Χρήζει μελέτης το γεγονός ότι οι πολίτες δεν αντιδρούν στη βίαιη μετάβασή τους στη νέα τάξη των επιδοματούχων
Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφάλας
Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Τις τελευταίες ημέρες, για ακόμα μία φορά οι πολίτες βίωσαν την
κατάσταση σήψης του ελληνικού κράτους μέσα από την αλληλουχία των
γεγονότων. Η εισβολή των αντιεξουσιαστών στο υπουργείο Αμυνας, το κάψιμο
της Αθήνας, η καταστροφική πλημμύρα στη Μάνδρα και η ακύρωση της
συμφωνίας πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία ανέδειξαν για ακόμα
μία φορά τον δόλο, την αδιαφορία, την ανικανότητα και την αμετροέπεια
των πολιτικών, επειδή οι τελευταίοι αδυνατούν να αντιληφθούν το βάρος
των οικονομικών, πολιτικών και διπλωματικών πράξεων και αποφάσεών τους.
Εάν οι ενέργειες του πολιτικού συστήματος είχαν έστω το παραμικρό
στοιχείο λογικής και ανιδιοτέλειας, η χώρα δεν θα είχε μετατραπεί για
άλλη μια φορά σε γερμανικό προτεκτοράτο, 70 χρόνια μετά την πρώτη
γερμανική κατοχή.
Με θέα την οικονομική καταστροφή και το ζοφερό μέλλον
που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, και παρά την επταετή καταλήστευσή τους
μέσω της άγριας φορολογίας και της αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας,
είναι πράγματι αξιοθαύμαστο το ότι αδυνατούν να αντιληφθούν τα
τεκταινόμενα και να αντιδράσουν πολιτικά.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά η κοινωνική απάθεια στην οικονομική
καταστροφή και στο πολιτικό περιβάλλον, όταν για ακόμα μία φορά τα νέα
φορολογικά μέτρα, ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, θα επιβαρύνουν το
ήδη διαλυμένο παραγωγικό σύστημα της χώρας.
Η ίδια κοινωνική συμπεριφορά
παρατηρείται και στην πρόσφατη πολιτική απάτη του εισπρακτικού μέτρου
του «κοινωνικού μερίσματος», ένθα παρουσιάζεται ότι οι πολίτες θα
εισπράξουν ένα επίδομα ελεημοσύνης, ενώ θα τους αφαιρεθεί τετραπλάσιο
ποσό μέσω της φορολογικής καταιγίδας.
Κανένας δεν θα μπορούσε να
φανταστεί ότι η πρωτόγονη και χυδαία διαφθορά της πρώιμης εποχής του
ΠΑΣΟΚ («ένα δωράκι έκανε στον εαυτό του») θα μετασχηματιζόταν γρήγορα σε
επιστημονική και επαγγελματική λεηλασία, όχι μόνο μέσω των οικονομικών
και τραπεζικών πρακτικών, αλλά και μέσω της εισαγωγής νέας ονοματολογίας
και καταστάσεων για προπαγανδιστικούς λόγους, όπως ο χαρακτηρισμός
«απασχολήσιμος», που περιγράφει τον ενοικιαζόμενο εργαζόμενο, ο οποίος
απασχολείται εποχιακά για μερικές ώρες.
Η χυδαία πασοκική
ορολογία απαξίωσε την εργασία και την αξιοπρέπεια των πολιτών, ενώ
προετοίμασε την κοινή γνώμη για την αποδοχή της νέας κοινωνικής τάξης
των «επιδοματούχων», που επέβαλε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ.
Σήμερα,
όλο και περισσότεροι Ελληνες επανδρώνουν -βιαίως μεν, ευγνωμονούντες δε-
τη νέα κοινωνική τάξη των επιδοματούχων, εχόντων το Σύνδρομο της
Στοκχόλμης, που χαρακτηρίζει την κατανόηση των πράξεων του θύτη από το
θύμα.
Μέσα σε αυτό το ψυχολογικό, μνημονιακό και κοινωνικό
πλαίσιο, εντός ποιου διαφορετικού ψυχολογικού πλαισίου θα μπορούσε να
τοποθετηθεί το γεγονός των 200.000 συμπολιτών μας που συμμετείχαν στην
ψηφοφορία της ανάδειξης των ηγετικών στελεχών των υπολειμμάτων του
ΠΑΣΟΚ, το οποίο αποτέλεσε τον πρώτο στρατολόγο του πλήθους της νέας
κοινωνικής τάξης των νεόπτωχων
Η καθολική απουσία αντίδρασης στη μετατροπή της κοινωνίας των
εργαζομένων σε κοινωνία απασχολήσιμων και επιδοματούχων...
ενθάρρυνε το
πολιτικό σύστημα να διαιωνίζει τις αποδομητικές δράσεις του με
κλιμακούμενη ένταση και συχνότητα, ώστε να εμπεδωθούν στη συνείδηση των
πολιτών οι νέες κοινωνικές διαφοροποιήσεις, που αποτελούν και τον «από
μηχανής θεό» της σωτηρίας του πολιτικού συστήματος.
Χρήζει κοινωνικής
και επιστημονικής μελέτης το γεγονός ότι οι πολίτες δεν αντιδρούν στη
βίαιη μετάβασή τους στη νέα κοινωνική τάξη των επιδοματούχων, ενώ
αντιθέτως στηρίζουν με τη στάση τους και την αδιαφορία τους την ενίσχυση
των πολιτικών πρακτικών οι οποίες συνέβαλαν στην εξαθλίωσή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου