Και πάνω εκεί στο πανικό μας, φευγαλέα έρχονται οι αναμνήσεις πιο
ανέμελων εποχών.
Τότε που ο κόσμος δεν είχε να ανησυχεί και για πολλά.
Τότε πού όλοι οι «προσγειωμένοι», «νουνεχείς» ηγήτορες αυτού του τόπου,
αυτοί που προέβαλαν το…ξεβλαχοποιημένο «ίματζ» της «ήρεμης δύναμης»,
πολεμούσαν με συγκινητικές προσπάθειες για την αδελφοποίηση των λαών.
Τι
όμορφα που τα έλεγαν τότε... Εμ, φυσικά. Τι θέλουμε, πόλεμο; Αυτοί οι
ακραίοι, πάντα με τον ίδιο μονοδιάστατο τρόπο σκέφτονται… Αλλά δεν θα
τους αφήσουμε να πάνε τη χώρα πίσω. Όχι, βέβαια! Το μέλλον είναι στη
«σωφροσύνη» της «Ελληνοτουρκικής φιλίας». Τα προβλήματα δεν θα λυθούν με
γραφικούς που ονειρεύονται εξοπλισμούς και όπλα για να ωφελούνται οι
«εμπόροι»! Η λύση των προβλημάτων στη γειτονιά μας είναι η «Ευρωπαϊκή
προοπτική της Τουρκίας».
Τρέχουμε… Ναι, τρέχουμε… Και ιδρωμένοι προσπαθώντας να πιάσουμε την ανάσα μας ρωτάμε: «Πόσο γρήγορα εκσυγχρονίζεται ένα αεροπλάνο;; Προλαβαίνουμε;;;»
Και
με τρεμάμενο πιγουνάκι αναπολούμε εκείνους τους «σοβαρούς» ανθρώπους
του πνεύματος και της πολιτικής που μας έβαζαν τα «ψαγμένα» διλήμματα
ρωτώντας: «Βούτυρο ή κανόνια;; Πάρε θέση Ελληνάκο: Αεροπλάνα ή
σχολειά;; Πρόσεχε τι θα απαντήσεις! Με εμάς τους εκσυγχρονιστές της
προόδου ή με τους…ακροδεξιοφασιστογραφικούς πατριώτες;;;» Πόσο μεστά έμοιαζαν ότι μιλούσαν…
Αλλά
καθώς αλαφιασμένοι χτυπούμε τις πόρτες με αγωνία, αναρωτιόμαστε, άραγε
που να είναι όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι;
Γιατί δεν παρεμβαίνουν να
εξηγήσουν στους καλούς μας γείτονες τα οφέλη της μετατροπής του Αιγαίου
σε μια... θάλασσα Ειρήνης;
Τί πήγε στραβά;
Πως βρεθήκαμε σε αυτή τη θέση
να τρέχουμε με ανάσα που σφυρίζει και κράμπα στα πλευρά να αγοράσουμε
πάλι απ’ τους «εμπόρους» όπλα;;
Τρέχουμε… Ναι, πάλι τρέχουμε… Όπως
και μετά τα Ίμια, παραπατώντας τρέχουμε προσπαθώντας να κάνουμε ότι
έπρεπε να είχε γίνει μεθοδικά χρόνια τώρα, από την εποχή της Ειρήνης.
Ψάχνουμε ασθμαίνοντας να καλύψουμε τα κενά που άφησε το σχεδόν δεκαετές
εξοπλιστικό αυτοεμπάργκο μας.
Η ποια;; Η αντιπολεμική ιδεολογία;;
Το φιλειρηνικό κίνημα;;; Τι μου τσαμπουνάς τέτοιες ώρες;! Τρέχουμε τώρα!
Θα τα πούμε μετά αυτά…
Μέχρι να περάσουν πάλι τα χρόνια, να
ξεμυτήσουν από τις τρύπες τους οι «νουνεχείς» και να μας κάνουν με
άρθρα, βιβλία, ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις, βαρυσήμαντες δηλώσεις και
σοβαροφανές διδακτικό ύφος πάλι να ξεχάσουμε τα βασικά προαιώνια
διδάγματα της Ιστορίας:
Ποιοι είναι οι γείτονές μας (ποιοι ήταν πάντα),
τι θέλουν, ποια η αξία της συνεχούς πολεμικής προετοιμασίας ειδικά σε
αυτή τη γειτονιά και τι παθαίνουν όσοι επαναπαύονται σε «συμμαχίες» και
τον «ορθό λόγο» του κατευνασμού.
Τρέχουμε… Κατακαημένη Ρούμελη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου