Toυ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΖΙΜΑ
Ο Ερντογάν έχει εγκαινιάσει, μετά το εναντίον
του αποτυχημένο πραξικόπημα, μια νέα μορφή «διπλωματίας» στις
διακρατικές σχέσεις της Τουρκίας, τη «διπλωματία των ομήρων».
Θέλει να πάρει κάτι από μια ξένη χώρα;
Συλλαμβάνει έναν υπήκοό της, που τυγχάνει να βρίσκεται για οποιονδήποτε λόγο στην τουρκική επικράτεια, τον φορτώνει με βαριές κατηγορίες και μετά αρχίζει το γνωστό ανατολίτικο παζάρι: δώσε μου για να σου δώσω.
Συνέλαβε πέρυσι τον ανταποκριτή της εφημερίδας Die Welt, Γερμανό υπήκοο Ντενίζ Γκιουτζέλ, για ένα ρεπορτάζ γύρω από τις έκνομες συναλλαγές του γαμπρού του με τον ισλαμικό ISIS και τον έκλεισε στη φυλακή για «συνεργασία με την τρομοκρατία».
Τον άφησε τελικά ελεύθερο αφού εξασφάλισε, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Γιλντιρίμ στη Γερμανία, από τη Μέρκελ τα ανταλλάγματα που ήθελε.
Από τον περασμένο Οκτώβριο παζαρεύει την αποφυλάκιση του Αμερικανού πάστορα Αντριου Μπράνσον, ο οποίος κρατείται στη Σμύρνη κατηγορούμενος για «τρομοκρατία» με βάση πληροφορίες ανώνυμου «προστατευόμενου» μάρτυρα. Ο ίδιος ο Ερντογάν αξίωσε από τον πρόεδρο Τραμπ να του στείλει πίσω τον Φετουλάχ Γκιουλέν, αν θέλει να αφήσει ελεύθερο τον Μπράνσον.
Τώρα μας έβαλε και εμάς σε μπελάδες, συλλαμβάνοντας και προφυλακίζοντας τους δύο στρατιωτικούς στον Εβρο.
Ουδείς πιστεύει τις διακηρύξεις του αλαζόνα ηγέτη ότι δεν τίθεται θέμα ανταλλαγής τους με τους οκτώ φυγάδες στρατιωτικούς, που ήρθαν με ελικόπτερο στην Αλεξανδρούπολη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επρόκειτο για μια σχεδιασμένη εκ μέρους των Τούρκων ενέργεια. Το ενδεχόμενο να τους φορτώσουν την κατηγορία της κατασκοπείας ή της απόπειρας κατασκοπείας, που επισύρει πολύχρονες καθείρξεις, θεωρείται πιθανό, όπως λένε όσοι γνωρίζουν από νομικά και το πώς απονέμεται «δικαιοσύνη» στην α λα Ερντογάν τουρκική πραγματικότητα. Ακόμα και αυτό να μη συμβεί, να τους δικάσουν δηλαδή αμέσως για κατασκοπεία, ο κίνδυνος να σέρνεται η υπόθεση από αναβολή σε αναβολή είναι υπαρκτός και το ερώτημα είναι αν η ελληνική πλευρά μπορεί να αντέξει μια τόσο πιεστική εκκρεμότητα ή θα αναγκαστεί να διαπραγματευθεί για να πάρει πίσω τα παιδιά της.
Το γιατί δεν προβλέψαμε μια τέτοια τυχοδιωκτική ενέργεια ενώ ξέραμε ότι ο Ερντογάν δεν θα αφήσει τόσο εύκολα να τον ταπεινώσουμε στο θέμα τον οκτώ, είναι...
κάτι που πρέπει να συζητηθεί.
Οταν, με το καλό, λήξει(;) αυτή η περιπέτεια.
Θέλει να πάρει κάτι από μια ξένη χώρα;
Συλλαμβάνει έναν υπήκοό της, που τυγχάνει να βρίσκεται για οποιονδήποτε λόγο στην τουρκική επικράτεια, τον φορτώνει με βαριές κατηγορίες και μετά αρχίζει το γνωστό ανατολίτικο παζάρι: δώσε μου για να σου δώσω.
Συνέλαβε πέρυσι τον ανταποκριτή της εφημερίδας Die Welt, Γερμανό υπήκοο Ντενίζ Γκιουτζέλ, για ένα ρεπορτάζ γύρω από τις έκνομες συναλλαγές του γαμπρού του με τον ισλαμικό ISIS και τον έκλεισε στη φυλακή για «συνεργασία με την τρομοκρατία».
Τον άφησε τελικά ελεύθερο αφού εξασφάλισε, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Γιλντιρίμ στη Γερμανία, από τη Μέρκελ τα ανταλλάγματα που ήθελε.
Από τον περασμένο Οκτώβριο παζαρεύει την αποφυλάκιση του Αμερικανού πάστορα Αντριου Μπράνσον, ο οποίος κρατείται στη Σμύρνη κατηγορούμενος για «τρομοκρατία» με βάση πληροφορίες ανώνυμου «προστατευόμενου» μάρτυρα. Ο ίδιος ο Ερντογάν αξίωσε από τον πρόεδρο Τραμπ να του στείλει πίσω τον Φετουλάχ Γκιουλέν, αν θέλει να αφήσει ελεύθερο τον Μπράνσον.
Τώρα μας έβαλε και εμάς σε μπελάδες, συλλαμβάνοντας και προφυλακίζοντας τους δύο στρατιωτικούς στον Εβρο.
Ουδείς πιστεύει τις διακηρύξεις του αλαζόνα ηγέτη ότι δεν τίθεται θέμα ανταλλαγής τους με τους οκτώ φυγάδες στρατιωτικούς, που ήρθαν με ελικόπτερο στην Αλεξανδρούπολη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επρόκειτο για μια σχεδιασμένη εκ μέρους των Τούρκων ενέργεια. Το ενδεχόμενο να τους φορτώσουν την κατηγορία της κατασκοπείας ή της απόπειρας κατασκοπείας, που επισύρει πολύχρονες καθείρξεις, θεωρείται πιθανό, όπως λένε όσοι γνωρίζουν από νομικά και το πώς απονέμεται «δικαιοσύνη» στην α λα Ερντογάν τουρκική πραγματικότητα. Ακόμα και αυτό να μη συμβεί, να τους δικάσουν δηλαδή αμέσως για κατασκοπεία, ο κίνδυνος να σέρνεται η υπόθεση από αναβολή σε αναβολή είναι υπαρκτός και το ερώτημα είναι αν η ελληνική πλευρά μπορεί να αντέξει μια τόσο πιεστική εκκρεμότητα ή θα αναγκαστεί να διαπραγματευθεί για να πάρει πίσω τα παιδιά της.
Το γιατί δεν προβλέψαμε μια τέτοια τυχοδιωκτική ενέργεια ενώ ξέραμε ότι ο Ερντογάν δεν θα αφήσει τόσο εύκολα να τον ταπεινώσουμε στο θέμα τον οκτώ, είναι...
κάτι που πρέπει να συζητηθεί.
Οταν, με το καλό, λήξει(;) αυτή η περιπέτεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου