Εντάξει, δεν περίμενε κανείς από τον Αλέξη Τσίπρα να διώξει ολόκληρο Πολάκη από την κυβέρνηση για τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο.
Ο Πρωθυπουργός έχει υιοθετήσει δημοσίως και επανειλημμένα το «δόγμα –και το ύφος– Πολάκη» και μολονότι κάποιες όμορφες διαρροές τον εμφάνισαν προσφάτως να έχει παρατηρήσει τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας ότι ορισμένες φορές «το παρατραβάει», αυτό δεν είναι αρκετό. Οχι για να τον αποπέμψει, ούτε καν για να του ψελλίσει ότι προσέφερε πάσα στον Μητσοτάκη να θέτει ζητήματα ήθους εκεί όπου τον είχε στριμώξει με τα δώρα Χριστουγέννων.
Αυτό που θα περίμενε κανείς όμως από τον κ. Τσίπρα είναι μια στοιχειώδη αυτοσυγκράτηση από το να σπεύσει να κουβαλήσει το άγος Πολάκη ως το τέλος.
Θα περίμενε κανείς από τον Πρωθυπουργό της χώρας να μην αποδώσει, επιστρατεύοντας γυμνασιακού επιπέδου επιχειρήματα στην αίθουσα της Εθνικής Αντιπροσωπείας, στο αψύ ύφος των Σφακιανών τους διαδικτυακούς τσαμπουκάδες του αναπληρωτή υπουργού Υγείας προς έναν άνθρωπο σαν τον κ. Κυμπουρόπουλο.
Τελευταία φορά που ρώτησα το Σφακιανός είναι καταγωγή, υπερήφανη και τιμημένη από αγώνες, και όχι συγχωροχάρτι για κάθε υβριστικό παραλήρημα. Αλλά ίσως έχω καιρό να ρωτήσω.
Δυστυχώς για τους Σφακιανούς ο κ. Πολάκης τούς χαρακτηρίζει πλέον, αυτά όμως ας τα βρουν μαζί του εκείνοι που τον έστειλαν στη Βουλή.
Το θέμα μας δεν είναι ο κ. Πολάκης, είναι ο κ. Τσίπρας. Ο οποίος απαντώντας στην προαναγγελία κατάθεσης πρότασης μομφής κατά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είπε ότι θα τη μετατρέψει σε συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας είπε ότι θα το κάνει για να αποκρούσει έτσι τον «επικοινωνιακό αντιπερισπασμό» του κ. Μητσοτάκη που θέλει, λέει, να στρέψει την πολιτική συζήτηση αλλού και αρνείται το ντιμπέιτ.
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας γίνεται ο πρώτος Πρωθυπουργός της χώρας που δηλώνει ότι θεωρεί προτιμότερο ένα τηλεοπτικό ντιμπέιτ από τον διάλογο στην Ολομέλεια της Βουλής, έναν διάλογο που γίνεται σε επίπεδο επιχειρημάτων και όχι σε όρους τηλεθέασης και με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών χωρίς αποκλεισμούς.
Ας προσπεράσουμε και το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας ως Πρωθυπουργός της χώρας θεωρεί πως ένα ζήτημα ήθους, ύφους και ανθρωπιάς, ένα ζήτημα συμπεριφοράς ενός υπουργού προς έναν πολίτη της πορείας και των δοκιμασιών του κ. Κυμπουρόπουλου είναι ήσσονος σημασίας, ένας, όπως είπε, «επικοινωνιακός αντιπερισπασμός».
Τι θέλει να κάνει στην πραγματικότητα ο κ. Τσίπρας με την προαναγγελία της μετατροπής της πρότασης μομφής κατά του κ. Πολάκη σε παροχή ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του;
Θέλει να επιβάλει με το στανιό κομματική πειθαρχία.
Θέλει...
να επιβάλει σε όλους τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να στηρίξουν τον δικό του άνθρωπο, τον άνθρωπο που από τη θέση του αν. υπουργού Υγείας –είτε καπνίζοντας, είτε υβρίζοντας, είτε απειλώντας, είτε χορεύοντας ζεϊμπεκιές, είτε όλα τα ανωτέρω και ταυτοχρόνως– έχει με την άδεια του του Πρωθυπουργού καθορίσει το πολιτικό ύφος αυτής τετραετίας.
Ηδη βέβαια ακούστηκαν κάποιες φωνές όπως του Νίκου Φίλη και του Γιάννη Μπαλάφα που είπαν ότι ο κ. Πολάκης «δεν εκπροσωπεί το ήθος του ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά και αυτοί τώρα θα πρέπει να το καταπιούν, να τον στηρίξουν ως κομμάτι της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ή μήπως θα πρέπει να λέμε κυβέρνηση Πολάκη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου