτοντας τον Καμμένο, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ποντάρει στο γεγονός ότι αυτού του είδους η νομική κάλυψη δεν γίνεται αντιληπτή από το ακροατήριό του. «Οι ψηφοφόροι μας» δεν ξέρουν πότε εκμεταλλευόμαστε το άρθρο 86 και πότε το χρεώνουμε στους άλλους.
Αν το σκεπτικό ισχύει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει βάζοντας πλάτη στον παλιό του εταίρο. Αντιθέτως, μάλλον φοβάται ότι...
θα είχε πολλά να χάσει αν ο Καμμένος αποχαλινωνόταν.
Αν άρχιζε και αυτός να δείχνει τα ράμματα του συστήματος των αντισυστημικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου