Toυ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Ο Ελληνισμός της Διασποράς μπορεί και πρέπει
να παίξει τον δικό του ρόλο στη δύσκολη φάση που περνάει η χώρα μας.
Ρόλο διττό: να μας μπολιάσει με αυτά που μας λείπουν εδώ και να κινητοποιηθεί διεθνώς, αποκτώντας πρόσβαση σε κέντρα εξουσίας στις πρωτεύουσες που μετράνε.
Εχουμε βράσει σαν κοινωνία πολύ καιρό στο ζουμί μας. Πράγματα που είναι εξωφρενικά μας φαίνονται κανονικά. Εχουμε ποτιστεί από τον κυνισμό, την έλλειψη αξιοκρατίας, τη θαλπωρή των άρρωστων σχέσεων ενός κατεστημένου που έχει ξοφλήσει. Είμαστε μια χώρα που έχει την τάση να απορρυθμίζεται κάθε 20-30 χρόνια και να εισέρχεται σε περιόδους κρίσης. Οι εσωτερικές εφεδρείες τελειώνουν, γιατί φρόντισε το πολιτικό σύστημα να τις φοβίσει ώστε να μην μπλέκουν με τα κοινά. Ζούμε άλλωστε σε μια εποχή που ένα κομμάτι της κοινής γνώμης θέλει να κόψει κομματάκια ό,τι ξεχωρίζει, και σε αυτό ποντάρουν και οι κυβερνώντες. Υπάρχουν καλοί και άξιοι άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά, παράγουν, κάνουν έρευνα, αντιστέκονται στην παρακμή στον δικό τους κόσμο. Είναι όμως απελπισμένοι, γιατί δύσκολα βρίσκουν έκφραση.
Χρειαζόμαστε λοιπόν τη Διασπορά, και την πρόσφατη που χάσαμε με την κρίση και την παλαιότερη.
Οταν ακούς εκπροσώπους της που πέτυχαν, σε γεμίζουν αισιοδοξία.
Η βασική διαφορά;
Πιστεύουν στις δυνατότητες αυτής της χώρας και θεωρούν ότι «ναι, γίνεται να αλλάξει». Δεν τους νοιάζουν κόμματα, σχέσεις με ολιγαρχικές οικογένειες, ποιον ξέρουν και ποιον δεν ξέρουν.
Η Ελλάδα βασίσθηκε στους ανθρώπους αυτούς σε κρίσιμα σταυροδρόμια της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για παράδειγμα, μπόρεσε να τους αξιοποιήσει πολλαπλά στο μεγάλο εγχείρημα του εκσυγχρονισμού της χώρας.
Τώρα τους χρειαζόμαστε όσο ποτέ. Η πρόκληση είναι ποιος και πώς θα συγκινήσει αυτούς τους ανθρώπους να έλθουν να βοηθήσουν τον τόπο. Αν τους βάλεις μέσα στις υπάρχουσες δομές, θα τρελαθούν και θα φύγουν τρέχοντας... Προσφέρονται να συμμετάσχουν στην έρευνα και μετά τους ζητάμε παγκόσμιο «πόθεν έσχες».
Χρειαζόμαστε όμως τον Ελληνισμό και για να βοηθήσει απέναντι στη μεγάλη στρατηγική απειλή που αντιμετωπίζουμε εξ Ανατολών. Καλές είναι οι συγκεντρώσεις για το θέμα των Σκοπίων, που παίζουν εδώ πολύ, αλλά έχουμε ανάγκη οργανωμένης, μεθοδικής παρέμβασης. Αυτό απαιτεί σοβαρή καμπάνια ενημέρωσης, έγκυρους συνομιλητές που έχουν επιρροή και ένα σχέδιο.
Βρισκόμαστε, δυστυχώς, σε πολύ κακή συγκυρία. Περνάμε την πιο δύσκολη φάση σε μια στιγμή που...
η ομογένεια σε κομβικά σημεία είναι σχετικά ακέφαλη και ανοργάνωτη.
Αυτό πρέπει να αλλάξει γρήγορα, γιατί την κρίσιμη στιγμή είναι απίθανο να κτίσεις σχέσεις και διαύλους εμπιστοσύνης.
Ρόλο διττό: να μας μπολιάσει με αυτά που μας λείπουν εδώ και να κινητοποιηθεί διεθνώς, αποκτώντας πρόσβαση σε κέντρα εξουσίας στις πρωτεύουσες που μετράνε.
Εχουμε βράσει σαν κοινωνία πολύ καιρό στο ζουμί μας. Πράγματα που είναι εξωφρενικά μας φαίνονται κανονικά. Εχουμε ποτιστεί από τον κυνισμό, την έλλειψη αξιοκρατίας, τη θαλπωρή των άρρωστων σχέσεων ενός κατεστημένου που έχει ξοφλήσει. Είμαστε μια χώρα που έχει την τάση να απορρυθμίζεται κάθε 20-30 χρόνια και να εισέρχεται σε περιόδους κρίσης. Οι εσωτερικές εφεδρείες τελειώνουν, γιατί φρόντισε το πολιτικό σύστημα να τις φοβίσει ώστε να μην μπλέκουν με τα κοινά. Ζούμε άλλωστε σε μια εποχή που ένα κομμάτι της κοινής γνώμης θέλει να κόψει κομματάκια ό,τι ξεχωρίζει, και σε αυτό ποντάρουν και οι κυβερνώντες. Υπάρχουν καλοί και άξιοι άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά, παράγουν, κάνουν έρευνα, αντιστέκονται στην παρακμή στον δικό τους κόσμο. Είναι όμως απελπισμένοι, γιατί δύσκολα βρίσκουν έκφραση.
Χρειαζόμαστε λοιπόν τη Διασπορά, και την πρόσφατη που χάσαμε με την κρίση και την παλαιότερη.
Οταν ακούς εκπροσώπους της που πέτυχαν, σε γεμίζουν αισιοδοξία.
Η βασική διαφορά;
Πιστεύουν στις δυνατότητες αυτής της χώρας και θεωρούν ότι «ναι, γίνεται να αλλάξει». Δεν τους νοιάζουν κόμματα, σχέσεις με ολιγαρχικές οικογένειες, ποιον ξέρουν και ποιον δεν ξέρουν.
Η Ελλάδα βασίσθηκε στους ανθρώπους αυτούς σε κρίσιμα σταυροδρόμια της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για παράδειγμα, μπόρεσε να τους αξιοποιήσει πολλαπλά στο μεγάλο εγχείρημα του εκσυγχρονισμού της χώρας.
Τώρα τους χρειαζόμαστε όσο ποτέ. Η πρόκληση είναι ποιος και πώς θα συγκινήσει αυτούς τους ανθρώπους να έλθουν να βοηθήσουν τον τόπο. Αν τους βάλεις μέσα στις υπάρχουσες δομές, θα τρελαθούν και θα φύγουν τρέχοντας... Προσφέρονται να συμμετάσχουν στην έρευνα και μετά τους ζητάμε παγκόσμιο «πόθεν έσχες».
Χρειαζόμαστε όμως τον Ελληνισμό και για να βοηθήσει απέναντι στη μεγάλη στρατηγική απειλή που αντιμετωπίζουμε εξ Ανατολών. Καλές είναι οι συγκεντρώσεις για το θέμα των Σκοπίων, που παίζουν εδώ πολύ, αλλά έχουμε ανάγκη οργανωμένης, μεθοδικής παρέμβασης. Αυτό απαιτεί σοβαρή καμπάνια ενημέρωσης, έγκυρους συνομιλητές που έχουν επιρροή και ένα σχέδιο.
Βρισκόμαστε, δυστυχώς, σε πολύ κακή συγκυρία. Περνάμε την πιο δύσκολη φάση σε μια στιγμή που...
η ομογένεια σε κομβικά σημεία είναι σχετικά ακέφαλη και ανοργάνωτη.
Αυτό πρέπει να αλλάξει γρήγορα, γιατί την κρίσιμη στιγμή είναι απίθανο να κτίσεις σχέσεις και διαύλους εμπιστοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου