Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΙΤΑΚΗ
Ας αφήσουμε κατά μέρος τα πολιτικά κόλπα και το πώς εκμεταλλεύονται το «υπόδειγμα Πολάκη» κύκλοι της συμπολίτευσης («καταπίνετε τα σκάνδαλα και διυλίζετε τον Πολάκη!») και της αντιπολίτευσης («αυτοί είστε!»). Ας αφήσουμε και τα στερεότυπα του κραυγαλέου «μαυρο-πουκαμισά» εκπροσώπου της λεβεντογέννας, που ο ίδιος ξεχειλώνει καθημερινά σχεδόν με τις φορτισμένες παρεμβάσεις του στη δημόσια σφαίρα και την πληθωρική ματσίλα που αναδίδει ο επιδεικτικός τρόπος του.
Είναι αυτή αποδεκτή συμπεριφορά ενός κρατικού λειτουργού, και μάλιστα σε τόσο ευαίσθητο πόστο;
Και όλα τα δίκια του κόσμου να είχε, τι παριστάνει ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας (τον υπουργό Ανδρέα Ξανθό έπρεπε να τον γκουγκλάρω για να θυμηθώ την ύπαρξή του); Τον μάγκα;
Υποτίθεται ότι οι μάγκες είναι λακωνικοί τύποι, αλλά αυτοί είναι άλλου είδους μάγκες μάλλον, πολύ παλαιάς κοπής, από αυτούς που τους πάτησε το τρένο.
Η συμπεριφορά του Παύλου Πολάκη μοιάζει με προσωπική εκστρατεία επαναφοράς του τύπου του (νεο)μάγκα που αναδύθηκε στο πολιτικό και πολιτισμικό κλίμα της δεκαετίας του '80.
Έλεγε προ διετίας περίπου σε συνέντευξή του στον Μ. Hulot o Νίκος Τσακνής, συγγραφέας του βιβλίου Η εγκυκλοπαίδεια του μάγκα: «Αν σταθούμε σε εκφράσεις όπως "υπέρ των λαϊκών συμφερόντων", "κάτω τα χέρια από τον λαό", "λαϊκή τέχνη" κ.ο.κ., τότε κάποιος πατερναλισμός αναδύεται, όπως υποκρύπτεται και κάποιο συμφέρον στην υπεράσπιση των "καλών" υποθέσεων. Αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα και τον λόγο του προστάτη ή του κηδεμόνα στον χώρο των κομμάτων ή του συνδικαλισμού. Αυτή η μαγική επίδραση που έχει το επίθετο "λαϊκός" μοιάζει μ' εκείνη που έχει ο "μάγκας". Και όπως δεν τα βάζουμε με τον λαό, έτσι δεν τα βάζουμε και με τον μάγκα. Ή, όπως δεν στρεφόμαστε εναντίον της λαϊκότητας, αν τύχει και χαρακτηρίζει έναν φονιά, έτσι μάλλον δεν τα βάζουμε με τη μαγκιά, όταν τη συναντάμε στον σκληρό πυρήνα της, με το εύκολο επιχείρημα ότι υπάρχουν και μάγκες που λερώνουν την υπόσταση της μαγκιάς... [σ.σ. η υπόσταση της μαγκιάς] είναι υπεράνω πάσης αμφισβητήσεως, και στον λαό και στο Κολωνάκι, και στα ρετιρέ και στα υπόγεια, και στα δυτικά και στα βόρεια προάστια, αφού ο μάγκας έχει το προνόμιο η έννοια που τον στεγάζει να είναι "λάστιχο"».
Πρόσφατες κοινωνιολογικές έρευνες, πάντως, έδειχναν ότι αυτό το πολιτισμικό πρότυπο είχε ατονήσει στην ελληνική κοινωνία.
Προφανώς όχι. Η κρίση το αναπτέρωσε και τα social media, τα οποία χρησιμοποιεί κατά κόρον ο αναπληρωτής υπουργός, το απογείωσαν.
Τζάμπα μαγκιά ή και θρασυδειλία ακόμα η ρητορική αντιπαράθεσης και καταγγελίας σ' αυτά τα μέσα, θα πει κανείς. Μαγκιά ή ψευτομαγκιά, όμως, η ουσία είναι η ίδια. Και όσο πιο χυδαία η ρητορική, όσο πιο χύμα το ιδίωμα, όσο πιο επιδεικτική η μαγκιά, τόσο πιο πιστευτή η καταγγελία. Κι άμα δεν γουστάρεις...
κάνε μόκο και «μάθε πριν μιλήσεις», που είναι και η κλασική «πολάκεια» επωδός.
«Καλέ, αυτός την ψώνισε» είπε μια φίλη της μάνας μου ακούγοντας να αναμεταδίδεται στην τηλεόραση κάποια από τις αναρτήσεις-μπουρλότο του πρώην δημάρχου Σφακίων. Αυτή είναι μάλλον η πιο ορθολογική αντιμετώπιση του φαινομένου Πολάκη που έχω συναντήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου