Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Γερμανοτσολιάδες; Πινοσέτ; Μερκελιστές;
Λόγια είναι και πέταξαν. Νερό και αλάτι. Ετσι είναι η πολιτική. Το να ζητάει κανείς εξηγήσεις από όσους εξαπέλυαν αυτά τα αναθέματα είναι, σύμφωνα με τον καθηγητή Λιάκο, «απλοϊκή» και «ηθικολογική» προσέγγιση. Η συγκατάβαση γι’ αυτού του είδους τον λόγο εξανεμίζεται, όμως, όταν θύματά του είναι οι ίδιοι οι γεφυροποιοί του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν οι ίδιοι χαρακτηρίζονται ως «χρήσιμοι ηλίθιοι», απαντούν ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί συνιστούν «δολοφονία χαρακτήρων» και «δαιμονοποίηση».
Πέρα από το ηθικολογικό ερώτημα –αν είναι ή όχι καθωσπρέπει– ο χαρακτηρισμός είναι λάθος.
Ο Λιάκος και οι σύντροφοι δεν είναι, βέβαια, ηλίθιοι. Ούτε χρήσιμοι. Ορισμένων η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία είναι, όπως του Λιάκου, ασύμβατη με την ηλιθιότητα. Κι έχουν επιπλέον αποδείξει την πολιτική τους ευφυΐα στον χορογραφημένο επαμφοτερισμό τους: Μέσα και έξω από την πολιτική. Μέσα και έξω από την εξουσία.
Τόσο καθηγητής, όσο και παράγοντας, ο Λιάκος είχε εργαστεί για την κυβέρνηση, δύο χρόνια προτού η σύζυγός του διοριστεί υπουργός Πολιτισμού. Είχε επιστρατευθεί ως επικεφαλής της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία, συντονίζοντας μάλιστα την εκπόνηση πορίσματος για μια ολιστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Αυτή η εθελοντική και μάλλον αμελητέα προϋπηρεσία προσλαμβάνει σημασία υπό το φως των διακηρύξεων του «Γέφυρα». Ο Λιάκος, ας πούμε, λέει σήμερα ότι τον τόνο στην τετραετία δεν τον έδωσαν οι ΑΝΕΛ. Ο υπουργός Παιδείας, υπό την αιγίδα του οποίου ο Λιάκος εκπόνησε το πόρισμά του, αφορίστηκε από τον Καμμένο – αλλά ο Καμμένος, τρώγοντας υπουργούς για τα Θρησκευτικά, δεν έδινε τον τόνο. Ο υφυπουργός που διορίστηκε μετά τον αφορισμό του Φίλη στο Παιδείας κατήγγελλε τον ίδιο τον Λιάκο ως «βρωμώδη» και «πατριδοκλάστη». Σήμερα εκείνος ο υφυπουργός είναι ο 151ος που διασώζει την κυβερνητική πλειοψηφία, μετέχοντας ταυτόχρονα και στην αντιπολίτευση των ΑΝΕΛ. Αλλά, εντάξει. Δεν δίνει τον τόνο.
Ο τόνος ίσως δίδεται από το γεγονός ότι ο Λιάκος διαφημίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον μόνο ικανό για «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις», παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε αδιάβαστο στα σκουπίδια το περιλάλητο «πόρισμα Λιάκου» για την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση».
Αυτός ο αλτρουισμός μπορεί να εκπορεύεται από κομματικό πατριωτισμό – πατριωτισμό που έχουν σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στο «Γέφυρα», ενταγμένοι από καιρό στο κυβερνητικό και μιντιακό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εκπορεύεται πάντως από ηλιθιότητα.
Οι γεφυροποιοί δεν είναι χρήσιμοι αν φέρουν τα διακριτικά της κομματικής τους ταυτότητας. Λένε ότι, παρά το καμουφλάζ, η προσπάθειά τους είναι πολύ λίγη και πολύ όψιμη για να επαναλανσάρει τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, πάντως, χρήσιμοι στο κυβερνών κόμμα. Χρήσιμες είναι η γλώσσα τους και η βιβλιογραφία τους – αμφότερες σπάνιες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Χρήσιμη είναι...
η καθηγητική χαλάουα στους Πολάκηδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου