Τα τελευταία χρόνια είναι σε εξέλιξη πολυμερείς και περίπλοκες διαδικασίες, που οδηγούν στη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών οι οποίες θα επιτρέψουν την ασφαλή εκμετάλλευση και μεταφορά προς τις αγορές των ενεργειακών κοιτασμάτων, σε πρώτη φάση της ανατολικής Μεσογείου και σε δεύτερο των θαλασσών που περιβάλλουν την Ελλάδα και αποτελούν μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως το Λιβυκό, το Ιόνιο και το Αιγαίο Πέλαγος.
Οσον αφορά την ανατολική Μεσόγειο, τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής ανήκουν στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ και στην Κύπρο, ενώ είναι σε εξέλιξη έρευνες και σχετικές διαδικασίες στην ΑΟΖ του Λιβάνου.
Επίσης, όσον αφορά την Κύπρο, σε αυτό το «μεγάλο παιχνίδι», εκτός από την Κυπριακή Δημοκρατία, που είναι ο ιδιοκτήτης των κοιτασμάτων, συμμετέχουν διεκδικώντας τη «μερίδα του λέοντος» οι ΗΠΑ διά της Noble Energy και της ExxonMobil, η Γαλλία διά της TOTAL, η Ιταλία διά της ENI, η Κορέα διά της KOGAZ, το Κατάρ διά της Qatar Petroleum και το Ισραήλ διά της Delek.
Οπως φαίνεται από τα παραπάνω, απουσιάζει η Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος, σημειωτέον, μέχρι πριν από λίγα χρόνια ευελπιστούσε ότι θα ανατρέψει τα δεδομένα και με τη βοήθεια του καθαιρεθέντος προέδρου της Αιγύπτου, Μόρσι, θα μετατρέψει την ανατολική Μεσόγειο σε μουσουλμανική θάλασσα.
Μάλιστα, υποστηρίζοντας αυτό το σχέδιο, η Τουρκία ενεπλάκη στην εξέγερση της Λιβύης και της Συρίας, αποσκοπώντας στην ανατροπή του Καντάφι και του Ασαντ, αντίστοιχα, και την ανάληψη της εξουσίας από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, αδελφό κόμμα της οποίας είναι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ταγίπ Ερντογάν.
Αν είχε πετύχει αυτό, τότε όντως η ανατολική Μεσόγειος θα είχε μετατραπεί σε μουσουλμανική θάλασσα, αφού σε Τουρκία, Συρία, Αίγυπτο και Λιβύη θα υπήρχαν κυβερνήσεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, εξέλιξη που θα έθετε υπό τη σχετική επιρροή της Αδελφότητας και τον Λίβανο.
Τι θα σήμαινε αυτό;
Οτι θα είχαν ανατραπεί όλες οι συμφωνίες που έκανε η Κυπριακή Δημοκρατία με τις συνορεύουσες χώρες, με εξαίρεση το Ισραήλ, το οποίο πλέον θα ήταν η μόνη χώρα η οποία θα είχε ακτή στη Μεσόγειο που θα ήταν εκτός μουσουλμανικού τόξου!
Τελικά, το σχέδιο της Τουρκίας δεν ευοδώθηκε, ο Μόρσι καθαιρέθηκε και τη θέση του πήρε ο στρατηγός Σίσι, που ούτε θέλει να ακούει για Μουσουλμανική Αδελφότητα και ο Καντάφι ανατράπηκε. Ομως, τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, παρά τον πακτωλό χρημάτων και τα παράνομα φορτία όπλων που στέλνει μέχρι σήμερα ο Ερντογάν, δεν κατάφεραν να πάρουν την εξουσία στη Λιβύη, και στη Συρία ο Ασαντ αποδείχτηκε εφτάψυχος, σε σημείο να ψάχνει ο Ερντογάν τρόπο συνεργασίας με αυτόν για να κινηθούν μαζί εναντίον των Κούρδων.
Ο Ερντογάν, παρότι το σχέδιο μετατροπής της ανατολικής Μεσογείου σε μουσουλμανική λίμνη απέτυχε, δεν το έβαλε κάτω. Εκμεταλλευόμενος το στρατηγικό πλεονέκτημα που απέκτησε η Τουρκία με την εισβολή στην Κύπρο, η οποία έγινε με τις ευλογίες και την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Αγγλίας, διεκδικεί τη μισή και παραπάνω ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο «αλά τούρκα».
Η Τουρκία, λοιπόν, υπέγραψε συμφωνίες με το ψευδοκράτος και χάραξε παράνομα οικόπεδα στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε περιοχές που έχει αδειοδοτήσει η Λευκωσία και στις οποίες έχουν ξεκινήσει διαδικασίες έρευνας και γεωτρήσεων, που είναι τα πρώτα στάδια για να φτάσουμε στην εκμετάλλευση.
Μάλιστα, επειδή δεν έχει δείξει ενδιαφέρον καμία ξένη εταιρία, η Τουρκία αποφάσισε να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, αγοράζοντας ένα ερευνητικό σκάφος, κατασκευάζοντας άλλο ένα και αγοράζοντας μια πλατφόρμα εξόρυξης σε βαθιές θάλασσες.
Ομως, η Τουρκία δεν αρκέστηκε σε αυτά.
Πέραν των δυνατοτήτων που έχει με την απόκτηση μέσων, τα οποία θεωρητικά της δίνουν τη δυνατότητα να κάνει πειρατικές έρευνες και γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατέστρωσε και στρατιωτικά σχέδια, τα οποία, σύμφωνα με τους στρατηγικούς εγκεφάλους της Αγκυρας, θα της επιτρέψουν να «χωθεί» στο τραπέζι της μοιρασιάς και να εξασφαλίσει μερίδιο από τα ενεργειακά αποθέματα της ανατολικής Μεσογείου.
Τα στρατιωτικά σχέδια, που επεκτείνονται και στις ελληνικές θάλασσες (Αιγαίο, Ιόνιο και Λιβυκό), εντάσσονται σε έναν ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό, ο οποίος...
ακούει στο όνομα «Γαλάζια Πατρίδα».
Τι είναι η «Γαλάζια Πατρίδα» και πού αποσκοπεί;
Πρόκειται για αυτόβουλη χάραξη της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο, στο Λιβυκό και το Αιγαίο Πέλαγος και τη δημιουργία επιχειρησιακών σχεδίων για την υπεράσπισή της. Μάλιστα, η Τουρκία για να προλάβει και να αποτρέψει τη «δημιουργία τετελεσμένων» στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο, όπως προσφιλώς επαναλαμβάνει το τελευταίο διάστημα ο υπουργός Αμυνάς της Χουλουσί Ακάρ, επιφυλάσσεται να λάβει κάθε μέτρο σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Υπάρχει δε και πρόσφατη σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην οποία τονίζεται η αποφασιστικότητα της Τουρκίας.
Και επειδή η Τουρκία είναι απολύτως προβλέψιμη, εν όψει της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων της γεώτρησης της ExxonMobile στον στόχο «Γλαύκος» του Οικοπέδου 10 της κυπριακής ΑΟΖ, προγραμμάτισε τη διεξαγωγή της άσκησης «Γαλάζια Πατρίδα» από τις 27 Φεβρουαρίου έως τις 8 Μαρτίου. Για να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας τη σημασία που δίνει η Τουρκία και το μήνυμα που θέλει να εκπέμψει προς όλες τις κατευθύνσεις, σημειώνουμε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη αεροναυτική άσκηση που έχει διεξαχθεί ποτέ στην ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Οσον αφορά τις περιοχές όπου θα διεξαχθεί η άσκηση, θα γίνει ταυτόχρονα σε τρεις θάλασσες, στον Εύξεινο Πόντο, στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, και θα δοκιμαστεί η δυνατότητα του τουρκικού πολεμικού ναυτικού να διεξάγει επιχειρήσεις ταυτόχρονα σε τρία θαλάσσια πολεμικά μέτωπα. Στις ασκήσεις θα συμμετάσχουν φρεγάτες, υποβρύχια και κορβέτες που κατασκευάστηκαν με εθνικά μέσα και πόρους (MILGEM), αποβατικά σκάφη, πεζοναύτες, βατραχάνθρωποι SAS και SAT, αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου ANKA και Bayraktar.
Στην άσκηση θα δοκιμαστούν η συνεργασία και ο συντονισμός των πλοίων επιφανείας, των υποβρυχίων και των εναέριων μέσων και αεροσκαφών, ενώ θα χρησιμοποιηθούν για πρώτη φορά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ANKA του ΤΠΝ και τα εξοπλισμένα Bayraktar. Θα χρησιμοποιηθούν τα ελικόπτερα Seahawk, τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας του ΤΠΝ και αεροσκάφη F-16 της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Επίσης, στην άσκηση θα συμμετάσχουν και μονάδες ακτής του ΤΠΝ, επάκτια ραντάρ και επάκτιο πυροβολικό, που θα υποστηρίξουν τις μονάδες που θα βρίσκονται στη θάλασσα. Στην άσκηση θα δοκιμαστούν σενάρια πολέμου και θα την παρακολουθήσουν την ημέρα που θα καθοριστεί παρατηρητές από την ιεραρχία των ΤΕΔ και ο υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ.
Κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί ότι εφημερίδες και μέσα που πρόσκεινται στον Ερντογάν αναφέρουν ότι «η άσκηση, εκτός από τις θαλάσσιες περιοχές της Κύπρου, θα διεξαχθεί και σε περιοχές για τις οποίες η Ελλάδα διατείνεται ότι εκτείνεται η ελληνική υφαλοκρηπίδα».
Το κρίσιμο είναι πώς ο διεθνής παράγων, και συγκεκριμένα οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ε.Ε. θα εκλάβουν τις κινήσεις της Αγκυρας, αν θα αποπειραθούν να τις αποτρέψουν ή αν θα υποχωρήσουν στις τουρκικές πιέσεις.
Ενα σενάριο που θα μπορούσε να επιλεγεί ως διέξοδος στο αδιέξοδο που προσπαθεί να δημιουργήσει η Τουρκία είναι να επιτευχθεί μια «λύση» του Κυπριακού που θα ικανοποιεί την Αγκυρα και θα της εξασφαλίζει τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Και εκεί θα πρέπει να επικεντρωθεί η ελληνική πλευρά, σε Λευκωσία και Αγκυρα, γιατί αν γίνει κάτι τέτοιο, θα βρεθούμε διπλά και τριπλά δαρμένοι. Κι αυτό γιατί η συνεκμετάλλευση στην Κύπρο θα ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Λιβυκό Πέλαγος, δηλαδή νοτίως της Κρήτης, και στο Αιγαίο. Είναι περιττό δε να πούμε ότι αν γίνει αυτό, αν «μπάσουμε» την Τουρκία στο Αιγαίο και στη θάλασσα νότια της Κρήτης, ανοίγει ο δρόμος για διάλυση της ίδιας της Ελλάδας.
Και μια και μετά τη συνάντηση Αποστολάκη - Ακάρ ήλθε στην επικαιρότητα το Μνημόνιο Παπούλια - Γιλμάζ, που υπογράφηκε το 1998, τότε που ο Τούρκος ΥΠΕΞ, επιστρέφοντας στην Αγκυρα, είπε «Βάλαμε, νομικά, πόδι στο Αιγαίο», να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ο αντιπτέραρχος ε.α. Παναγιώτης Μπαλές, βαθύς γνώστης των νομικών και αμυντικών πτυχών των ελληνοτουρκικών, στο βιβλίο του «Παρακαταθήκες Αετών» (εκδ. Ινφογνώμων), αναφερόμενος στο προαναφερθέν μνημόνιο, μεταξύ άλλων σημειώνει: «Οι τουρκικές διεκδικήσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου “απέκτησαν” νομικά “ερείσματα” και άλλη δυναμική μετά την απίστευτη εθνική υποχώρηση που διέπραξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην κρίση του Μαρτίου του 1987, με τη δέσμευση της χώρας να μην πραγματοποιήσει έρευνες σε ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Ωσάν δηλαδή να ήταν αμφισβητούμενη ολόκληρη η υφαλοκρηπίδα και όχι εκείνο το τμήμα που περιγραφόταν μέχρι τότε στο Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, το οποίο είχε υπογραφεί μεταξύ των Κων. Καραμανλή και Μπ. Ετσεβίτ, ήτοι στο τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδος που κείται ανατολικότερα του 25ου μεσημβρινού. Τα ίδια “ερείσματα” διευρύνθηκαν και ενισχύθηκαν έτι περαιτέρω μετά το φιάσκο των συνομιλιών Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ στο Νταβός, τον Ιανουάριο του 1988, όπως και με το απαράδεκτο πλαίσιο του Μνημονίου Παπούλια - Γιλμάζ που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 27 Μαΐου 1988. Το πόσο δε “ανοικτό” σε παρερμηνείες ήταν το Μνημόνιο αυτό απεδείχθη σχεδόν αμέσως, μετά δύο μόλις μήνες, όταν, την 30ή Ιουλίου 1988, η Τουρκία μάς κατηγόρησε ότι παραβιάζουμε το Μνημόνιο (Παπούλια - Γιλμάζ) με τη διεξαγωγή αεροναυτικής ασκήσεως σε “αμφισβητούμενες περιοχές του Αιγαίου”».
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των ιθυνόντων...
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των ιθυνόντων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου