Διδάκτορα Πολιτειολογίας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης -
συγγραφέα του βιβλίου "Αρχαία και σύγχρονη δημοκρατία-Διδάγματα από την
αρχαία" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αθ. Σταμούλης.
Η δημοκρατία είναι το θελκτικότερο πολίτευμα στη γη, επειδή είναι, προφανώς, το καλύτερο από όλα τα άλλα. Επιτρέπει στον καθένα να ζει όπως θέλει, να κάνει, σε όλους τους τομείς, όποιες επιλογές θέλει και να εκφράζει όποια άποψη θέλει. Με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις, η δημοκρατία όχι μόνο δεν διακρίνει ιθαγενείς από ξένους, έξυπνους από λιγότερο έξυπνους, εργατικούς από οκνηρούς, έντιμους από ανέντιμους, κ.λ.π., αλλά πολλούς από αυτούς τους συγχωρεί για τις πράξεις τους και τους δίνει και δεύτερη ευκαιρία.
Είναι ένα πολίτευμα δίκαιο, ανεκτικό, καλόπιστο και αθώο και γι’ αυτό είναι αποπλανήσιμο από κάθε επιτήδειο δημαγωγό, ιδιοτελή καιροσκόπο και ιδεολογικό απατεώνα.
Επιπλέον, επειδή πάσχει από ιδεολογική αχρωματοψία, δίνει τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες σε φιλελεύθερους, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, λαϊκιστές, κ.α., χωρίς ενδοιασμούς και σκοπιμότητες και χωρίς να φοβάται ότι κάποιος αναιδής και ανενδοίαστος απατεώνας ή συνομοταξία ιδεολογικών τσαρλατάνων θα καταχρασθεί τα κάλλη της και θα επιβουλευθεί τον βιασμό της.
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες του πλανήτη με βαθιά δημοκρατική παράδοση και πίστη στις δημοκρατικές αξίες και τα δημοκρατικά ιδεώδη;
Πως μπορεί να εξηγήσει κανείς γιατί σε βαθιά δημοκρατικές χώρες εκλέχθηκαν διπολικοί ναρκισσιστές, ψυχικά ασταθείς αλαζόνες, επικίνδυνοι και μικρονοϊκοί εθνολαϊκιστές, που αναμηρυκάζουν φανταστικές συνομωσιολογίες σε βάρος της χώρας τους (ορισμένοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι κάποιοι μας ψεκάζουν!), οπισθοδρομικοί κομμουνιστές, προσκολλημένοι με αυτιστικό τρόπο στο μεγαλείο της δυναστικής, μονόχρωμης εκλειπούσας Σοβιετίας του ενός αυθαίρετου κόμματος, αλλά και φαινομενικά απολιτίκ τύποι που καυχώνται μεν ότι δεν ανήκουν σε κάποιο συστημικό πολιτικό σχηματισμό, εκτράφηκαν, ωστόσο, στο ιπποφορβείο κάποιας πολυεθνικής.
Εάν η δημοκρατία ήταν οργανισμός, θα ήταν μια αθώα παιδίσκη που βρίσκεται στο μεταίχμιο της προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας∙ στην ηλικία δηλαδή της αθωότητας, της καλοπιστίας και της αιθεροβασίας. Συνεπώς, αυτοί που τα τελευταία χρόνια κατάφεραν να εξαπατήσουν και να αποπλανήσουν την καλόπιστη παιδίσκη για να απολαύσουν τα κάλλη της, καλό είναι να γνωρίζουν ότι, όσο καλόβουλα είναι τα θετικά αισθήματά της, τόσο σκληρά και τιμωρητικά είναι και τα αρνητικά φορτία του ψυχισμού της.
Η οργή και η αγανάκτηση της παιδίσκης εκδηλώνονται συνήθως με υπέρμετρη εφηβική ορμή, που συχνά πολλαπλασιάζει τη διάθεση για τιμωρία, απαξίωση και ταπείνωση των βιαστών της.
Μπορεί η αθώα παιδίσκη στην Ελλάδα να επέτρεψε σε ένα περιθωριακό τρία τοις εκατό να της χαϊδέψει το ροδαλό της πρόσωπο, επειδή την εξαπάτησε με ασύστολα ψεύδη, όταν όμως συνειδητοποιήσει πλήρως την απάτη θα το ξαναστείλει απαξιωμένο στο περιθώριο.
Όποιος παρακολουθεί τις παγκόσμιες εξελίξεις το διαπιστώνει. Τα τελευταία χρόνια, αυτήν την ανέλεγκτη ορμή της παιδίσκης τη βίωσαν στο πετσί τους οι σοσιαλιστές της Γαλλίας και της Ελλάδας, ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, η Κλίντον στις ΗΠΑ, οι σοσιαλδημοκράτες σε όλες τις σκανδιναβικές χώρες, οι φιλελεύθεροι σε Ελλάδα και Πορτογαλία, κ.α. Όλοι τους είδαν τα άλλοτε κυβερνητικά εκλογικά ποσοστά τους να βυθίζονται στα τάρταρα και την ιδεολογία τους στην ανυποληψία.
Η μέθη της εξουσίας είναι γλυκιά και δεν επιτρέπει στο μυαλό να βλέπει καθαρά πράγματα και καταστάσεις. Η δυσκολία κατανόησης των καταστάσεων πολλαπλασιάζεται όταν...
η ιδεολογική βλάβη είναι γονιδιακή και κύρια συνθετικά στοιχεία του γονιδίου είναι η μονοχρωμία, ο φθόνος της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η αναξιοκρατία και η ισοπέδωση προς τα κάτω στο όνομα της δήθεν ισότητας.
Η δυσκολία μάλιστα είναι μεγαλύτερη όταν οι εξουσιαστές δεν επιδιώκουν την ίαση των ιάσιμων στοιχείων του γονιδίου τους και δεν επιθυμούν να συγχρωτισθούν με τον πλουραρισμό, την πολυφωνία ιδεών και απόψεων και τη διαφορετικότητα∙ όταν αδυνατούν να κατανοήσουν τις πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της μετανεωτερικότητας και προτιμούν να ζουν κλεισμένοι σε ένα σκοτεινό υπόγειο αγκαλιά με τις κλινικά νεκρές ιδεοληπτικές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου