ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Οι Τερνατάνοι

Οι δικοί μας Τερνατάνοι ή τσαρλατάνοι δεν έχουν πρόσωπο, έχουν προσωπείο


Από τον Σαράντο Ι. Kαργάκο

(...) Η δημοκρατία ήταν το αυστηρότερο ιδανικό των προγόνων μας, το μέγιστο πολιτικό τους επίτευγμα και η σπουδαιότερη συνεισφορά τους στον παγκόσμιο πολιτικό πολιτισμό. Ολα αυτά είναι βεβαίως γνωστά, αλλά δεν είναι ευρέως γνωστό ότι η ονομαστική αξία ενός πολιτεύματος είναι, όπως έχω γράψει συχνά, ό,τι και η ονομαστική αξία του χαρτονομίσματος. Αξία έχει ο χρυσός, που είναι το αντίκρισμα. Και εν προκειμένω αντίκρισμα είναι όχι το τυπικό όνομα, όχι η πολιτική μας ταμπέλα, αλλά το δημοκρατικό ήθος των πολιτών. 

Δυστυχώς, κατά τα τελευταία έτη το ήθος αυτό εκπίπτει συνεχώς. 

Μου λένε πολλοί ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε παρακμή και ότι η νεολαία της δεν είναι πλέον το «άνθος της φυλής», όπως την ονόμαζε ο Κοραής, ούτε και η «χρυσή νεολαία» των προγενέστερων καιρών, μια νεολαία που εξέφραζε τις χρυσές ελπίδες του Γένους και πρωταγωνιστούσε σε κάθε εθνική σταυροφορία.

 

Η Ελλάδα, μου λένε, πάλιωσε, είναι για τους αποθέτες της Ιστορίας. 

Δεν θα διαφωνήσω ότι υπάρχουν συμπτώματα κάμψης λόγω των αλλεπάλληλων απογοητεύσεων, αλλά δεν θα πω ότι η Ελλάδα πάλιωσε. Η Ελλάδα ως ιδέα μπορεί να ζει και να ζήσει ακόμη και χωρίς τους Ελληνες.

Οπως ζούσε και όταν ήταν βουτηγμένη στο σκοτάδι της τουρκικής σκλαβιάς. Δέχομαι όμως ότι κάτι μέσα στον τωρινό ελληνικό πληθυσμό έχει παλιώσει. Πάλιωσαν μέσα σε λίγα χρόνια κάποιοι άνθρωποι που την κατοικούν και τη νέμονται. Είναι αυτοί που φορούσαν το προσωπείο του μοντερνισμού και του προοδευτισμού. Ισως μάλιστα πάλιωσαν γι' αυτό. Διότι κυνηγώντας το επίκαιρο, το φανταχτερό, εντυπωσιακό και προκλητικό, έχασαν το διαχρονικό, το υπερχρονικό.

Στην προσπάθειά τους να εμφανίζονται ως εκσυγχρονιστές, έγιναν κάτι τερατωδώς μεικτό, σαν τους Τερνατάνους, έναν λαό της Μαλαισίας που είναι κράμα Αράβων, Αβανών και ιθαγενών της Κελέβης. Οι δικοί μας Τερνατάνοι ή τσαρλατάνοι δεν έχουν πρόσωπο, έχουν προσωπείο. Γι' αυτό και στις δήθεν επαναστατικές εκδηλώσεις τους φορούν... κουκούλα!

 

Ομως, τα δύο συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών έδειξαν ότι τον τόνο της νεολαίας δεν τον δίνουν οι αβροδίαιτοι κουκουλοφλώροι, τον δίνει μια παλαίουσα και πάλλουσα για καλύτερη και αξιοπρεπέστατη ζωή νεολαία.
 

Επί οκτώ χρόνια υφιστάμεθα του «λιναριού τα πάθη» από την οικονομική αφαίμαξη, από τη μνημονιακή κατοχή και από τις κάθε λογής παρεμβάσεις. Δεν λέω, έγιναν διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και πορείες διαμαρτυρίας. Αλλά τίποτε από όλα αυτά δεν είχε τον όγκο, τον παλμό, τον ενθουσιασμό -παρά τον αυτοσχεδιασμό- αλλά και την αγανάκτηση που είχαν τα δύο συλλαλητήρια. Ηταν ένας πανεθνικός συναγερμός· συμμετείχε ακόμη και ο απόδημος Ελληνισμός, η μεγάλη μας δύναμη, αν αξιοποιηθεί σωστά. Ηταν ένας λαός που προδόθηκε και πληγώθηκε οικτρά. Ηταν μια νεολαία που ήθελε ν' ανέβει πιο ψηλά από τα χαμηλά «στάνταρντ» που της έχουν προκαθορίσει.

 

Και η κυβέρνηση, αντί να αξιοποιήσει το συλλαλητήριο αυτό σαν ισχυρό διπλωματικό χαρτί, έσπευσε...


 να το κάψει την ίδια στιγμή. 


Είχε την αντεπίθεση με το σχέδιο Novartis έτοιμη από καιρό, για να προκαλέσει αντιπερισπασμό, διχασμό, ψυχικό τρικυμισμό. Το σκάνδαλο πουλάει! Ετσι όμως πάει να πουληθεί ένα μέγιστο εθνικό ζήτημα.

 

Το ζήτημα της Novartis είναι κολοσσιαίο. Μας αφορά όλους· αφορά και την ταπεινότητά μου, που θέλω -συνταξιούχος ων- άνω των 1.000 ευρώ ανά μήνα μόνο για φάρμακα. Επρεπε όμως η Δικαιοσύνη να αφεθεί να προχωρήσει εν σιγή και, όταν θα ολοκλήρωνε το έργο της, τότε να γίνονταν οι δέουσες ανακοινώσεις.

 

Αντί τούτου, ο Αρειος Πάγος έγινε πασαρέλα για υπουργούς, ενώ άλλοι υπουργοί -λένε πως ήταν κάποτε δικαστικοί- βγήκαν στα μίντια και προδίκασαν αποτελέσματα. Ετσι, σηκώθηκε κονιορτός γύρω από το Σκοπιανό. Ο μακαρίτης Χαρ. Φλωράκης συνιστούσε: «Μη σηκώνεις κουρνιαχτό, όταν έχεις απλωμένο τραχανά». Κάποια «τσιράκια» του τότε ήσαν κουφά.